۲۵ آبان, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
این زندانیان در مجازات‌های تکمیلی بجز زندان به منع خروج از کشور و ممنوعیت فعالیت در فضای مجازی محکوم شده‌اند
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۲۵آبان‌ماه ۱۴۰۳، بیست و دو متهم سیاسی توسط دادگاه انقلاب اصفهان مجموعا به ۱۶۱سال زندان و مجازات‌های تکمیلی محکوم شده‌اند. براساس حکم شعبه اول دادگاه انقلاب اصفهان به ریاست قاضی توکلی، سمانه عموشاهی به ۲۳ سال زندان، مرجان بشتام و مینو حیدری هر کدام به ۱۱ سال زندان، شمیم بهارزاده به ۸ سال زندان محکوم شده‌اند.
مهشاد کشانی، کیان طالبی، هدی صادقی، عرفان خلیلیان، مهرشاد برجیان، پویا طالبیان، مریم فرهنگ، پویا دانا، روزبه دانا، محمدرضا قطبی زاده، سیما ترکیان، زینب (مریم) پرنده، محمد سخنور، مینا ندایی، امیر عجمیان، و امیر سالاری، بهار سلیمانی و پارسا حاجی آقایی هر کدام به ۶سال زندان محکوم شده اند. هر یک از این افراد به ۲سال منع خروج از کشور و ۲سال ممنوعیت فعالیت در فضای مجازی نیز محکوم شدند.
براساس گفته شاهدان حاضر در صحنه به دلیل کمبود فضای کافی محاکمه در نمازخانه دادگاه برگزار شده بود که خلاف رویه برگزاری دادگاه می‌باشد.
بهار سلیمانی، مریم پرنده، مینا ندایی و همسرش روزبه دانا، عرفان میرکاظمی، مرجان بشتام، ، مهشاد کشانی، محمدرضا قطبی زاده، سما عموشاهی، شمیم بهارزاده و امیر سالاری، هدی صادقی هر یک جداگانه درتاریخ اواسط تیرماه ۱۴۰۲، بازداشت شده بودند. در ادامه مهرشاد برجیان و پویا دانایی در۱۱مرداد۱۴۰۲، و مریم فرهنگ و پویا طالبیان در ۱۵مردادماه ۱۴۰۲بازداشت شده بودند.
بازجویی از این زندانیان توام با شکنجه‌های روحی و فیزیکی بوده و شخصی به نام دکتر آنها را مورد ضرب و شتم قرار داده و زنان زندانی را مورد آزاد روانی قرار می‌داده است.
پرونده این متهمان سیاسی، درشعبه ۱۳دادسرای عمومی و انقلاب اصفهان توسط بازپرس علی صباغ بررسی شده و به دادگاه ارجاع شده است.
محکومیت کوروش جلیل به یک سال زندان
مرتضی پروین، تشدید دیسک کمر و پارگی روده بزرگ، گزارشی از آخرین وضعیت وی در زندان اوین
بازداشت معترضان به وضعیت موجود در ایران نقض چندین ماده از قوانین حقوق بشر بین‌المللی است. این قوانین بین‌المللی در اسناد مختلفی، از جمله اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، به صراحت بیان شده‌اند. برخی از موارد نقض قوانین حقوق بشر در رابطه با این موضوع به شرح زیر است:
حق آزادی بیان و عقیده:
طبق ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فردی حق دارد عقاید خود را به‌طور آزادانه بیان کند، و این حق شامل آزادی جست‌وجو، دریافت و انتشار اطلاعات و ایده‌ها، بدون مداخله از سوی مقامات دولتی است. بازداشت معترضان به دلیل ابراز عقیده، نقض آشکار این حق است.
حق آزادی تجمع مسالمت‌آمیز:
ماده ۲۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۲۱ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی بر حق مردم برای تجمع مسالمت‌آمیز تأکید دارند. بازداشت و سرکوب معترضان مسالمت‌آمیز، نقض این حق محسوب می‌شود.
ممنوعیت شکنجه و رفتارهای غیرانسانی:
ماده 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی شکنجه و رفتارهای غیرانسانی و تحقیرآمیز را ممنوع کرده است. گزارش‌های زیادی از شکنجه و بدرفتاری با معترضان بازداشت‌شده در ایران وجود دارد که نقض این ماده را نشان می‌دهد.
حق دادرسی عادلانه:
طبق ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فردی حق دارد که پرونده‌اش در دادگاهی عادلانه، علنی و توسط یک دادگاه مستقل و بی‌طرف بررسی شود. در بسیاری از موارد، معترضان در ایران بدون دسترسی به وکیل و محاکمه عادلانه بازداشت و محکوم می‌شوند، که این امر نقض این حق است.
حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی:
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر تصریح می‌کند که هر فردی حق دارد از زندگی، آزادی و امنیت شخصی برخوردار باشد. بازداشت‌های خودسرانه و بدون دلیل قانونی از سوی مقامات، نقض این حق اساسی است.
در مجموع، سرکوب و زندانی کردن معترضان در ایران نقض صریح چندین ماده از اسناد بین‌المللی حقوق بشری محسوب می‌شود و این اقدامات از سوی نهادهای حقوق بشری بین‌المللی به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفته است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر