۲۶ فروردین, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
کامران رضایی‌فر، زندانی سیاسی محبوس در بند ۴ زندان اوین، در حالی با وضعیت جسمانی وخیم ناشی از ابتلا به سرطان معده و لوزالمعده و همچنین لخته‌های خون در ریه دست و پنجه نرم می‌کند که از ابتدایی‌ترین امکانات درمانی، تغذیه‌ای و بهداشتی محروم است
کانون حقوق بشر ایران، روز سه شنبه ۲۶ فروردین ۱۴۰۴، کامران رضایی فر که ماه‌ها با علائم گوارشی مواجه بوده، تنها پس از یک تشخیص دیرهنگام تحت عمل جراحی قرار گرفته و نیمی از معده و لوزالمعده او در جریان این جراحی برداشته شده است. همچنین، وی به آمبولی ریه مبتلاست و وجود لخته‌های خون در ریه‌اش جان او را به شدت تهدید می‌کند.
با وجود وخامت وضعیت جسمی، مقامات قضایی از جمله قوه قضائیه، همچنان با مرخصی درمانی کامران رضایی‌فر مخالفت کرده‌اند. این در حالی‌ست که وی نیاز فوری به شیمی‌درمانی و مراقبت تخصصی در مراکز درمانی خارج از زندان دارد.
به گفته یک منبع مطلع، تأخیر در اعزام کامران رضایی‌فر به بیمارستان و کارشکنی‌های مسئولان زندان، از جمله هدایت‌الله فرزادی، رئیس زندان اوین، و رئیس بهداری این زندان، عامل اصلی وخامت وضعیت فعلی وی عنوان شده است.
شرایط غیرانسانی پس از جراحی
رضایی‌فر پس از جراحی، در حالی به تخت بیمارستان زنجیر شد که به شدت ضعیف و دچار کاهش وزن شدید بود. وی اکنون نیز بدون دریافت مراقبت‌های پزشکی مستمر، در شرایط بسیار سخت در زندان نگهداری می‌شود.
نگرانی‌ها از جان این زندانی
گزارش‌ها حاکی از آن است که وضعیت سلامت این زندانی سیاسی به حدی بحرانی است که ادامه حبس بدون درمان تخصصی، می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری برای او به همراه داشته باشد. فعالان حقوق بشر خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط کامران رضایی‌فر برای دریافت درمان مناسب شده‌اند.
تجمع خانواده های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام در مقابل زندان اوین
زندانی سیاسی کامران رضایی فر ۵۹ ساله، اهل و ساکن تهران، متاهل و دارای فرزند است. او در شهریورماه ۱۴۰۲، دستگیر شد. دادگاه رسیدگی به پرونده او و ۴زندانی سیاسی دیگر، زهرا صفایی، پرستو معینی، محمدمسعود معینی و تیمور رضاییان در تاریخ ۲۷ آبان‌ماه ۱۴۰۲، در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری برگزار شد. اتهام او همکاری و ارتباط با مجاهدین خلق اعلام شد.
روز ۵ آذر ماه ۱۴۰۲، به این ۴زندانی سیاسی رای دادگاه ابلاغ شد. دادگاه مذکور زندانیان سیاسی زهرا صفایی و پرستو معینی و محمدمسعود معینی و کامران رضایی فر را به ۵ سال زندان محکوم کرد.
اولین بازداشت در دی ماه ۱۳۹۸
کامران رضایی فر در دی ۱۳۹۸ به اتهام ارتباط با سازمان مجاهدین خلق ایران توسط ماموران اطلاعاتی بازداشت و به بند ۲۴۰ و ۲۰۹ اوین جهت بازجویی منتقل شد. کامران رضایی فر پس از پایان بازجویی‌ها با قرار وثیقه سنگین از زندان آزاد شد.
کامران رضایی فر در اواخر خرداد ۱۳۹۹ به بازپرسی فراخوانده و به اتهام افساد فی الارض مجددا بازداشت و راهی زندان اوین شد. در جلسه دادگاهی که در ۸ دی ۱۳۹۹ به ریاست قاضی عموزاد برگزار شد، توسط این قاضی تهدید به اعدام و در نهایت در شهریور ۱۴۰۰ قاضی عموزاد حکم اعدام وی را در مرحله بدوی صادر کرد.
او سرانجام در دادگاه به ۵ سال زندان محکوم و در اواخر سال ۱۴۰۱، از زندان اوین آزاد شد.
آخرین بازداشت وی در شهریور ۱۴۰۲ بوده که هم اکنون در زندان اوین محبوس است.
زندانی کردن بیماران، به ویژه آن‌هایی که به بیماری‌های سخت مبتلا هستند، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵): این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر