۲۶ آبان, ۱۴۰۳دستهبندی حقوق بشر
خانواده ۶زندانی سیاسی عقیدتی اهل سنت در زندان وکیل آباد مشهد با انتشار نامهای خواستار حمایت بینالمللی و داخلی از عزیزانشان شدند
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۲۶آبانماه ۱۴۰۳، خانواده ۶زندانی سیاسی عقیدتی اهل سنت از جمله ۴زندانی سیاسی عقیدتی اهل سنت محکوم به اعدام در زندان وکیل آباد مشهد با انتشار نامهای خواستار حمایت بینالمللی و داخلی از عزیزانشان شدند. آنها در این نامه از مردم ایران، دبیرکل سازمان ملل و کشورهای حامی حقوق بشر خواستار اقدام فوری برای پایان دادن به شرایط سخت زندانیان سیاسی بخصوص فرزندانشان شدند.
متن کامل نامه در زیر آمده است:
نامه خانواده ۶زندانی سیاسی عقیدتی اهل سنت در زندان وکیل آباد مشهد“با درود فراوان بر مردمان سرزمین بزرگ و نامآور ایرانزمین
این دلنوشته از طرف ما، خانوادههای زندانیانی است که در بند مستکبران به اسارت گرفته شدهاند. ما نیز، مانند عزیزانمان، قربانی بیعدالتیای هستیم که شاید در تصور شما بزرگواران نگنجد. ۸ تا ۱۰ سال است که در فراق عزیزانمان، در کنار وضعیت اسفبار اقتصادی که دزدان رژیم بر ما تحمیل کردهاند، و فشارهای مضاعفی که باید به دوش بکشیم، روزگار میگذرانیم. در اوج تنهاییها و بیسرپرستی، این متن را با همفکری چند تن از خانوادههای زندانیان و دوستان آزاد شده از بند زندان وکیلآباد مشهد نگاشتهایم.
این نامه زنگ خطری است برای خانواده بزرگ ایرانزمین که آگاه باشند این آخوندهای اجنبی و مزدورانشان دیگر چیزی به نام شرافت و انسانیت در وجودشان باقی نگذاشتهاند. آنان همقسم شدهاند برای نابودی ایرانزمین، که این روند را با گرفتن بزرگترین سرمایه این کشور، یعنی جوانان غیور ما، آغاز کردهاند. در این سالها شاهد بودهایم که چه عزیزانی آسمانی و جاویدنام شدهاند.
آیا وقت آن نرسیده است که تمام کسانی که خود را غمخوار ملت میدانند، دست از اختلافات بچگانه بردارند و اتحاد پیشه کنند؟ آیا زمان آن نیست که برای آزادی ایرانزمین و با پشتیبانی از خانوادههای زندانیان و فریاد نام زندانیان سیاسی، عقیدتی و امنیتی، در تمام جوامع بینالمللی و حقوق بشری، نشان دهید که ما خانوادههای زندانیان تنها نیستیم، بلکه یک ملت واحد هستیم؟
ما از دبیرکل سازمان ملل و کشورهای حامی حقوق بشر درخواست داریم که ما را از اسارت این رژیم آخوندی رهایی بخشند و خطاب به رژیم آخوندی میگوییم: بگذارید ما هم نفس بکشیم. شما که تمام سرمایههای کشور عزیزمان را غارت کردهاید و به خاطر جاهطلبیهای احمقانهتان در خاورمیانه، نام اسلام و انسانیت را لکهدار کردهاید، منتظر باشید که خشم مردم، این ماشین کشتار حکومتتان را متوقف خواهد کرد.
در پایان، از دوستان رهاشده از بند اسارت که به ما کمک کردند تا بتوانیم فریادمان را به گوش جهان برسانیم، تشکر فراوان داریم و درخواست رسیدگی عاجل از سازمان ملل در مورد پرونده عزیزانمان داریم.
خانوادههای عیسی عید محمدی/ فرهاد شاکری/ عبدالباسط اورسن/ عبدالرحمن گرگیچ/ حبیب پیر محمدی/ عبدالحکیم عظیم گرگیچ
درباره با زندانیان سیاسی عقیدتی اهل سنت در زندان وکیل آباد مشهددر اواسط مردادماه ۱۴۰۳، حکم اعدام ۶زندانی سیاسی عقیدتی اهل سنت توسط شعبه ۲۹ دیوان عالی کشور تایید شد. این زندانیان فرهاد شاکری، عیسی عیدمحمدی، عبدالحکیم عظیم گرگیج، تاجمحمد خرمالی ، مالکعلی فدایی نسب و عبدالرحمن گرگیج میباشند. در اوایل مردادماه ۱۴۰۳، شعبه چهارم دادگاه انقلاب مشهد در یک پروندهسازی که توسط وزارت اطلاعات انجام شد، این ۶زندانی سیاسی عقیدتی را بار دیگر محاکمه و به اعدام محکوم کرد. ۲زندانی سیاسی عقیدتی دیگر به نامهای عبدالباسط اورسن و حبیب پیرمحمدی نیز دوران محکومیت ۱۵ساله خود در زندان وکیل آباد مشهد را میگذرانند.
این ۶زندانی سیاسی عقیدتی و اهل سنت در سال ۹۴ بازداشت شدند. آنها در سال ۹۸، توسط قاضی داوودآبادی در شعبه اول دادگاه انقلاب مشهد، به اتهام «بغی» از طریق «عضویت در گروه سلفی حزب الفرقان و عضویت در جبهه همبستگی ملی اهل سنت ایران» به اعدام محکوم شده بودند.
این حکم یک بار در دیوان عالی کشور نقض و به شعبه ۴ دادگاه انقلاب مشهد ارجاع شد. این دادگاه برای بار دیگر به این زندانیان حکم اعدام داده است.
پروندهسازی جدید وزارت اطلاعات
مقامات وزارت اطلاعات، زندانی سیاسی ـ عقیدتی فرهاد شاکری و سایر نفرات هم پروندهای وی را تحت فشار و شکنجه قرار دادهاند. زندانی سیاسی فرهاد شاکری به همراه ۵ زندانی سیاسی ـ عقیدتی دیگر به اسامی عبدالحکیم عظیم گرگیج، عبدالرحمن گرگیج، عیسی عید محمدی، تاج محمد خرمالی و مالک فدایی نسب در یک پرونده مشترک هستند که به اعدام محکوم شدهاند.
دیوان عالی به دلیل ضعف در ادله و اسناد ارائه شده ۲بار حکم اعدام آنها را نقض کرده است. اما مقامات وزارت اطلاعات، مجددا با دستکاری پرونده و اعترافگیری با شکنجه یک پرونده سازی جدید بر علیه آنها تشکیل داده است. مقامات وزارت اطلاعات زندانیان را با اسپری فلفل و ضربه به نقاط حساس بدن و شلاق تحت شکنجههای فیزیکی قرار داده است.
این پروندهسازی توسط مقامات وزارت اطلاعات زمینهسازی برای صدور حکم مجدد اعدام این زندانیان میباشد. زندانی سیاسی فرهاد شاکری و سایر زندانیان هم پرونده وی بارها بر بیگناهی خود تاکید کرده و تنها جرم خود را پیروی از مذهب اهل سنت میدانند.
گزارشاتی از شکنجه و فشار برای اعترافات اجباری
بر اساس گزارشهایی که پیش از این دریافت کرده بودیم، این زندانیان اهل سنت تحت شکنجه مجبور به اعترافات اجباری شدهاند.
در یک گزارش آمده است: «پس از بازداشت، آنها را در سالنی انداختند که آب حمام و سرویس بهداشتی زندانیان طبقه بالا روی سرشان میریخت. زندانیان در این سالن بدلیل وجود حشرات موذی ساس، شپش و سوسک بشدت تحت فشار بودند.»
منبع دیگری پیرامون شکنجه این زندانیان گفت:
«این زندانیان همچنین در معرض شکنجههای شدید قرار گرفتند تا زیر شکنجه مجبور به اعتراف شوند. اعتراف به کارهایی که مطلقا انجام نداده اند. در سلولهای انفرادی اطلاعات، وحشیانهترین شکنجهها بر روی این متهمان به اجرا در آمده است.
از جمله شکنجه هایی که در سلولهای انفرادی بر روی زندانیان در زندان وکیل آباد مشهد اعمال شده، ضرب و شتم، زدن شوکر برقی به نقاط حساس بدن زندانی و کابل به کف پاهای زندانی است.
بازجویان اطلاعات برخی از زندانیان را تهدید کردند در صورتی که مطابق خواست آنان، اعتراف نکنند، خانواده زندانی را ترور کرده و یا مورد تجاوز قرار میدهند.»
همین منبع افزود: «با زدن اسپری فلفل به آلت تناسلی و مقعد، زندانیان را شکنجه کردهاند.»
در گزارش دیگری در مورد این زندانیان چنین آمده است:
«این زندانیان اغلب اوقات مجبور بودند برای حفاظت از خانوادههای خویش، به اعترافات دروغین که خواسته عوامل اطلاعات و بازجویان بوده تن بدهند. از جمله این که به دروغ خود را عضو گروهی جا زده و یا به دروغ مسئولیت انجام کار خلافی را بپذیرند. در طی بازجویی مزدوران با دوربینی که در مقابل زندانی میگذاشتند از اعترافات اجباری فیلم میگرفتند.»
یک منبع نزدیک به خانواده یکی از زندانیان گفته است: «عدم اطلاع از خانواده و بی خبری خانواده از زندانی، یکی دیگر از شیوههای شکنجه روحی زندانیان بوده است.»
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر