کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» اکنون فراتر از یک تجمع به نماد مقاومت، مطالبهگری، و تلاش برای حفظ ارزش بنیادی «حق حیات» تبدیل شده است
کانون حقوق بشر ایران، سهشنبه ۱۱ آذرماه ۱۴۰۴ – کارزار سراسری «سهشنبههای نه به اعدام» در ماههای اخیر به یکی از مهمترین و فراگیرترین اشکال اعتراض در ایران تبدیل شده است؛ کارزاری که بهصورت منظم هر سهشنبه برگزار میشود و اکنون به دهها شهر رسیده است. افزایش شمار شرکتکنندگان، تنوع گروههای اجتماعی حاضر در این تجمعات و تداوم هفتگی آن، نشان میدهد که مخالفت با حکم اعدام به مطالبهای گسترده و ریشهدار در جامعه بدل شده است. در حالیکه سرعت اجرای احکام اعدام—بهویژه علیه زندانیان سیاسی، معترضان و شهروندان مناطق محروم—افزایش یافته، بسیاری از مردم این کارزار را نماد مقاومت و دفاع از حق حیات میدانند؛ حقی که دیکتاتوری حاکم بر ایران سالهاست با سیاست «مرگمحور» خود هدف گرفته است.
این هفته، «سهشنبههای نه به اعدام» در ابعادی بیسابقه برگزار شد. شهرهایی ازجمله تهران، کرج، سنقر، مشهد، تبریز، شیراز، بابل، اراک، رشت، شوش، نیشابور، شیروان، الیگودرز، آبدانان، اصفهان، ساوه، دماوند، بابل و شهرکرد شاهد حضور گسترده مردم بودند.
در این تجمعات مردمی، شعارهایی ازجمله:
نه به اعدام
اعدام نکنید
کارزار سهشنبههای نه به اعدام
نه به اعدام قهرمان بوکس محمد جواد وفایی ثانی
مرگ بر دیکتاتور جلاد
نه به اعدام بابک علیپور
ما خواهان لغو حکم اعدام هستیم
نه تبعید، نه زندان، نه اعدام هرگز اعدام
۱۶ آذر روز فریاد برای آزادی احسان فریدی
احسان فریدی نباید اعدام شود
دانشجوی زندانی احسان فریدی آزاد باید گردد
اعدام ابزار بقا برای رژیم رو به سقوط
سر برود تن برود آزادی هرگز نرود
زندانی سیاسی آزاد باید گردد
لغو حکم اعدام
زهرا طبری آتش جواب اعدام
طناب دار جلاد برگردن دماوند دیگر اثر ندارد
نه به اعدام وحید بنیعامریان
بهطور گسترده شنیده شد؛ شعارهایی که بار دیگر نشان میدهد اعتراض به اعدام نهتنها محدود به گروهی خاص، بلکه مطالبهای عمومی شده و بخشهای گوناگون مردم خود را در ادامه این اعتراض مشترک میبینند.
آنچه این کارزار را متمایز کرده، استمرار هفتگی و منظم آن است؛ امری که در فضای امنیتی کشور کمتر دیده میشود. مردم میگویند هر سهشنبه در خیابان بودن، نمادی از پایداری و ایستادگی در برابر حکومتی است که از «ترس و مرگ» برای کنترل جامعه استفاده میکند.
به گفته تحلیلگران، استمرار این حرکت اعتراضی نشان میدهد سیاست اعدام که سالها در دیکتاتوری حاکم برای ایجاد رعب، خاموشکردن صدای معترضان، حذف مخالفان و سرکوب سیاسیون به کار رفته، اکنون با مقاومت جمعی روبهرو شده است. مردم بهویژه در مناطق تحت فشار امنیتی، با حضور در این کارزار پیام روشنی مخابره میکنند: جامعه دیگر نمیپذیرد اعدام ابزار حکومت برای خاموشکردن اعتراض باشد.
اعدام؛ ابزار حکومت برای سرکوب و کنترل جامعه
طی دو سال گذشته، اجرای احکام اعدام با شتاب چشمگیری افزایش یافته است. بسیاری از این احکام علیه معترضان، فعالان سیاسی، زندانیان عقیدتی و حتی نوجوانان صادر شدهاند.
سازمانهای حقوق بشری بارها هشدار دادهاند که سران حکومت از اعدام بهعنوان ابزاری برای «انتقام سیاسی» و «ایجاد وحشت اجتماعی» استفاده میکند.
شعار معترضان در کارزار سهشنبهها—«اعدام ابزار بقای رژیم است»—بازتابی روشن از این واقعیت اجتماعی است.
در هفتههای اخیر، چندین مورد اعدام یا خطر جدی اجرای حکم، مانند پرونده محمدجواد وفاییثانی، احسان فریدی و دیگر زندانیان سیاسی، خشم و نگرانی عمومی را افزایش داده و حضور مردم در این کارزار را پررنگتر کرده است.
خانوادههای دادخواه؛ قلب تپنده این کارزار
در میان شرکتکنندگان، خانوادههای زندانیان سیاسی محکوم به اعدام یا افرادی که در سالهای اخیر بهدست نیروهای حکومتی کشته شدهاند، حضوری پررنگ و تأثیرگذار دارند.
مادران، پدران و خواهران زندانیان سیاسی و دادخواهان با حمل عکس عزیزانشان در صف اول ایستادند و فریاد زدند:
«نه به اعدام هیچکس»
«اعدامها را متوقف کنید»
«از کارزار سهشنبههای نه به اعدام حمایت کنید»
این خانوادهها میگویند حضورشان هم برای مطالبه حق عزیزانشان است و هم برای جلوگیری از تکرار مرگهای بیشتر.
حضور پرقدرت خانوادهها این پیام را منتقل میکند که جامعه ایران، بهویژه نسل جوان، دیگر اجازه نمیدهد مرگسازی و حذف مخالفان بیهزینه باشد.
کارزار سهشنبههای نه به اعدام تنها یک اعتراض داخلی نیست؛ بازتاب آن در شبکههای اجتماعی، رسانههای بینالمللی و سازمانهای حقوق بشری جهانی گسترده شده است.
حضور مستمر و شجاعانه معترضان، توجه نهادهای جهانی را به سیاستهای مرگبار دیکتاتوری حاکم جلب کرده و پرونده اعدامهای سیاسی دردیکتاتوری حاکم بر ایران را دوباره در سطح بینالمللی مطرح کرده است.
بهویژه پس از اعدامهای فزاینده و صدور احکام گروهی برای معترضان، نهادهای بینالمللی بارها نسبت به استفاده سیستماتیک حکومت از مجازات اعدام هشدار دادهاند.
نود و هفتمین هفته کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در ۵۵ زندان
تداوم بازداشت و بلاتکلیفی احمد کی شمس در زندان شیبان اهواز
نه به اعدام؛ فریادی که ماندگار خواهد شد
بدون تردید، کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» اکنون فراتر از یک تجمع هفتگی است. این حرکت به نماد مقاومت، مطالبهگری، و تلاش برای حفظ ارزش بنیادی «حق حیات» تبدیل شده است.
مردم میگویند ادامه این کارزار تا زمانی که ماشین اعدام رژیم متوقف شود، ادامه خواهد داشت.
بهنظر میرسد با رشد نارضایتی اجتماعی و افزایش سرکوب، این کارزار نه تنها متوقف نخواهد شد، بلکه هر هفته بر دامنه و قدرت آن افزوده خواهد شد.
در شرایطی که حکومت اعدام را ابزار بقای خود کرده است، مردم نیز این کارزار را ابزار مقاومت و مطالبه عدالت میدانند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر