هاشم خواستار، از بنیانگذاران کانون صنفی معلمان خراسان و عضو شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان، در سالهای گذشته بارها بهدلیل فعالیت و اعتراض به فساد ساختار حکومت بازداشت و زندانی شده است
کانون حقوق بشر ایران، پنجشنبه ۱۳آذرماه ۱۴۰۴ – دادگاه کیفری مشهد با شکایتی که به گفته منابع، تحت «اجبار و فشار زندان» ثبت شده، هاشم خواستار را به پرداخت دیه محکوم کرد؛ شکایتی که خود شاکی آن را «غیرعمدی» خوانده و زندانیان میگویند وزارت اطلاعات برای خاموشکردن صدای این معلم زندانی آن را مهندسی کرده است.
دادگاه کیفری دو مشهد به ریاست قاضی محسن جوانبخت دلویی، زندانی سیاسی و معلم شناختهشده، هاشم خواستار را به پرداخت «دیه کامل جراحات، ارش و هزینه درمان» محکوم کرده است.
جلسه رسیدگی در ۱۳ مهر ۱۴۰۴ برگزار شد؛ روزی که بهطور نمادین مصادف با «روز جهانی معلم» بود و بسیاری این جابهجایی برنامهریزیشده را نوعی نمایش قدرت و فشار سازمانیافته علیه این معلم زندانی دانستهاند.
پرونده جدید با عنوان «ضرب و جرح عمدی» علیه هاشم خواستار، به گفته منابع آگاه، نتیجه فشار مستقیم مأموران و مسئولان زندان بر یک زندانی دیگر بهنام ابوالفضل رابط بیدختی است؛ زندانیای که خود پیشتر گفته بود: «من اهل شکایت نیستم. این اتفاق غیرعمد بود.»
منابع داخل زندان تأکید میکنند این زندانی، ناچار به ثبت شکایت شده و برای تکمیل روند پروندهسازی، برخلاف روال معمول، بلافاصله به پزشکی قانونی اعزام شده است؛ اقدامی که معمولاً برای سایر زندانیان ماهها به تأخیر میافتد.
روایت ماجرا؛ حمله به خواستار و وانمودکردن حادثهای غیرعمدی بهعنوان جرم عمدی
این حادثه پس از انتشار خبر فرار بشار اسد از سوریه رخ داده است.
بر اساس گزارشات شاهدان صحنه، هاشم خواستار برای گرفتن آبجوش از اتاق خارج شده بود. او با شنیدن خبر سقوط دیکتاتور سوریه، به آرامی و با زمزمه از اتاق بیرون آمده بود.
واکنش شاد او موجب عصبانیت مأموران و وکیلبندهای نزدیک به مدیریت زندان شد.
یکی از آنها از پشت سر او را هل داد و فلاسک آبجوش از دستش رها شد. چند قطره از آب جوش بر روی دست زندانی در حال عبور (شاکی فعلی) ریخت.
پروندهسازی تازه علیه هاشم خواستار؛ معلم مقاوم مشهدی زیر فشار امنیتی به حکم «ضرب و جرح» محکوم شد
دادگاهی بدون حضور متهم
در جلسه ۱۳ مهر، شاکی و وکیل او حضور داشتند. اما هاشم خواستار به دادگاه منتقل نشد و رأی در غیاب او صادر شد.
این روند از نظر حقوقی، نقض آشکار اصل دادرسی عادلانه است و بر سیاسیبودن پرونده میافزاید.
پنهانکردن فیلم دوربینهای زندان
به گفته منابع، تمام راهروها و بخشهای بند سیاسی زندان وکیلآباد مهشد مجهز به دوربین است و حمله به خواستار، شکستن فلاسک و ریختن آب جوش ضبط شده، اما مسئولان زندان از ارائه فیلم خودداری میکنند.
پنهانکردن این ویدئو، یکی از مهمترین نشانههای ساختگیبودن پرونده تلقی میشود.
هاشم خواستار، از بنیانگذاران کانون صنفی معلمان خراسان و عضو شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان، در سالهای گذشته بارها بهدلیل فعالیت و اعتراض به فساد ساختار حکومت بازداشت و زندانی شده است.
پروندهسازی تازه علیه هاشم خواستار، ادامه روندی است که حکومت سالهاست برای خاموشکردن فعالان صنفی و مدنی در پیش گرفته است.
خواستار در سالهای اخیر بارها بازداشت، تهدید، تحت فشار قرار گرفته و با اتهامات سنگین امنیتی مواجه شده است.
از معلمی تا زندان؛ زندگی و مسیر مقاومت
هاشم خواستار متولد ۲ خرداد ۱۳۳۲ در روستای مود از توابع خراسان جنوبی است. پدرش از هواداران دکتر محمد مصدق بود و در خانوادهای آزادیخواه رشد کرد. تحصیلات ابتدایی را در مود، دبیرستان را در زاهدان و سپس کارشناسی کشاورزی را در دانشگاه ارومیه گذراند. پس از پایان سربازی، در بنیاد مستضعفان و سپس اداره کشاورزی فعالیت کرد، اما در نهایت شغل معلمی را انتخاب کرد؛ چراکه به گفته خودش، «آموزش تنها راه آگاهی و آزادی جامعه است».
او سالها در هنرستانهای کشاورزی تربت جام و مشهد تدریس کرد و پس از بازنشستگی در سال ۱۳۸۷، به فعالیت صنفی و فرهنگی پرداخت. هاشم خواستار یکی از بنیانگذاران کانون صنفی فرهنگیان مشهد بود و در دورهای ریاست کانون خراسان بزرگ را برعهده داشت.
بهرغم فشارها، بازجوییها و تهدیدها، هرگز فعالیت خود را متوقف نکرد و به سخنگویی صریح علیه فساد، تبعیض و سرکوب در آموزشوپرورش ادامه داد.
اولین بازداشت او به سال ۱۳۶۹ بازمیگردد، زمانی که به دلیل پیگیری حقوق معلمان مورد بازجویی قرار گرفت. در دهه ۸۰ نیز چندینبار به دلیل اعتراضات صنفی و تجمعات فرهنگیان بازداشت و به احکام تعلیقی و کسر حقوق محکوم شد.
در ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ همزمان با اعتراضات مردمی پس از انتخابات ریاستجمهوری، توسط اداره اطلاعات مشهد بازداشت و به شش سال زندان محکوم شد. حکم او در تجدیدنظر به دو سال کاهش یافت، اما تمام مدت را بدون مرخصی سپری کرد. در این دوران، نامههای افشاگرانهاش درباره وضعیت غیرانسانی زندان، بازتاب گستردهای در رسانهها داشت.
در آبان ۱۳۹۷، مأموران امنیتی او را از منزلش ربودند و بدون حکم قضایی در بیمارستان روانی ابنسینا بستری کردند؛ اقدامی که واکنش گسترده فعالان صنفی و حقوق بشری را برانگیخت و در نهایت منجر به آزادی او در ۱۹ آبان همان سال شد.
اما تنها چند ماه بعد، در ۲۰ مرداد ۱۳۹۸ در جریان تجمع مسالمتآمیز مقابل دادگاه انقلاب مشهد همراه با چند تن از فرهنگیان دیگر بازداشت شد.
دادگاه انقلاب او را به اتهام «تشکیل گروه برای برهم زدن امنیت کشور»، «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و «نشر اکاذیب» مجموعاً به ۱۶ سال زندان محکوم کرد.
در دوران حبس فعلی نیز به دلیل انتشار نامهها و بیانیههایی از درون زندان، چهار پرونده جدید علیه او گشوده شد که مجموع احکام آن به حدود ۸ سال حبس دیگر انجامیده است.
هاشم خواستار طی سالهای حبس، بارها از درون زندان نامههایی خطاب به معلمان، دانشجویان و مردم ایران نوشته و در آنها نسبت به فساد، ظلم و بیعدالتی هشدار داده است.
او در یکی از نامههایش نوشته بود:
«زندان برای معلمی که درس آزادی داده، کلاس تازهای است برای یاد دادنِ مقاومت.»
این روحیه مقاوم، سبب شده بارها تحت فشار، بازجویی و تهدید قرار گیرد. با این وجود، او همواره بر راه مسالمتآمیز و مدنی در دفاع از حقوق فرهنگیان تأکید داشته است.
نامه هاشم خواستار از زندان مشهد: «تمامی کارگزاران رژیم در انتظار انقلاب مردم هستند!»محرومیت مضاعف و بیتوجهی نهادهای مسئول
خانواده هاشم خواستار طی سالهای اخیر بارها نسبت به وضعیت سلامت او هشدار دادهاند. او در طول حبس طولانی، با مشکلات جسمی از جمله فشار خون و ضعف عضلانی مواجه شده است.
با این حال، تاکنون هیچگونه مرخصی درمانی یا دسترسی آزاد به پزشک برای او فراهم نشده است. سازمانهای حقوق بشری نیز در گزارشهای خود، وضعیت او را «نمونهای آشکار از سرکوب فعالان صنفی معلمان در ایران» توصیف کردهاند.
تداوم اعتصاب غذای پریسا کمالی در زندان یزد؛ اعتراض به بلاتکلیفی و نبود رسیدگی پزشکی
گلی کوهکن زنی قربانی خشونت؛فراخوان فوری سازمان ملل؛ توقف حکم اعدام او
معلم اگر خاموش شود، نسلها بیصدا میمیرند
هاشم خواستار بیش از هر چیز، نماد پایداری و صداقت در میان فرهنگیان ایران است؛ معلمی که هیچگاه از آرمانهای خود عقب ننشست و هزینهاش را با سالها زندان، انزوا و آزار پرداخت.
او در آخرین نوشتهاش خطاب به همکاران خود گفته بود:
«من در زندانم، اما آزادتر از آنان که سکوت کردهاند. معلم اگر خاموش شود، نسلها بیصدا میمیرند.»
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر