ناظم بریهی در نامهای رسمی خطاب به خسرو طرفی، رئیس زندان شیبان، اعلام کرده است که ادامه فشارها، تهدید به انتقال به انفرادی و محرومیت از حقوق اولیه زندانیان، او را به مرحلهای از اعتراض رسانده که حاضر است جان خود را در معرض خطر قرار دهد
کانون حقوق بشر ایران، یکشنبه ۲۳ آذرماه ۱۴۰۴ – ناظم بریهی، زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد، شامگاه جمعه ۲۱ آذر ۱۴۰۴ بار دیگر در اعتراض به بیتوجهی مسئولان زندان و خلف وعدههای قضایی، دست به اعتصاب غذا زد. این اعتصاب در بند ۵ زندان شیبان اهواز آغاز شده و با هشدار جدی این زندانی درباره احتمال خودسوزی در صورت انتقال به سلول انفرادی، نگرانیها نسبت به وضعیت جانی او را افزایش داده است.
ناظم بریهی در نامهای رسمی خطاب به خسرو طرفی، رئیس زندان شیبان، اعلام کرده است که ادامه فشارها، تهدید به انتقال به انفرادی و محرومیت از حقوق اولیه زندانیان، او را به مرحلهای از اعتراض رسانده که حاضر است جان خود را در معرض خطر قرار دهد. او در این نامه تأکید کرده که اگر به سلول انفرادی منتقل شود، دست به خودسوزی خواهد زد؛ هشداری که از وضعیت بحرانی روحی و جسمی او حکایت دارد
این اعتصاب غذا در حالی آغاز شده که بریهی پیشتر نیز در تاریخ ۹ آبان ۱۴۰۴ به مدت هشت روز دست به اعتصاب غذا زده بود. به گفته این زندانی سیاسی، مسئولان امنیتی و قضایی در جریان اعتصاب قبلی با دادن وعدههایی نظیر بررسی پرونده، اعمال تخفیف در مجازات و احتمال مشمول شدن در طرح عفو، او را به پایان اعتصاب ترغیب کرده بودند. با این حال، به گفته بریهی، هیچیک از این وعدهها عملی نشده و نهتنها وضعیت او بهبود نیافته، بلکه فشارها افزایش یافته است.
او در نامه خود نوشته است که تداوم بازداشت طولانیمدت بدون برخورداری از مرخصی، رسیدگی پزشکی مناسب و برخورداری از حقوق قانونی، مصداق آشکار بیعدالتی و نقض حقوق انسانی اوست. بریهی تأکید کرده که اعتصاب غذای جدید، آخرین راه او برای رساندن صدایش به مسئولان و افکار عمومی است.
تلاش نافرجام برای انتقال به انفرادی
بر اساس گزارشها، صبح روز شنبه ۲۲ آذر ۱۴۰۴، سید علی فاضلی، مدیر داخلی زندان شیبان، به همراه چند مقام دیگر به بند ۵ مراجعه کرده و تلاش کردهاند ناظم بریهی را از بند خارج کنند. این اقدام از سوی فعالان حقوق بشر بهعنوان مقدمهای برای انتقال او به سلول انفرادی تلقی شده است. بریهی با آگاهی از پیامدهای چنین انتقالی، از ترک بند خودداری کرده و اعلام کرده است که به هیچوجه حاضر به پذیرش این تصمیم نیست.
در طول همان روز، وی چندین بار از سوی مسئولان زندان احضار شده، اما همچنان در بند باقی مانده است. این وضعیت، نگرانیها نسبت به تشدید فشارها و احتمال برخورد قهری با این زندانی سیاسی را افزایش داده است.
ناظم بریهی، فعال مدنی و از شهروندان عرب، ۳۸ ساله و اهل حمیدیه است. او در ۱۹ شهریور ۱۳۸۴ همراه با شش فعال دیگر بازداشت شد. به گفته منابع حقوق بشری، بریهی پس از بازداشت، حدود هفت ماه تحت بازجوییهای سنگین و شکنجه جسمی و روانی قرار داشت. در نهایت، دادگاه انقلاب او را به اتهامهایی چون «اقدام علیه امنیت ملی»، «افساد فیالارض» و «محاربه» به اعدام محکوم کرد؛ حکمی که بعدها در دیوان عالی کشور به حبس ابد کاهش یافت.
با وجود گذشت بیش از دو دهه از دوران حبس، بریهی تاکنون حتی یک روز مرخصی نیز دریافت نکرده است. او طی سالهای زندان به بیماریهای متعددی از جمله مشکلات شدید کلیوی، قارچهای پوستی، التهاب مفاصل و دردهای مزمن مبتلا شده، اما بنا بر گزارشها، از دسترسی منظم به خدمات درمانی تخصصی محروم مانده است.
هشدار فعالان حقوق بشر
فعالان حقوق بشر و نهادهای مستقل، با محکوم کردن برخورد مسئولان زندان شیبان، نسبت به خطر جانی ناظم بریهی هشدار دادهاند. آنان خواستار توقف فوری فشارها، تضمین امنیت جانی این زندانی سیاسی و رسیدگی شفاف به وضعیت او و دیگر زندانیان سیاسی در زندانهای اهواز شدهاند.
به باور این فعالان، تداوم بیتوجهی به مطالبات قانونی و وضعیت سلامت ناظم بریهی میتواند به یک فاجعه انسانی منجر شود؛ فاجعهای که مسئولیت مستقیم آن بر عهده مقامات قضایی و مسئولان زندان خواهد بود.
تداوم حبس، بیتوجهی درمانی و فشارهای روانی علیه ناظم بریهی، نمونهای روشن از نقض سیستماتیک حقوق زندانیان سیاسی است.
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر
حق حیات و امنیت شخصی؛ تهدید جان زندانی از طریق بیتوجهی عامدانه به وضعیت جسمی، نقض مستقیم این حق است.
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی؛ تهدید به انفرادی، فشار روانی و بیتوجهی درمانی مصداق رفتار ظالمانه است.
ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر
منع بازداشت خودسرانه؛ ادامه حبس طولانیمدت بدون رسیدگی مؤثر و عادلانه، نقض این اصل بنیادین محسوب میشود.
ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر
حق دادرسی عادلانه؛ خلف وعده قضایی و فقدان سازوکار مؤثر رسیدگی، این حق را نقض کرده است.
ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر
حق برخورداری از سلامت و درمان؛ محرومیت از رسیدگی پزشکی مناسب، نقض آشکار حق سلامت زندانی است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر