--> زندان گسگر محله رودسر، نقض حقوق انسانی و شرایط ناگوار زندانیان ~ کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، بازتاب خبرها و صدای کلیه زندانیان با هر عقیده و مرام و مسلک از ترک و لر و بلوچ و عرب و کرد و فارس

زندان گسگر محله رودسر، نقض حقوق انسانی و شرایط ناگوار زندانیان

۲۷ بهمن, ۱۴۰۳دسته‌بندی بانک زندان


شرایط حاکم بر زندان گسگر محله، نمونه‌ای کوچک از وضعیت کلی زندان‌های ایران است؛ جایی که کرامت انسانی زندانیان زیر پا گذاشته می‌شود و آنان را در شرایطی سخت و غیراستاندارد قرار می‌دهند

در زندان‌های ایران، شرایط اسفباری حاکم است که نه تنها کمکی به بازسازی و بازپروری زندانیان نمی‌کند، بلکه حقوق انسانی آنان را به شدت نقض می‌کند. یکی از این زندان‌ها، زندان گسگر محله رودسر است. شرایط نامناسب و غیراستاندارد این زندان باعث رنج بسیاری از زندانیان شده است.

زندان گسگر محله با ابعاد تقریبی ۱۰۰ متر در ۵۰ متر در کمربندی رودسر واقع شده است. در این زندان، تفکیک جرائم وجود ندارد و زندانیان با جرائم مختلف همگی در یک مکان محبوس هستند. زندان گسگر محله رودسر یک سالن بزرگ با حدود ۳۰ تخت سه طبقه و تعداد زیادی زندانی است که عده زیادی از زندانیان کف خواب هستند. تعداد زندانیان گاهی به ۱۵۰ نفر می‌رسد و حدود ۶۰ تا ۷۰ زندانی مجبورند روی زمین بخوابند. از طرفی امکانات بهداشتی بسیار محدود است. در این زندان تنها ۳حمام و ۳سرویس بهداشتی برای کل زندانیان وجود دارد که بدلیل حجم جمعیت، باعث صف‌های طولانی و نارضایتی فراوان شده است.

بهداشت و تغذیه


وضعیت بهداشتی زندان گسگر محله بدلیل نبود امکانات بهداشتی فاجعه‌آمیز است. به همین دلیل ساس و حشرات موذی، موجب اذیت و آزار زندانیان می‌شوند.

غذای زندان به قدری بی‌کیفیت است که زندانیان ترجیح می‌دهند با مواد اولیه اندک، خودشان غذا درست کنند. امکانات آشپزی محدود است و تنها ۴شعله‌گاز و یک سماور بزرگ برای تمام زندانیان وجود دارد که در ساعات مشخصی برای استفاده باز است.

فضای هواخوری، بسیار محدود است و زندانیان در یک محوطه حدود ۴۰ در ۳۰ متر محصور هستند.

نابرابری‌ها و تفاوت در رفتار با زندانیان

یکی از موارد قابل توجه در زندان گسگر محله، نبود شفافیت و عدالت در رفتار با زندانیان است. به عنوان مثال، برخی زندانیان به انتخاب مسئولان به زندان داخل شهر منتقل می‌شوند که شرایط بهتری دارد. این انتخاب‌ها براساس سلیقه رئیس زندان صورت می‌گیرد. برای انتقال افراد به این زندان همه زندانیان را با دستبد و پاپبند به هم زنجیر می‌کنند و از داخل شهر عبور می‌دهند که یادآور رفتار با برده‌های به زنجیر کشیده شده در دوران برده داری است.

تماس تلفنی زندانیان – محل درآمدی برای زندان

زندانیان برای برقراری تماس تلفنی با خانواده‌هایشان نیز با مشکلات جدی روبرو هستند. ۳ باجه تلفن برای ۱۵۰ تا ۱۶۰ زندانی وجود دارد که همواره ۲۰ نفر پشت آنها در صف انتظار هستند تا بتوانند با خانواده‌هایشان صحبت کنند. زندانیان بایستی هر هفته بین ۲۰۰ تا ۳۵۰ هزار تومان پول برای تماس‌های تلفنی شان به عوامل زندان بپردازند.

وضعیت زندانیان جوان و یتیم – محروم از آینده‌ای روشن

یکی از تأثر‌برانگیزترین شرایط موجود در زندان گسگر محله، وضعیت جوانان یتیمی است که به دلیل شرایط سخت زندگی و نبود حمایت اجتماعی، به جرم‌هایی چون دزدی یا تخلفات دیگر گرفتار شده‌اند. به عنوان نمونه، جوانی ۲۰ ساله که از ۱۴ سالگی یتیم شده و اکنون در زندان به عنوان آشپز فعالیت می‌کند، هیچ‌گونه حمایتی از خانواده یا ارگان‌های دولتی ندارد و با آرزوهای کوچکی مانند خرید یک نوشابه یا کلوچه زندگی می‌کند. چنین زندانیانی به وضوح از دسترسی به آموزش، شغل و حتی حقوق اولیه زندگی محروم هستند و این وضعیت تنها به وخامت بیشتر شرایط زندگی آنان می‌افزاید.

مراسم اجباری مذهبی

زندان‌های جمهوری اسلامی از فشار و اجبار برای اجرای مراسم مذهبی مستثنی نیستند. در زندان گسگر محله، برنامه‌های مذهبی مانند نماز اجباری و مراسم‌هایی همچون خواندن دعاهای خاص، به صورت منظم برگزار می‌شود و زندانیان تحت فشار هستند تا در این مراسم‌ها شرکت کنند. این در حالی است که به نیازهای دیگر زندانیان همچون در دسترس بودن کتاب برای مطالعه، سرگرمی‌های مناسب یا حتی حقوق اولیه آنان توجهی نمی‌شود.

پایانی بر دردهای ناگفته

شرایط حاکم بر زندان گسگر محله، نمونه‌ای کوچک از وضعیت کلی زندان‌های ایران است؛ جایی که کرامت انسانی زندانیان زیر پا گذاشته می‌شود و آنان را در شرایطی سخت و غیراستاندارد قرار می‌دهند و زندانیان در عمل با نقض شدید حقوق بشر مواجه هستند

زندان‌ها در ایران نه‌تنها یک مرکز نگهداری زندانیان نیست، بلکه محلی برای بهره‌کشی، استثمار، اعتیاد اجباری و نقض سیستماتیک حقوق زندانیان است. بی‌توجهی به وضعیت بهداشتی، بلاتکلیفی در پرونده‌ها، کار اجباری و قاچاق مواد مخدر، تنها گوشه‌ای از جنایت‌هایی است که در این زندان در حال وقوع است. جامعه بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری باید به این موارد در زندان‌های تحت تسلط سران حکومت رسیدگی کنند و فشار بیشتری برای شفاف‌سازی و اصلاح این وضعیت وارد آورند.

وظیفه هر یک از شهروندان افشای هر گونه اطلاعات و جنایات این حکومت در زندان‌ها می‌باشد. کانون حقوق بشر ایران افشای جنایات این حکومت در قبال زندانیان را وظیفه خود دانسته و از همه مردم درخواست کمک و همکاری داریم.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک




اشتراک:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نوشته‌های پر بیننده

بایگانی وبلاگ

بازدید وبلاگ