۲۸ فروردین, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
شرایط بهداشتی نامناسب، شیوع آلودگی به ساس، کمبود وسایل بهداشتی، عدم دسترسی منظم به حمام، محدودیت ملاقات کابینی و برخوردهای تحقیرآمیز با خانواده‌ها در زندان اوین، تنها بخشی از واقعیت‌های تلخ این زندان است که جان و روان زندانیان و خانواده‌هایشان را تحت فشار قرار داده است
کانون حقوق بشر ایران، پنج‌شنبه ۲۸ فروردین‌ماه ۱۴۰۴ – زندان اوین به عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز نگهداری زندانیان سیاسی در ایران، همواره در کانون نقض قوانین حقوق بشر قرار داشته است. اما در ماه‌های اخیر، گزارش‌هایی نگران‌کننده از درون این زندان منتشر شده که حاکی از وضعیت وخیم بهداشت، شیوع آلودگی‌های شدید از جمله ساس، نبود وسایل بهداشتی و شرایط طاقت‌فرسا برای خانواده‌هایی است که برای ملاقات با زندانیان خود به این زندان مراجعه می‌کنند.
بر اساس گزارش‌های رسیده از منابع موثق داخل زندان، بندهای مختلف اوین به ویژه بند ۸، با مشکل شدید آلودگی به ساس مواجه هستند. زندانیان بارها از مسئولان درخواست سم‌پاشی و ضدعفونی محیط کرده‌اند، اما این درخواست‌ها یا نادیده گرفته شده‌اند یا پاسخ‌های بسیار دیرهنگام و ناکارآمد دریافت کرده‌اند.
یکی از اعضای خانواده زندانیان در زندان اوین در این رابطه گفته است: «مساله‌ای که در زندان اوین هست و دارد بیداد می‌کند و بارها و بارها از خیلی زندانیان شنیده ام موضوع ساس است. وقتی که وسایل برای زندانیان می‌بردیم زندانیان یک ملافه سفید بزرگ می‌خواهند که شب‌ها که می‌خوابند روی این ملافه سفید بخوابند و بتوانند ساس‌ها را ببینند. در بدن همه زندانیان اثرات شدید ساس هست.»
این مشکل در حالی ادامه دارد که زندان اوین فاقد امکانات اولیه برای مبارزه با آلودگی‌های محیطی است. نبود پتو و تشک‌های تمیز، عدم تعویض دوره‌ای وسایل خواب و نبود سیستم تهویه مناسب، بر وخامت اوضاع افزوده است.
نبود وسایل بهداشتی و نبود دسترسی منظم به حمام
وضعیت بهداشت در زندان اوین در سطحی نگران‌کننده قرار دارد. بسیاری از زندانیان از کمبود وسایل بهداشتی از جمله صابون، شامپو، حوله، تیغ اصلاح و دستمال بهداشتی شکایت دارند. در برخی موارد، زندانیان مجبور به اشتراک‌گذاری وسایل شخصی با یکدیگر می‌شوند که این مسئله خطر شیوع بیماری‌های پوستی و عفونی را چند برابر می‌کند.
برخی از گزارش‌ها همچنین از محدود بودن دسترسی زندانیان به حمام حکایت دارد. زندانیان در برخی بندها تنها یک‌بار در هفته اجازه حمام دارند و آب گرم هم اغلب قطع است یا فشار بسیار پایینی دارد. در چنین شرایطی، حفظ نظافت شخصی به یک چالش اساسی برای زندانیان تبدیل شده است.
سازمان عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر پیش‌تر در بیانیه‌هایی تأکید کرده‌اند که محرومیت زندانیان از امکانات بهداشتی و درمانی، مصداق شکنجه و رفتار غیرانسانی است و باید به سرعت پایان یابد.
علاوه بر مشکلات درون زندان، خانواده زندانیان نیز در هنگام ملاقات با عزیزان خود، با برخوردهای تحقیرآمیز و غیراخلاقی از سوی پرسنل زندان مواجه هستند. گزارش‌های متعددی از تأخیرهای طولانی در شروع ملاقات‌ها، انتظار چندساعته در فضای باز و بدون امکانات رفاهی، و حتی بی‌احترامی به خانواده‌ها در حین بازرسی منتشر شده است.
ملاقات‌ها به صورت کابینی برگزار می‌شود و در بسیاری از موارد، مدت زمان ملاقات بسیار محدود است. برخی خانواده‌ها می‌گویند که تنها ۱۵ تا ۲۰ دقیقه فرصت صحبت دارند و این در حالی است که پیش از آن، ساعت‌ها در صف انتظار نگه داشته شده‌اند. همچنین در فصل سرما یا گرما، نبود سایه‌بان، صندلی مناسب یا وسایل گرمایشی و سرمایشی، سلامت جسمی مراجعه‌کنندگان را به خطر می‌اندازد.
یکی از مادران زندانی در زندان اوین در رابطه با وضعیت ملاقات اظهار داشت:«ما از راه دور می‌آییم، ساعت‌ها منتظر می‌مانیم، با ما مثل مجرم برخورد می‌کنند. بعد هم اجازه ملاقات کوتاهی می‌دهند، آن‌هم از پشت شیشه کدر و با صدای قطع و وصل شده تلفن. این اسمش ملاقات نیست، شکنجه خانواده‌هاست.»
یک ملاقات کننده که از شهرستان برای ملاقات به زندان اوین آمده بود می‌گوید:
«مساله بعدی زمان ملاقات است. در ۲۰۹ هفته ای یک بار ملاقات، ۲۰دقیقه که می نشستیم صحبت بکنیم می‌آمدند و به ما می‌گفتند بروید بیرون. بعدها در بند عمومی می‌توانستیم صحبت بکنیم و زمان مشخصی هم نداشت. اما چند وقتی است که ملاقات‌ها را کابینی کرده‌اند و ۲۰ دقیقه است. خیلی‌ها از شهرستان می‌آیند، برای ملاقات کابینی اصلا این قابل قبول نیست که ۲۰دقیقه باشد. خیلی از خانواده‌ها هستند که از شهرستان می‌آیند. فکرش را بکنید سزاوار است برای یک ملاقات کابینی که ۲۰دقیقه صحبت بکنیم و برویم ؟ انواع واقسام اذیت وازار ها وشکنجه های روحی به زندانی و خانواده ها وارد می شود.
و در ملاقات‌های حضوری هم که داریم مرتب وسط ملاقات می‌آیند و می‌گویند بلند شوید و بروید و…..که جا نداریم و اذیت وآزار واقعا خیلی زیاد است . هیچ کجای دنیا اینطور نیست. غیر‌انسانی‌ترین کارها را می‌کنند.»
زندانی سیاسی آرمین خدایاری کیست؟
بلاتکلیفی ایمان خدری در زندان آبادان؛ نقض گسترده حقوق قانونی و ناپدیدسازی قهری
با وجود گزارش‌های مکرر و اعتراض خانواده‌ها و زندانیان، مسئولان زندان اوین تاکنون هیچ اقدام مؤثری برای بهبود این وضعیت انجام نداده‌اند. برخی از خانواده‌ها تلاش کرده‌اند با مراجعه به دادسرای ناظر بر زندان، نامه‌نگاری یا طرح شکایت، پیگیر حقوق اولیه زندانیان و خود شوند، اما اغلب با بی‌توجهی یا تهدید مواجه شده‌اند.
سیستم قضایی دیکتاتوری حاکم، از زندان به عنوان ابزاری برای مجازات فراتر از حکم رسمی استفاده می‌کند. محرومیت از بهداشت، غذای سالم، ملاقات با خانواده و درمان مناسب، بخشی از سیاست‌های نانوشته شکنجه سفید است.
شرایط بهداشتی نامناسب، شیوع آلودگی به ساس، کمبود وسایل بهداشتی، عدم دسترسی منظم به حمام، محدودیت ملاقات کابینی و برخوردهای تحقیرآمیز با خانواده‌ها در زندان اوین، تنها بخشی از واقعیت‌های تلخ این زندان است که جان و روان زندانیان و خانواده‌هایشان را تحت فشار قرار داده است.
حق برخورداری از بهداشت، درمان و ملاقات خانواده، از حقوق بدیهی هر زندانی است و محروم‌سازی سیستماتیک از این حقوق باید به‌عنوان نقض فاحش حقوق بشر افشا و پیگیری شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر