۳۰ فروردین, ۱۴۰۴
اعدام یک زن زندانی در زندان قزوین به اتهام حمل ۶۰۰ گرم مواد مخدر و دریافت ۱۰ میلیون تومان پول
کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۳۰ فروردین‌ماه ۱۴۰۴ – یک زندانی زن به اتهام مرتبط با مواد مخدر در زندان قزوین اعدام شد. روز ۲۶ فروردین ۱۴۰۴، یک زن زندانی به نام مرضیه اسماعیلی در زندان قزوین به اتهام مرتبط مواد مخدر اعدام شد.
به گزارش منبع مطلع، حکم اعدام مرضیه اسماعیلی به اتهام حمل ۶۰۰ گرم مواد مخدر، توسط قاضی اسدی صادر و در زندان قزوین اجرا شد. مرضیه اسماعیلی، ۳۹ ساله، مادر یک دختر بود. او در ازای دریافت ۱۰ میلیون تومان پول حاضر شده بود مواد مخدر جابجا کند.
بر اساس همین گزارش او پس از بازداشت به دلیل اینکه هیچ حامی نداشت، نتوانست وکیل بگیرد. وی توسط قاضی اسدی از صادرکنندگان حکم اعدام در قزوین، محکوم به مرگ شده و حکم اعدام او در ۳۹ سالگی اجرا شد.
این منبع مطلع درباره فقر و شرایط مرضیه اسماعیلی می گوید: «مرضیه اسماعیلی در شرایط سخت معیشتی زندگی می‌کرد و به دلیل نیاز مالی، حاضر به جابجایی مواد مخدر شده بود. مرضیه نه پدر و مادری داشت، نه وکیل مدافعی که صدایش باشد. تنها فردی که برای تحویل گرفتن پیکرش حاضر شد، دختر خوانده او به نام سودا بود که تنها همراه باقی‌مانده‌اش در این دنیا بوده است.
پیکر او روز۲۷ فروردین ۱۴۰۴، به دخترخوانده‌اش تحویل داده شد. هنوز مشخص نیست مراسم خاک‌سپاری چگونه و در کجا برگزار شده است.
زنان نخستین قربانیان فقر اجتماعی و فساد گسترده
زنان نخستین قربانیان فقر اجتماعی و فساد گسترده در دیکتاتوری حاکم می باشند. زنان محکوم به اعدام در ایران، قربانی شرایط اجتماعی، اقتصادی و نابرابری‌های سیستماتیک هستند.
کانون حقوق بشر ایران اعدام مرضیه اسماعیلی را به شدت محکوم کرده و این اقدام را نمونه‌ای از قربانی شدن زنان در سایه فقر ساختاری و فساد حکومتی و همچنین فقدان حمایت‌های قضایی عنوان کرده است.
گزارش‌ها حاکی از افزایش نگرانی‌ها در خصوص روند دادرسی، دسترسی به وکیل، و شرایط زندانیان زن در پرونده‌های مربوط به مواد مخدر در ایران است.
بلاتکلیفی یک‌ساله ۲زندانی سیاسی امان جلالی نژاد و مهدی معمار در زندان شیبان اهواز
زندان شماره یک رودسر، مرگ دو زندانی در کمتر از ۵ روز
مغایرت حکم اعـدام با منشور جهانی حقوق بشر
منشور جهانی حقوق بشر به عنوان یک سند بین‌المللی مهم، حقوق اساسی و بنیادین تمامی انسان‌ها را بدون در نظر گرفتن نژاد، رنگ، جنس، زبان، دین، عقیده سیاسی یا هر نظر دیگر، اصل و نسب ملی یا اجتماعی، دارایی، تولد یا هر وضعیت دیگری، تضمین می‌کند.
ماده سوم این منشور صراحتاً بیان می‌کند: هر فرد حق حیات دارد. این حق مشمول هیچگونه محرومیتی نمی‌شود مگر به موجب حکم صادره از دادگاهی صالح در اثر ارتکاب جرمی که مطابق قانون، جرم محسوب شود.
حکم اعـدام به عنوان بالاترین مجازات، به طور مستقیم با این ماده از منشور جهانی حقوق بشر در تضاد است. چرا که:
حق حیات: حق حیات به عنوان یک حق بنیادین و غیر قابل سلب مطرح می‌شود. حکم اعـدام این حق را سلب می‌کند.
عدم برگشت‌پذیری: در صورت اجرای حکم اعدام، امکان جبران اشتباه قضایی وجود ندارد.
شکنجه و رفتار غیرانسانی: برخی از روش‌های اجرای حکم اعـدام به عنوان شکنجه و رفتار غیرانسانی تلقی می‌شوند که این خود مغایر با مفاد منشور جهانی حقوق بشر است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر