۱۶ بهمن, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
فریاد دادخواهی زندانی بلوچ حسین احمدی کمک، از پشت میله های زندان ملایر پس از ۷ سال حبس و شکنجه
https://youtu.be/9qy8bgd9UQk
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه۱۶ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ – حسین احمدی کمک، شهروند ایرانی و هموطن بلوچ از استان سیستان و بلوچستان، در یک فایل صوتی از هموطنان درخواست کمک کرده است. او سالیان است که در زندان ملایر، استان همدان، بدون محاکمه عادلانه و بررسی دقیق مدارک، در بلاتکلیفی به سر می‌برد. حسین احمدی کمک می‌گوید، بدون داشتن هیچگونه سیم‌کارت به نام خود، به جرایمی چون کلاهبرداری، اخلال در نظم و امنیت کشور متهم شده است.
حسین احمدی کمک، در نامه‌ای از درون زندان اعلام کرده که تحت شکنجه و فشار مجبور شده اعترافات اجباری انجام دهد و در این مدت، مقامات قضایی هیچ تحقیقاتی درباره پرونده‌اش انجام نداده‌اند. او همچنین اظهار داشته که از حقوق اولیه‌ای مانند داشتن وکیل، پیگیری پرونده و ارسال نامه محروم بوده و حتی برای درخواست مدارک شناسایی، به جای دریافت پاسخ قانونی، بازداشت شده است.
حسین احمدی کمک، در این نامه از تبعیض قومی علیه سیستان و بلوچستانی‌ها و همچنین فساد و بی‌عدالتی در دستگاه قضایی انتقاد کرده است. مقامات زندان و قوه قضاییه به او گفته‌اند، تنها جایی که می‌تواند درخواست کمک کند، سازمان حمایت از حیوانات است، که وی این را توهینی آشکار به خود تلقی کرده است.
حسین احمدی کمک، همچنین اعلام کرده که پس از انتشار این پیام، جانش در خطر خواهد بود و تهدید به مرگ شده است. او در پایان تأکید کرده که در برابر بی‌عدالتی‌ها سکوت نخواهد کرد و تا آخرین لحظه برای حقوق خود و مردمش خواهد ایستاد.
فریاد دادخواهی حسین احمدی کمک را بشنوید.
«با عرض سلام و ادب و احترام
و بس است ما را خدای بی همتا
اینجانب حسین احمدی کمک، فرزند ایران بزرگ شده تهران با کد ملی ۴۹۰۰۱۳۹۹۲۰ که صدای من را ازداخل زندان استان همدان شهرستان ملایر می شنوید، بعد از این صدا و پیام در این نظام جمهوری اسلامی ایران که همانطور که نزدیک به ۷ سال از آزادی من را گرفته است و بدون جرم و گناه من را به زندان انداخته است، بعد از این صدا که پخش میشود به هر طریقی که بتواند من را خواهد کشت.
بخاطر چند عدد سیم کارت رایتل که معلوم نیست چه کسی در نظام ایران، این سیم کارتها را گرفته است و با آنها جرم مرتکب شده است و کارهای اختلاس و اغتشاش نظم و سلب امنیت اجتماعی و اخاذی و کلاهبرداری و نقض امنیت کشوری را انجام داده است.
با زور و کتک و شکنجه های فراوان به بنده میگویند که باید این جرمها را گردن بگیری وگرنه هیچوقت رنگ آزادی را نخواهی دید.
تا بحال قضات پرونده بنده هیچگونه تحقیقات، اثر انگشت، شناسایی از دوربین های مداربسته و حتی تحقیقات ساده روی پرونده بنده انجام نداده است که معلوم شود سیم کارتها مال چه شخصی یا چه اشخاصی است که مال ملت راخورده اند؟
من حسین احمدی کمک، به هیچ نوع سیم کارتی در کشور به نام خود ندارم به این دلیل که مشکل مدارک و شناسایی، کارت ملی و شناسنامه داشته ام و هنوز دارم. چه مدرکی از این بالاتر؟
این است عدالت حضرت علی در دستگاه قضایی آقایان!
تنها گناه و جرم من سیستان و بلوچستانی بودن است، جوابی به رسیدگی به پرونده ام داده نشده و مشخص نیست که اتهام من چیست؟ فقط میگویند چون اهل سیستان و بلوچستان هستی هیچ حق و حقوق و امتیازی در ایران نداری چه برسد در زندان. گناه من این است که در ثبت احوال درخواست مدارک شناسایی کردم، و به بنده گفتند به دادگاه قم بروم که با پای خود رفتم و در آنجا بجای رسیدگی به مشکل من، من را به زندان انداختند.
از سال ۹۸ تا به الان که ۲۰ روزی به عید ۱۴۰۴ مانده در زندان هستم، خدمت اشخاص باجگیر پشت میز عدالت.
تمام نامه هایم در زندان پاره میشود و هیچگونه نامه نگاری هم ندارم و بدون دلیل به انفرادی انداخته و شکنجه میشوم و حق گرفتن وکیل هم ندارم. هیچکس حق ندارد در دادگاه دنبال پرونده بنده باشد و براحتی می گفتند اگر صدایت بلند شود و کسی چیزی بداند، نفس نخواهی کشید. حالا صدایم درآمده من را بکشید!
میگویند تنها جایی که حق داری نامه بنویسی به سازمان حمایت از حیوانات جهان است. با اینکه نامم حسین است یک انسان هستم.
حیوان کسانی هستند که در لباس قانون، بی قانونی می کنند، در قالب قانون بی قانونی می کنند.
حیوان کسانی هستند که از قدرت خود سواستفاده می کنند، حیوان کسانی هستند که به ملت خود پشت می کنند، حیوان کسانی هستند که دروغ میگویند.
فریاد از ظلم و فساد و ناحقی، فریاد از بی عدالتی و بی قانونی، فریاد از قاضی و قضات استان همدان در شهرستان ملایر، فریاد از بی مدیریتی و بی نظارتی، فریاد از زندان شوشا و ملایر.
حیوان کسانی هستند که بدون تحقیقات و سند و مدرک و کارهای قانونی حکم صادر می کنند.
من ایستاده خواهم مرد اما زانوزده زندگی نخواهم کرد. مرد برای نام می میرد و نامرد برای نان. من پشت سیستان و بلوچستان را خالی نخواهم کرد، پشت ملتم را خالی نخواهم کرد حتی اگر در خون خودم غرقم کنند.
سیستان و بلوچستان چقدر باید زجر بکشد؟ این تبعیض قومی و نژادی فقط در سیستان و بلوچستان نیست بلکه در کل ایران است. از لر و کرد، ترک، فارس و عرب و همه قشرها که زجر بسیار می کشند، ولی در سیستان و بلوچستان شدت دارد.
چه کسی حیوان است؟ آیا حسین حیوان است یا کسانی که حرف از خدا و قرآن و عدالت و شرافت و راه شهیدان میزنند ولی عمل نمی کنند؟»
پنجاه و چهارمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۳۵ زندان
اعدام یک زندانی در زندان وکیل‌آباد مشهد
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.png)
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر