۷ اسفند, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
این ۴زندانی سیاسی در یک پرونده سراسر ابهام ماه‌ها تحت بازجویی و شکنجه قرار داشتند تا مجبور به اعترافات اجباری شوند
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۷ اسفند‌ماه ۱۴۰۳ – چهار زندانی سیاسی از جوانان معترض در اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، با خطر صدور حکم اعدام مواجه هستند. این افراد در اعتراضات ۴آبان‌ماه ۱۴۰۱ همزمان با چهلم مهسا امینی بازداشت شده بودند. اسامی این ۴زندانی سیاسی عبارتند از:
امید معروف‌خانی، ۳۵ساله
میلاد سلیمانی‌زاده، ۳۰ ساله
امید مرد میدان قزلجه، ۳۰ ساله
میلاد احمدی رودی، ۲۵ساله
این ۴زندانی سیاسی در روزهای ۲۵تا ۲۷ بهمن‌ماه ۱۴۰۲، توسط اطلاعات سپاه به اتهام قتل یک سرهنگ سپاه بازداشت شدند. آنها در یک پرونده سراسر ابهام ماه‌ها تحت بازجویی و شکنجه قرار داشتند تا مجبور به اعترافات اجباری شوند. آنها همچنین در شکنجه‌گاه‌های اطلاعات سپاه تحت شکنجه جسمی و روحی قرار گرفته تا علیه همدیگر هم اعترافات اجباری داشته باشند.
ارجاع پرونده به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران
این ۴زندانی سیاسی مدت‌ها در سلول انفرادی زندانی بودند. آنها سپس به زندان تهران بزرگ منتقل شدند.
پرونده این ۴زندانی سیاسی درمهرماه ۱۴۰۳، به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی ارجاع داده شد. اتهامات مطروحه علیه این ۴زندانی سیاسی عبارتند از:
محاربه، مباشرت و معاونت درقتل عمدی، اخلال در نظم عمومی، حمل و نگهداری مواد منفجره غیر مجاز.
با توجه به سابقه سیاه قاضی صلواتی در صدور حکم اعدام و پرونده سراسر از ابهام، احتمال صدور حکم اعدام برای این ۴زندانی سیاسی افزایش یافته است.
اعدام ۵زندانی در زندان‌های زنجان، سپیدار اهواز و دستگرد اصفهان
زندانی سیاسی سکینه پروانه، محرومیت ۶ماهه از تماس تلفنی
بازداشت معترضان به وضعیت موجود در ایران نقض چندین ماده از قوانین حقوق بشر بین‌المللی است. این قوانین بین‌المللی در اسناد مختلفی، از جمله اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، به صراحت بیان شده‌اند. برخی از موارد نقض قوانین حقوق بشر در رابطه با این موضوع به شرح زیر است:
حق آزادی بیان و عقیده:
طبق ماده 19 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 19 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فردی حق دارد عقاید خود را به‌طور آزادانه بیان کند، و این حق شامل آزادی جست‌وجو، دریافت و انتشار اطلاعات و ایده‌ها، بدون مداخله از سوی مقامات دولتی است. بازداشت معترضان به دلیل ابراز عقیده، نقض آشکار این حق است.
حق آزادی تجمع مسالمت‌آمیز:
ماده 20 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 21 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی بر حق مردم برای تجمع مسالمت‌آمیز تأکید دارند. بازداشت و سرکوب معترضان مسالمت‌آمیز، نقض این حق محسوب می‌شود.
ممنوعیت شکنجه و رفتارهای غیرانسانی:
ماده 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 7 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی شکنجه و رفتارهای غیرانسانی و تحقیرآمیز را ممنوع کرده است. گزارش‌های زیادی از شکنجه و بدرفتاری با معترضان بازداشت‌شده در ایران وجود دارد که نقض این ماده را نشان می‌دهد.
حق دادرسی عادلانه:
طبق ماده 10 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 14 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فردی حق دارد که پرونده‌اش در دادگاهی عادلانه، علنی و توسط یک دادگاه مستقل و بی‌طرف بررسی شود. در بسیاری از موارد، معترضان در ایران بدون دسترسی به وکیل و محاکمه عادلانه بازداشت و محکوم می‌شوند، که این امر نقض این حق است.
حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی:
ماده 3 اعلامیه جهانی حقوق بشر تصریح می‌کند که هر فردی حق دارد از زندگی، آزادی و امنیت شخصی برخوردار باشد. بازداشت‌های خودسرانه و بدون دلیل قانونی از سوی مقامات، نقض این حق اساسی است.
در مجموع، سرکوب و زندانی کردن معترضان در ایران نقض صریح چندین ماده از اسناد بین‌المللی حقوق بشری محسوب می‌شود و این اقدامات از سوی نهادهای حقوق بشری بین‌المللی به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفته است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر