سامان و داوود حرمت نژاد در روز ۲۶ خرداد ۱۴۰۲ به همراه فرشاد اعتمادیفر در روستای پیچاب از توابع شهرستان باشت بازداشت شدند
کانون حقوق بشر ایران، پنجشنبه ۲۰ آذرماه ۱۴۰۴ – سامان و داوود حرمت نژاد، دو زندانی سیاسی اهل استان کهگیلویه و بویراحمد، بعدازظهر سهشنبه ۱۸ آذر ۱۴۰۴ پس از قطعیشدن احکام سنگین حبس خود، برای آغاز اجرای محکومیت به زندان شیبان اهواز احضار شدند. این دو برادر که پیشتر با وثیقههای سنگین موقتاً آزاد شده بودند، اکنون باید دوران محکومیت ۱۵ و ۱۲ ساله خود را پشت سر بگذارند؛ احکامی که از سوی مراجع قضایی بدون برگزاری دادگاه علنی و با نقض گسترده حق دفاع صادر شده است.
بازداشت، آزادی موقت و بازگشت دوباره به زندان
سامان حرمت نژاد که با وثیقه ۱۰ میلیارد تومانی آزاد شده بود و داوود حرمت نژاد که با وثیقه ۸ میلیارد تومانی موقتاً از بازداشت رها شده بود، از دوم مهر در انتظار صدور رأی قطعی باقی ماندند. این آزادی موقت تنها فرصتی کوتاه بود، زیرا با تأیید احکام از سوی دادگاه تجدیدنظر و سپس ثبت رأی قطعی، روند اجرای حکم دوباره آغاز شد و دو برادر برای تحمل مجازات به زندان شیبان منتقل شدند.
این دو زندانی سیاسی همراه با چند متهم دیگر در پروندهای مشترک محاکمه شدهاند؛ پروندهای که از ابتدا با ابهامات حقوقی، اتهامات سیاسی و فشارهای امنیتی همراه بوده است.
در همین پرونده مشترک، سه زندانی سیاسی دیگر نیز با احکام بسیار سنگینتری مواجه شدهاند. دادگاه انقلاب اهواز به ریاست احسان ادیبیمهر، سه متهم دیگر یعنی:
فرشاد اعتمادیفر (از اهالی کهگیلویه و بویراحمد)،
مسعود جامعی (شهروند عرب اهل اهواز)،
علیرضا مرداسی (حمیداوی) (شهروند عرب اهل اهواز)،
را به دو بار اعدام و یک سال حبس محکوم کرده است.
در تاریخ ۲۱ آبان، دیوان عالی کشور حکم دو بار اعدام این سه زندانی را تأیید کرد و این خبر از طریق وکلای آنان و سامانه ثنا به خانوادهها ابلاغ شد. تأیید این احکام موج جدیدی از نگرانی درباره احتمال اجرای قریبالوقوع حکم اعدام برای این سه زندانی سیاسی ایجاد کرده است.
اتهامات مطرحشده و نقض گسترده اصول دادرسی
اتهامات این پنج زندانی شامل مواردی چون:
«افساد فیالارض»،
«عضویت در مجاهدین خلق»،
«تبلیغ علیه نظام»،
«اجماع و تبانی»،
اعلام شده است. با این حال منابع نزدیک به خانوادهها و فعالان حقوق بشر تأکید دارند که روند دادرسی این افراد با نقض جدی اصول یک دادگاه عادلانه همراه بوده است. مواردی مانند:
و برگزاری جلسات کوتاه بدون ارائه فرصت دفاع مناسب،
از مهمترین اشکالات این روند بودهاند. بهویژه آنکه اتهامات سنگینی مانند «افساد فیالارض» و «عضویت» بدون ارائه مستندات شفاف و تنها بر پایه اعترافات اجباری طرح شده است.
سامان و داوود حرمت نژاد در روز ۲۶ خرداد ۱۴۰۲ به همراه فرشاد اعتمادیفر در روستای پیچاب از توابع شهرستان باشت بازداشت شدند. این سه جوان پس از بازداشت، نخست به بازداشتگاه اداره اطلاعات یاسوج منتقل شدند و سپس مدتها زیر بازجوییهای طولانی در بازداشتگاه سازمان اطلاعات سپاه قرار داشتند.
بر اساس گزارشهای محلی، این سه نفر در مدت بازداشت تحت انواع فشار و بدرفتاری، از جمله ضربوشتم، نگهداری طولانیمدت در سلول انفرادی و بازجوییهای بدون دسترسی به وکیل بودهاند. خانوادههای آنان بارها اعلام کردند که از روند پرونده بیخبر ماندهاند و حتی از دسترسی به فرزندان خود برای مدت طولانی محروم بودند.
اتهامات امنیتی و روایتهای رسانههای حکومتی
در مرداد ۱۴۰۲، خبرگزاری تسنیم—وابسته به سپاه—ادعا کرد که این سه جوان «با شبکه مجاهدین خلق در ارتباط بودهاند» و قصد «اقدامات ایذایی» در استانهای فارس، خوزستان و کهگیلویه و بویراحمد را داشتهاند. این ادعاها در حالی مطرح شد که:
هیچ سندی در پرونده برای اثبات آن ارائه نشده،
وکلای متهمان اجازه مطالعه کامل پرونده را نیافتهاند،
و هیچ دادگاه علنی برای بررسی تبلیغات امنیتی برگزار نشده است.
این نوع روایتسازی رسانهای معمولاً پیش از صدور حکم انجام میشود و بهعنوان ابزار فشار علیه متهمان سیاسی شناخته میشود.
روز جهانی حقوق بشر؛ ایران رکوردار اعدام در جهان با فاصله بسیار زیاد
اعدام ۱۲ زندانی از جمله یک زن، در مشهد، ملایر، شهرکرد، رشت، مهاباد، شیراز، سبزوار، چابهار و کاشمر
پروندهای با پیامدهای سنگین برای خانوادهها و جامعه محلی
پرونده سامان و داوود حرمت نژاد و سه متهم دیگر، نه تنها پنج جوان را با احکام سنگین حبس و اعدام روبهرو کرده، بلکه بر فضای اجتماعی و سیاسی استانهای جنوبی کشور نیز سایه انداخته است. خانوادههای این زندانیان که ماهها در بیخبری و اضطراب زندگی کردهاند، اکنون باید با واقعیت صدور احکام قطعی روبهرو شوند.
در منطقهای که همواره با محرومیت اقتصادی، تبعیض ساختاری و محدودیتهای امنیتی مواجه بوده، این احکام موجب نگرانی گسترده مردم محلی شده است. بسیاری از فعالان سیاسی استان کهگیلویه و بویراحمد و همچنین خانوادههای زندانیان سیاسی دیگر نسبت به این روند هشدار دادهاند.
روند بازداشت، بازجویی و محاکمه این پنج زندانی سیاسی با نقض جدی اصول بنیادین حقوق بشر همراه بوده و استانداردهای دادرسی عادلانه را رعایت نکرده است.
ماده ۵ – منع شکنجه و رفتار غیرانسانی
نگهداری طولانیمدت در بازداشتگاه امنیتی، ضربوشتم و اعترافگیری اجباری نقض آشکار این ماده است.
ماده ۹ – منع بازداشت خودسرانه
بازداشت بدون ارائه دلایل روشن و ادامه نگهداری طولانیمدت بدون دسترسی به وکیل مستقل، مصداق بازداشت خودسرانه است.
ماده ۱۰ – حق برخورداری از دادرسی عادلانه
برگزاری جلسات کوتاه، محرومیت از وکیل در مرحله بازجویی و نبود دادگاه علنی، با این ماده در تضاد کامل است.
ماده ۱۱ – اصل بیگناهی تا اثبات جرم
طرح اتهامات سنگین پیش از صدور حکم در رسانههای امنیتی و القای گناهکار بودن متهمان، ناقض اصل بیگناهی است.
ماده ۱۹ – آزادی بیان و عقیده
اتهامات مرتبط با فعالیت سیاسی و بیان نظر، نشان میدهد که مجازاتها در ارتباط با استفاده از آزادی بیان اعمال شده است.
ماده ۲۲ – آزاد بودن از اجبار در اعتراف
اعترافات تحت فشار و شکنجه، که مبنای صدور احکام قرار گرفته، نقض آشکار حق آزادی اراده در اعتراف است.
ماده ۶ – حق حیات (در ارتباط با متهمان پرونده که حکم اعدام دریافت کردهاند)
صدور و تأیید حکم اعدام بدون دادرسی عادلانه، نقض مستقیم حق بنیادین حیات است.
فراخواندهشدن سامان و داوود حرمت نژاد برای آغاز دوران حبس، در کنار تأیید احکام دو بار اعدام سه زندانی دیگر این پرونده، تصویری روشن از تشدید سرکوب سیاسی در استانهای جنوب و غرب ایران ارائه میدهد. این پرونده نمونهای از روندی است که در آن دادگاههای انقلاب با اتکا به اعترافات اجباری، جلسات کوتاه و عدم رعایت اصول دادرسی منصفانه، احکام سنگین صادر میکنند؛ روندی که پیامدهای سنگینی برای متهمان، خانوادهها و جامعه به همراه داشته و همچنان نگرانیهای گستردهای ایجاد میکند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر