۴ اردیبهشت, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
محمد بروغنی پس از مشکل بی‌حسی از کمر به پایین، تحت عمل جراحی قرار گرفت، اما پس از جراحی، نه‌تنها بهبود نیافته بلکه دچار عوارض و بیماری پوستی مزمن شده است
کانون حقوق بشر ایران، پنج‌شنبه ۴اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ – زندانی سیاسی محمد بروغنی، از بازداشت‌شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، در پی یک عمل جراحی سنگین و بیماری‌های جسمی و پوستی، در شرایط نگران‌کننده‌ای به‌سر می‌برد. این در حالی است که مقامات قضایی و مسئولان زندان با مرخصی‌های درمانی او مخالفت می‌کنند.
به‌گزارش منابع مطلع، محمد بروغنی پس از تجربه بی‌حسی از کمر به پایین، تحت عمل جراحی قرار گرفت، اما پس از جراحی، نه‌تنها بهبود نیافته بلکه دچار عوارض و بیماری پوستی مزمن شده است. پزشکان به صراحت اعلام کرده‌اند که روند درمان وی نیازمند نظارت مداوم پزشکی و مصرف مرتب داروهاست. با این حال، با وجود وخامت جسمانی، زندان همچنان از اعطای مرخصی درمانی به او خودداری می‌کند، امری که موجب آسیب‌های بیشتر به سلامتی و روان او شده است.
محمد بروغنی، کارگر جوان اهل پاکدشت و اصالتاً سبزواری، در جریان اعتراضات مردمی ۱۴۰۱ در تهران بازداشت شد. دادگاه انقلاب به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی او را به اتهام «محاربه» و به‌دلیل شرکت در تظاهرات خیابانی، ابتدا به اعدام محکوم کرد. این حکم اما پس از اعتراض و بررسی مجدد در دیوان عالی کشور، نقض شد و مجازات او به پنج سال حبس و ده سال تبعید به نائین در استان اصفهان کاهش یافت.
نادیده‌گرفتن حقوق اولیه زندانی
با وجود بیماری محمد بروغنی اکنون در تبعید و حبس طولانی‌مدت به‌سر می‌برد، در شرایطی که از ابتدایی‌ترین حقوق یک زندانی – از جمله حق درمان – محروم است. این رفتار، از سوی نهادهای حقوق بشری به‌عنوان شکنجه سفید و نقض آشکار حقوق انسانی تلقی می‌شود.
محمد پیش از بازداشت، کارگر جوان و پرتلاش کفاشی و تولیدی بود. پدرش، حسین بروغنی، در گفت‌وگویی با رسانه‌ها گفته بود:
«محمد از هفت‌سالگی کار می‌کرد، در کفاشی، بعد در کارخانه تولید پمپ آب. کفاش ماهری شده بود. همیشه آرزوی یک زندگی ساده اما با عزت را داشت.»
اکنون اما، زندگی و سلامت او در زندان به خطر افتاده است.
بازداشت و شکنجه سعد آلبوشوکه، توسط اطلاعات سپاه
اعدام یک زندانی در زندان گناباد
زندانی کردن بیماران، به ویژه آن‌هایی که مانند محمد بروغنی، به بیماری‌های سخت مبتلا هستند، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵):
این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شو
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر