۳۰ فروردین, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
بازداشت رسام سهرابی، آهنگساز جوان، توسط نیروهای امنیتی و انتقال به مکان نامعلوم، موجی از نگرانی نسبت به سلامت و سرنوشت وی به همراه داشته است
کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۳۰ فروردین‌ماه ۱۴۰۴ – بنا بر گزارش‌های موثق دریافتی، رسام سهرابی، آهنگساز و هنرمند مستقل، روز شنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۴، در تهران توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و تا لحظه تنظیم این گزارش، هیچ اطلاعاتی درباره محل نگهداری او یا نهاد مسئول بازداشت وی در دست نیست.
بازداشت ناگهانی و تماس کوتاه از محل نامعلوم
به گفته منابع نزدیک، آقای سهرابی پس از بازداشت تنها یک تماس کوتاه با یکی از دوستان خود برقرار کرده و در آن تماس تأیید کرده است که بازداشت شده، اما اظهار داشته که اطلاعی از محل انتقال خود ندارد. سکوت کامل نهادهای حکومتی در این خصوص، باعث افزایش نگرانی‌ها نسبت به احتمال وقوع ناپدیدسازی قهری شده است.
بازداشت بدون اطلاع‌رسانی؛ الگوی تکراری ناپدیدسازی
در شرایطی که هیچ ارگان امنیتی یا قضایی مسئولیت بازداشت این هنرمند را برعهده نگرفته است، این اقدام به وضوح مصداق ناپدیدسازی قهری تلقی می‌شود؛ پدیده‌ای که طبق کنوانسیون بین‌المللی حمایت از همه اشخاص در برابر ناپدیدشدگی قهری، نقض آشکار حقوق بنیادین انسانی محسوب می‌شود.
با توجه به سابقه حکومت در برخوردهای خشونت‌آمیز با چهره‌های فرهنگی و هنری منتقد، احتمال شکنجه، رفتارهای تحقیرآمیز و نگهداری در بازداشتگاه‌های غیررسمی و فاقد نظارت بالا ارزیابی می‌شود.
رسام سهرابی از هنرمندانی بود که در آثار خود صدای اعتراض به سرکوب و بی‌عدالتی را منعکس می‌کرد. او از جمله آهنگ‌سازانی است که در سال‌های اخیر به‌واسطه همراهی با جنبش‌های اعتراضی، به ویژه پس از خیزش سراسری ۱۴۰۱، در معرض تهدید و فشار از سوی نهادهای امنیتی قرار داشت.
بازداشت وی در چارچوب روندی وسیع‌تر از سرکوب چهره‌های هنری، ادبی و فرهنگی ارزیابی می‌شود که محتوای تولیدی‌شان علیه خشونت سیستماتیک و سرکوب بوده است.
نگرانی از انتقال به مکان نامعلوم
بر اساس تجربه‌های پیشین، بازداشت‌های بدون حکم قضایی، نگهداری در مکان‌های ناشناس و عدم دسترسی به وکیل و خانواده، اغلب زمینه‌ساز شکنجه جسمی و روانی بوده‌اند. نمونه‌هایی چون نوید افکاری، دانیال مشکی، توماج صالحی و ده‌ها مورد مشابه، گواه این ادعا هستند.
تکرار این الگوها نه‌تنها موجب تخریب حقوق بنیادین فرد بازداشت‌شده می‌شود، بلکه موجب آسیب گسترده به خانواده و نزدیکان آنان نیز خواهد شد.
از فقر تا چوبه دار، اعدام یک زن در زندان قزوین
بلاتکلیفی یک‌ساله ۲زندانی سیاسی امان جلالی نژاد و مهدی معمار در زندان شیبان اهواز
بازداشت رسام سهرابی، بدون اطلاع‌رسانی به خانواده یا وکیل، و انتقال به محل نامعلوم، با مفاد متعدد میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی مغایر است:
ماده ۹ این میثاق تأکید دارد که هر فرد باید فوراً از دلایل بازداشت و اتهامات مطلع شود.
ماده ۱۴ بر حق برخورداری از دادگاه عادلانه و دسترسی به وکیل تأکید می‌کند.
ماده ۷ نیز بر منع مطلق شکنجه و رفتارهای غیرانسانی تأکید دارد.
این اقدامات، همچنین با اصول بنیادین حقوق بشر از جمله ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر (منع شکنجه) در تضاد آشکار است.
بازداشت خودسرانه رسام سهرابی و پنهان‌کاری نهادهای امنیتی، بار دیگر نشان داد که هنر مستقل و صدای انتقادی در حاکمیت دیکتاتوری مذهبی بی‌هزینه نیست. سرکوب سیستماتیک هنرمندان، بخشی از ساختار فکری حاکمان است که تاب هیچ نقدی را ندارد.
آزادی فوری و بی‌قیدوشرط رسام سهرابی، نه‌تنها خواست جامعه هنری بلکه مطالبه‌ای عمومی برای دفاع از آزادی بیان و کرامت انسانی است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر