۱ دی, ۱۴۰۳دسته‌بندی زنان زندانی
زندانی سیاسی پروین میرآسان، از بیماری‌های دیابت، پارکینسون، مشکلات مفاصل و اختلالات عصبی و چسبندگی روده در رنج است. اما مقامات زندان اجازه دسترسی وی به رسیدگی‌های پزشکی را نمی‌دهند
کانون حقوق بشر ایران، شنبه اول دی‌ماه – زندانی سیاسی پروین میرآسان به دستور مقامات زندان از دسترسی به رسیدگی‌های پزشکی محروم شده است. این در حالی است که وی به دلیل وضعیت جسمی بحرانی نیاز به درمان در خارج از زندان دارد.
وی در حال حاضر در زندان اوین دوران محکومیت ۴ساله خود را می‌گذراند. زندانی سیاسی پروین میرآسان به دلیل انبوه بیماری‌ها نیازمندرسیدگی تخصصی درمانی است و به همین دلیل هم مدتی در بیمارستان خارج از زندان بستری بود اما مقامات زندان اوین بدون در نظر گرفتن مراحل درمانی وی را به زندان بازگردانده‌اند.
زندانی سیاسی پروین میرآسان، از بیماری‌های دیابت، پارکینسون، مشکلات مفاصل و اختلالات عصبی و چسبندگی روده در رنج است.
پیش از این پزشکان به وی توصیه کرده‌اند که باید زانوی چپ وی جراحی شود اما مقامات زندان پس از دریافت مقداری دارو وی را به زندان بازگردانده‌اند.
زندانی سیاسی پروین میرآسان به دلیل تشدید بیماری دچار فراموشی و کم حرفی شده است. وضعیت غیرانسانی زندان در تشدید این بیماری‌ها تاثیر منفی دارد.
خانم پروین میرآسان به همراه نصرالله فلاحی و ۲فرزندش و در آبان ماه ۱۴۰۱، توسط ماموران امنیتی بازداشت و بیش از دو ماه در بازداشتگاه های اصفهان تحت شکنجه و بازجویی قرار داشتند. آنها در ۲۳ بهمن ماه ۱۴۰۱، پس از ۲ماه بازجویی در اصفهان، به سلول های انفرادی بند ۲۰۹ اوین منتقل شدند.
پس از یک ماه خانم میرآسان و ارغوان فلاحی به بند زنان اوین و آقای نصرالله فلاحی و اردوان پسرش به بند ۴ زندان اوین، منتقل شدند.
زندانی سیاسی پروین میرآسان پس از ۱۷ماه بلاتکلیفی در فروردین‌ماه ۱۴۰۳، توسط شعبه ۲۶دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری به اتهام اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام به ۴سال حبس محکوم شده است.
زندانی سیاسی پروین میرآسان، متولد ۱۳۳۶است. وی ۲فرزند خود را از دست داده و تنها فرزندش نیز در خارج از کشور می‌باشد.
زندانی سیاسی محمد خداکرمی کیست؟
زندانی کردن بیماران، به ویژه آن‌هایی که به بیماری‌های سخت مبتلا هستند، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵):
این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر