۲۹ بهمن, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
بازداشت کیانوش چراغی در پی لغو حکم آزادی با پابند الکترونیک صورت گرفته است
کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۲۹ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ – کیانوش چراغی، شهروند ساکن دهلران، روز ۲۸ بهمن ۱۴۰۳ بازداشت و به مقر مرزبانی دهلران منتقل شد. همسر او این خبر را در صفحه شخصی خود اعلام کرده است. این بازداشت در پی لغو پابند الکترونیکی او صورت گرفته است.
شعبه شش دادگاه تجدیدنظر استان ایلام در تاریخ ۸ بهمن دستور لغو پابند را صادر کرده بود و طبق احضاریه‌ای که در ۲۴ بهمن دریافت کرده بود، کیانوش چراغی موظف بود ظرف پنج روز خود را برای ادامه دوران حبس به زندان معرفی کند.
کیانوش چراغی، ۴۴ ساله، مهندس کامپیوتر و کارمند سابق تأمین اجتماعی است که پس از مشاهده فساد در محل کار خود، از سمتش استعفا داد. او در ۵ مهر ۱۴۰۲ برای نخستین بار توسط نیروهای امنیتی در دهلران بازداشت و پس از چند روز آزاد شد، اما در ۱۱ مهر همان سال مجدداً دستگیر شد و پس از بازجویی، با وثیقه آزاد گردید.
در مهرماه ۱۴۰۲، شعبه دوم دادگاه انقلاب ایلام به ریاست قاضی سیدرضا صلاح‌الدینی او را به اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام” به یک سال حبس تعزیری محکوم کرد. در بخش دیگری از پرونده، شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری دو دهلران به ریاست قاضی حسین پناهی، او را به اتهام “نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی” به دو سال حبس تعزیری و نگارش ۲۰۰ صفحه تحقیق درباره ۱۰ تن از کشته‌شدگان جنگ ایران و عراق محکوم کرد.
وی در فروردین ۱۴۰۳ برای اجرای حکم حبس به زندان ایلام منتقل شد اما مدتی بعد با نظارت پابند الکترونیکی از زندان آزاد شد. با این حال، با صدور حکم جدید، بار دیگر بازداشت و برای ادامه دوران محکومیت خود راهی زندان شد.
بازداشت کیانوش چراغی از معترضان به وضعیت موجود در ایران نقض چندین ماده از قوانین حقوق بشر بین‌المللی است. این قوانین بین‌المللی در اسناد مختلفی، از جمله اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، به صراحت بیان شده‌اند. برخی از موارد نقض قوانین حقوق بشر در رابطه با این موضوع به شرح زیر است:
حق آزادی بیان و عقیده:
طبق ماده 19 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 19 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فردی حق دارد عقاید خود را به‌طور آزادانه بیان کند، و این حق شامل آزادی جست‌وجو، دریافت و انتشار اطلاعات و ایده‌ها، بدون مداخله از سوی مقامات دولتی است. بازداشت معترضان به دلیل ابراز عقیده، نقض آشکار این حق است.
حق آزادی تجمع مسالمت‌آمیز:
ماده 20 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 21 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی بر حق مردم برای تجمع مسالمت‌آمیز تأکید دارند. بازداشت و سرکوب معترضان مسالمت‌آمیز، نقض این حق محسوب می‌شود.
ممنوعیت شکنجه و رفتارهای غیرانسانی:
ماده 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 7 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی شکنجه و رفتارهای غیرانسانی و تحقیرآمیز را ممنوع کرده است. گزارش‌های زیادی از شکنجه و بدرفتاری با معترضان بازداشت‌شده در ایران وجود دارد که نقض این ماده را نشان می‌دهد.
حق دادرسی عادلانه:
طبق ماده 10 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 14 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فردی حق دارد که پرونده‌اش در دادگاهی عادلانه، علنی و توسط یک دادگاه مستقل و بی‌طرف بررسی شود. در بسیاری از موارد، معترضان در ایران بدون دسترسی به وکیل و محاکمه عادلانه بازداشت و محکوم می‌شوند، که این امر نقض این حق است.
حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی:
ماده 3 اعلامیه جهانی حقوق بشر تصریح می‌کند که هر فردی حق دارد از زندگی، آزادی و امنیت شخصی برخوردار باشد. بازداشت‌های خودسرانه و بدون دلیل قانونی از سوی مقامات، نقض این حق اساسی است.
در مجموع، سرکوب و زندانی کردن معترضان در ایران نقض صریح چندین ماده از اسناد بین‌المللی حقوق بشری محسوب می‌شود و این اقدامات از سوی نهادهای حقوق بشری بین‌المللی به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفته است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر