۸ دی, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
زندانی سیاسی حسن ودایی پور به عوامل اطلاعاتی که این نامه را آورده بودند گفته است که زندان برایم شیرین‌تر از چیزی است که شما مرا به آن دعوت می‌کنید
کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۸ دی‌ماه ۱۴۰۳ – زندانی سیاسی حسن ودایی پور توسط مقامات زندان وکیل‌آباد مشهد تحت فشار قرار گرفته تا درخواست عفو کند. به گفته زندانی سیاسی حسن ودایی پور چند هفته پیش مقامات زندان به وی مراجعه کرده و یک توبه نامه را به او نشان داده‌اند. وی نیز در پایین آن به جای امضا کردن نوشته است نیازی به عفو شما ندارم. وی همچنین به عوامل اطلاعاتی که این نامه را آورده بودند گفته است که زندان برایم شیرین‌تر از چیزی است که شما مرا به آن دعوت می‌کنید. وی در ادامه گفته است: «روزی اجل این حکومت می‌رسد و اینها خواهند رفت، چون خیلی دارند ظلم می‌کنند. این حکومت حاکمیت اوباش است. این حکومت هیچ چیز ندارد و فقط رجز می‌خواند.»
زندانی سياسی حسن ودایی پور معروف به حسن ناصری ۳۸ساله متولد ۲۱ فروردین ۱۳۶۵ و اهل شهرستان شوش است. وی در فروردين ۱۳۹۰ توسط نیروهای امنیتی همراه با جمع از جوانان استان خوزستان بازداشت شد. اتهام مطرح شده در دادگاه بر علیه وی، محاربه، اقدام عليه امنيت كشور وارتباط با خارج از كشور بوده است.
حسن ودایی پور در دادگاه انقلاب محاكمه و به ۲۰ سال حبس در زندان سبزوار محكوم شد. وی پس از مدتی به صورت ناگهانی به بازداشتگاه اداره اطلاعات اهواز منتقل شد.
زندانی سیاسی حسن ودایی پور پیش از این و در ابتدای بازداشت چندين ماه در بازداشتگاه اطلاعات اهواز تحت شديدترين شكنجه جسمی و روحی قرار گرفته بود كه بعد از صدور حكم در دادگاه انقلاب او را ابتدا به زندان سبزوار و سپس به زندان مشهد منتقل كرده بودند.
پیش از این وضعیت جسمی زندانی سیاسی حسن ودایی پور (حسن ناصری) در زندان وکیل‌آباد مشهد بحرانی گزارش شده بود. این زندانی به دستور مقامات زندان از
زندانی سیاسی صابر بالانده کیست؟
اعدام ۳زندانی در زندان‌های قزوین و تبریز
زندانی کردن بیماران، به ویژه آن‌هایی که به بیماری‌های سخت مبتلا هستند، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳):
این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵):
این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر