۴ اردیبهشت, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
کامران رضایی فر که به بیماری سرطان پیشرفته معده مبتلاست و از آمبولی ریه نیز رنج می‌برد، باید از ابتدای اردیبهشت‌ماه روند شیمی‌درمانی خود را آغاز می‌کرد
کانون حقوق بشر ایران، پنجشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۴ –جان زندانی سیاسی، کامران رضایی فر، ۵۹ ساله، در پی ممانعت مقامات زندان اوین از اعزام وی به بیمارستان و جلوگیری از آغاز شیمی‌درمانی، به‌شدت در خطر است. به گفته منابع مطلع، دستگاه قضایی و مسئولان زندان اوین با بی‌توجهی عمدی، سلامت و جان او را در معرض تهدید جدی قرار داده‌اند.
کامران رضایی فر که به بیماری سرطان پیشرفته معده مبتلاست و از آمبولی ریه نیز رنج می‌برد، باید از ابتدای اردیبهشت‌ماه روند شیمی‌درمانی خود را آغاز می‌کرد. با این حال،
تأخیر در درمان و خطر مرگ
بنا بر گزارش‌های رسیده، نیمی از معده و بخشی از لوزالمعده این زندانی سیاسی طی یک عمل جراحی سنگین برداشته شده است. همچنین وجود لخته‌های خون در ریه‌های وی، خطر سکته و ایست تنفسی را افزایش داده است.
به گفته یک منبع آگاه، «پزشکی قانونی تاکنون از بررسی و صدور نظریه عدم تحمل کیفر برای او خودداری کرده و رئیس زندان اوین، هدایت‌الله فرزادی، به همراه مسئول بهداری زندان، عملاً هیچ اقدام موثری برای درمان کامران رضایی‌فر انجام نداده‌اند.» این منبع همچنین افزود که خانواده او بارها برای پیگیری وضعیت به زندان مراجعه کرده‌اند اما پاسخی دریافت نکرده‌اند.
سابقه بازداشت و محکومیت
کامران رضایی فر، اهل تهران، نخستین‌بار در دی‌ماه ۱۳۹۸ به اتهام ارتباط با سازمان مجاهدین خلق بازداشت شد. او پس از بازجویی در بندهای امنیتی ۲۴۰ و ۲۰۹ زندان اوین، با قرار وثیقه آزاد شد، اما مجدداً در خرداد ۱۳۹۹ بازداشت و به اتهام «افساد فی‌الارض» تحت فشار قرار گرفت. در نهایت در شهریور ۱۴۰۰، دادگاه حکم اعدام او را صادر کرد که در مراحل بعدی نقض و به ۵ سال حبس تقلیل یافت.
در آخرین دور بازداشت که در شهریورماه ۱۴۰۲ صورت گرفت، او به همراه چهار زندانی سیاسی دیگر به اتهام «ارتباط با سازمان مجاهدین خلق» مجدداً در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری محاکمه شد. در این پرونده، کامران رضایی فر به ۵ سال زندان محکوم شد و اکنون دوران محکومیت خود را در زندان اوین سپری می‌کند.
فراخوان برای نجات جان این زندانی سیاسی
کانون حقوق بشر ایران با ابراز نگرانی عمیق نسبت به وضعیت بحرانی این زندانی سیاسی، خواستار اعزام فوری کامران رضایی فر به بیمارستان تخصصی و رسیدگی فوری به وضعیت درمانی او شد. منابع مطلع تأکید دارند که تأخیر بیشتر در درمان ممکن است به قیمت جان او تمام شود.
نگاهی به آمار اعدام‌ها در فروردین‌ماه ۱۴۰۴
سه ماه بی‌خبری از ارغوان فلاحی؛ افزایش نگرانی‌ها نسبت به سلامت این زندانی جوان
زندانی کردن بیماران، به ویژه آن‌هایی که به بیماری‌های سخت مبتلا هستند، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵): این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر