۳۱ فروردین, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
با گذشت بیش از ۱۰روز از ربوده شدن دانیال مشکی، رپر معترض جوان در تهران، هیچ‌گونه اطلاعاتی از محل نگهداری یا وضعیت او در دست نیست
کانون حقوق بشر ایران، یک شنبه ۳۱فروردین‌ماه ۱۴۰۴ – گزارش‌ها حاکی از آن است که دانیال مشکی، رپر ۲۳ ساله و از جمله چهره‌های هنری مخالف حاکمیت مذهبی، حدود ۱۰روز پیش در تهران توسط نیروهای امنیتی ربوده شده و تاکنون محل نگهداری او نامعلوم باقی مانده است.
ربایش به شیوه امنیتی و بی‌خبری مطلق
به گفته منابع نزدیک، خانواده دانیال مشکی از زمان بازداشت او، هیچ تماس یا اطلاعی از نهاد مسئول بازداشت وی دریافت نکرده‌اند. نه دادسرا، نه پلیس، و نه مراکز امنیتی رسمی تاکنون مسئولیت بازداشت این رپر معترض را برعهده نگرفته‌اند. این وضعیت، مصداق روشن ناپدیدسازی قهری است؛ شیوه‌ای که در سال‌های اخیر به ابزار رایج نهادهای سرکوب در برخورد با چهره‌های منتقد تبدیل شده است.
ناپدیدسازی قهری در اسناد بین‌المللی حقوق بشر، از جمله “کنوانسیون بین‌المللی حمایت از همه اشخاص در برابر ناپدیدشدگی قهری” به عنوان یکی از شدیدترین اشکال نقض حقوق بشر معرفی شده و دولت‌ها موظف‌اند از اطلاع‌رسانی فوری درباره وضعیت بازداشت شدگان به خانواده و وکیل قانونی آن‌ها اطمینان حاصل کنند.
فعالیت‌های دانیال مشکی و هدف‌گیری امنیتی
ترانه‌های دانیال مشکی، همچون “حشاشین”، روایتگر خشونت حکومتی، شکنجه، و قتل معترضان بی‌دفاع در جریان اعتراضات مردمی بودند. مضامین آثار او، با تمرکز بر مطالبه عدالت، آزادی و پایان دادن به حاکمیت سرکوب، از دانیال مشکی چهره‌ای شاخص در موسیقی مقاومت ساخت.
ربایش هنرمندان معترض؛ روندی نگران‌کننده
دانیال مشکی نخستین هنرمند معترضی نیست که قربانی بازداشت‌های فراقانونی شده است. در سال‌های گذشته، موجی از سرکوب موسیقیدانان، شاعران، نویسندگان و فعالان فرهنگی که محتوای انتقادی تولید می‌کنند، از سوی نهادهای امنیتی آغاز شده است. مواردی چون توماج صالحی نیز نمونه‌‌ای از سرکوب شدید هنرمندان است که از تریبون هنر علیه استبداد مذهبی استفاده کرده‌اند. روز شنبه ۳۰ فروردین‌ماه ۱۴۰۴، رسام سهرابی آهنگساز معترض نیز دستگیر شده که اطلاعی از وضعیت وی در دست نیست.
بازداشت رسام سهرابی، آهنگساز معترض و بی‌خبری از وضعیت او
از فقر تا چوبه دار، اعدام یک زن در زندان قزوین
بر اساس میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، که دیکتاتوری مذهبی حاکم در ظاهر از امضاکنندگان آن است، هرگونه بازداشت باید همراه با اطلاع‌رسانی فوری به خانواده و وکیل باشد (ماده ۹). همچنین بازداشت‌های پنهانی، بدون صدور حکم قضایی یا برگزاری دادگاه عادلانه، مصداق بارز نقض ماده ۱۴ این میثاق است.
با توجه به پیشینه رفتارهای امنیتی در ربایش فعالان فرهنگی، نگرانی‌ها از شکنجه، اعترافات اجباری، یا حتی بدرفتاری فیزیکی و روانی با دانیال مشکی افزایش یافته است.
بی‌خبری مطلق از وضعیت دانیال مشکی، نشانگر استفاده سازمان‌یافته دستگاه‌های امنیتی از ناپدیدسازی به‌عنوان ابزاری برای خاموش کردن صدای مخالفان است. جامعه جهانی نباید در برابر این نقض صریح حقوق انسانی سکوت کند. آزادی فوری و بی‌قیدوشرط دانیال مشکی، نه‌تنها مطالبه خانواده او بلکه مطالبه همه شهروندانی است که برای آزادی بیان و حق مخالفت، هزینه داده‌اند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر