۳ اسفند, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
سالار طاهر افشار، در روز ۲۹ بهمن ۱۴۰۳ در محل کار خود در ارومیه توسط نیروهای اطلاعات ارومیه بازداشت و به اداره اطلاعات تبریز منتقل شد
سالار طاهر افشار، متولد ۱۳۷۷، اهل و ساکن ارومیه، دارای تحصیلات کاردانی و مجرد است. او روز ۲۹ بهمن ۱۴۰۳ در محل کار خود در ارومیه توسط نیروهای اطلاعات ارومیه بازداشت و به اداره اطلاعات تبریز منتقل شد. او از زمان بازداشت تاکنون، هیچ تماسی با خانواده خود نداشته است.
سه روز پس از بازداشت، خانواده او ابلاغیه‌ای دریافت کردند که بر اساس آن، سالار طاهر افشار باید برای سپری کردن محکومیت پنج‌ساله خود، که پیش‌تر صادر شده بود، به اداره اجرای احکام کیفری دادسرای عمومی و انقلاب ناحیه ۳۳ تهران مراجعه کرده و محکومیت خود را در زندان اوین بگذراند.
آقای طاهرافشار پیش از این نیز سابقه بازداشت، بازجویی و محکومیت‌های قضایی داشته است. در اردیبهشت و خرداد ۱۴۰۳، در دو پرونده جداگانه توسط دادگاه تجدیدنظر استان آذربایجان شرقی و شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران محکوم شد.
پرونده نخست او به دلیل مشارکت در اجرای موسیقی رپ با محتوای سیاسی تشکیل شد و در آن، به اتهام «معاونت در فعالیت تبلیغی علیه نظام» به شش ماه حبس تعزیری محکوم شد. پرونده دوم در دادگاه انقلاب تهران، با اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی»، منجر به صدور حکم پنج سال حبس برای او شد.
سالار طاهرافشار در تماسی با خانواده خود از علت دستگیری اظهار بی اطلاعی کرده و اعلام کرده که بی گناه است. خانواده وی همچنین مطلع شدند که او را روز اول اسفند ۱۴۰۳، به اداره اطلاعات تبریز منتقل خواهند کرد.
۱۳۰ روز بی خبری از وضعیت ۴زندانی سیاسی، علی مجدم، معین خنفری، محمدرضا مقدم و عنان غبیشاوی
مهدی معمار، ۳۱۰ روز بازداشت و بلاتکلیفی در زندان شیبان اهواز
بازداشت معترضان به وضعیت موجود در ایران مانند سالار طاهر افشار نقض چندین ماده از قوانین حقوق بشر بین‌المللی است. این قوانین بین‌المللی در اسناد مختلفی، از جمله اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، به صراحت بیان شده‌اند. برخی از موارد نقض قوانین حقوق بشر در رابطه با این موضوع به شرح زیر است:
حق آزادی بیان و عقیده:
طبق ماده 19 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 19 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فردی حق دارد عقاید خود را به‌طور آزادانه بیان کند، و این حق شامل آزادی جست‌وجو، دریافت و انتشار اطلاعات و ایده‌ها، بدون مداخله از سوی مقامات دولتی است. بازداشت معترضان به دلیل ابراز عقیده، نقض آشکار این حق است.
حق آزادی تجمع مسالمت‌آمیز:
ماده 20 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 21 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی بر حق مردم برای تجمع مسالمت‌آمیز تأکید دارند. بازداشت و سرکوب معترضان مسالمت‌آمیز، نقض این حق محسوب می‌شود.
ممنوعیت شکنجه و رفتارهای غیرانسانی:
ماده 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 7 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی شکنجه و رفتارهای غیرانسانی و تحقیرآمیز را ممنوع کرده است. گزارش‌های زیادی از شکنجه و بدرفتاری با معترضان بازداشت‌شده در ایران وجود دارد که نقض این ماده را نشان می‌دهد.
حق دادرسی عادلانه:
طبق ماده 10 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 14 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فردی حق دارد که پرونده‌اش در دادگاهی عادلانه، علنی و توسط یک دادگاه مستقل و بی‌طرف بررسی شود. در بسیاری از موارد، معترضان در ایران بدون دسترسی به وکیل و محاکمه عادلانه بازداشت و محکوم می‌شوند، که این امر نقض این حق است.
حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی:
ماده 3 اعلامیه جهانی حقوق بشر تصریح می‌کند که هر فردی حق دارد از زندگی، آزادی و امنیت شخصی برخوردار باشد. بازداشت‌های خودسرانه و بدون دلیل قانونی از سوی مقامات، نقض این حق اساسی است.
در مجموع، سرکوب و زندانی کردن معترضان در ایران نقض صریح چندین ماده از اسناد بین‌المللی حقوق بشری محسوب می‌شود و این اقدامات از سوی نهادهای حقوق بشری بین‌المللی به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفته است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر