۲۶ بهمن, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
ممانعت عامدانه سرهنگ پورعبدلی، از اعزام زندانیان بیمار به بیمارستان، باعث تشدید مشکلات جسمی زندانیان شده و هیچ مقام مسئولی در زندان اوین پاسخگوی این وضعیت نیست
کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۲۶ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ – گزارش‌ها از زندان اوین حاکی از آن است که یک سرهنگ پاسدار به نام «پورعبدلی» به‌عنوان یکی از عوامل اصلی جلوگیری از اعزام زندانیان بیمار به مراکز درمانی، موجب درد و رنج بسیاری از زندانیان شده است.
بر اساس این گزارش، پورعبدلی که حدود ۵۰ سال سن دارد، به عمد از اعزام زندانیان بیمار، به‌ویژه زندانیان سالخورده که از بیماری‌های متعدد رنج می‌برند، ممانعت می‌کند. او بهانه «نداشتن سرباز و مأمور اعزام» را برای این کار مطرح می‌کند، در حالی که کلیه سربازان و گارد زندان اوین تحت نظارت و اختیارات او هستند.
این سیاست‌ها باعث تشدید مشکلات جسمی زندانیان شده و در برخی موارد منجر به وخامت شدید حال آنان و حتی از دست رفتن جانشان شده است. با این حال، هیچ مقام مسئولی در زندان اوین پاسخگوی این وضعیت نیست. در سال‌های اخیر، نمونه‌های متعددی از جان‌باختن زندانیان سیاسی بر اثر عدم رسیدگی پزشکی ثبت شده است. از جمله بکتاش آبتین، شاعر، فیلمساز و عضو کانون نویسندگان ایران، که در دی‌ماه ۱۴۰۰ بر اثر تأخیر عامدانه در انتقال به بیمارستان و رسیدگی پزشکی جان خود را از دست داد.
ممانعت از دریافت خدمات درمانی برای زندانیان در زندان اوین، به‌ویژه در مواردی که وضعیت سلامتی آنها بحرانی است، مصداق آشکار نقض حقوق بشر محسوب می‌شود. این اقدامات، توجه مجامع بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری را بیش از پیش به وضعیت زندانیان در ایران جلب کرده است. در حالی که بر اساس قوانین داخلی و استانداردهای بین‌المللی، زندانیان حق دسترسی به خدمات پزشکی و درمانی را دارند، اما این حق اساسی در زندان‌های ایران به‌طور سیستماتیک نادیده گرفته می‌شود.
افشای توزیع مواد مخدر در زندان اسدآباد مبارکه،توسط مقامات
مرگ عبدالله اکبری فر در زندان دهدشت
محرومیت زندانیان از رسیدگی پزشکی در زندان اوین نقض چندین اصل مهم در قوانین حقوق بشری بین‌المللی است. این عمل با موارد زیر مغایرت دارد:
ماده 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر: که به صراحت بیان می‌کند هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتار یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد. عدم ارائه مراقبت‌های پزشکی می‌تواند نوعی رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز تلقی شود.
ماده 10 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی:
این ماده تأکید می‌کند که با تمامی افرادی که از آزادی‌شان محروم شده‌اند، باید به صورت انسانی و با احترام به کرامت ذاتی آنها رفتار شود. محرومیت از مراقبت پزشکی، مغایر با این ماده است.
قوانین استاندارد حداقل رفتار با زندانیان (قوانین نلسون ماندلا): این قوانین که توسط سازمان ملل متحد تدوین شده‌اند، به صراحت بیان می‌کنند که زندانیان باید به خدمات درمانی مناسب دسترسی داشته باشند و شرایط بهداشتی و درمانی زندان‌ها باید استانداردهای لازم را داشته باشد.
محرومیت از خدمات پزشکی به عنوان شکلی از شکنجه یا رفتار غیرانسانی در بسیاری از اسناد حقوق بشری محکوم شده و نقض کرامت انسانی افراد به شمار می‌رود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر