۸ دی, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
به گزارش منبع موثق، قرار است ۱۲۰۰ نفر زندانی از زندان مرکزی کرج به زندان قزلحصار منتقل شوند
کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۸ دی‌ماه ۱۴۰۳ – سازمان زندان‌ها با طرح جابجایی جهت استفاده از نیروی کار زندانیان، مشکلات مضاعفی را برای زندانیان در زندان قزلحصار و مرکزی کرج بوجود می آورد. بر اساس گزارشهای رسیده، سازمان زندان‌ها قصد جابجایی هایی در زندان‌های مرکزی کرج (ندامتگاه کرج) و زندان قزلحصار دارد.
به گزارش منبع موثق، قرار است ۱۲۰۰ نفر زندانی از زندان مرکزی کرج به زندان قزلحصار منتقل شوند.
زندان قزلحصار اکنون بیش از ظرفیت خود زندانی دارد. در هر اتاق، که برخی از آنها ۹ تخت و برخی دیگر ۱۲ تخت دارند، حدود ۱۵ تا ۲۰ زندانی به زور جای داده شده‌اند. حتی ظرفیت حسینیه‌ها نیز تکمیل شده و در هر حسینیه بین ۵۰ تا ۶۰ نفر اسکان داده شده‌اند.
وضعیت بحرانی بهداشت در زندان قزلحصار
وضعیت بهداشت در زندان قزلحصار به شدت بحرانی است.
آمار هر بند بین ۴۰۰ تا ۶۰۰ زندانی است که به مواد مخدر اعتیاد دارند.
در میان زندانیان، افرادی نیز هستند که مبتلا به بیماری HIV هستند.
بسیاری از زندانیان کف خواب هستند و تعداد زیادی در کریدور می‌خوابند.
فضای زندان قزلحصار به شدت آلوده است و تهویه مناسب وجود ندارد.
در حال حاضر وضعیت به شدت نامساعد است و حالا قرار است ۱۲۰۰ زندانی دیگر به قزلحصار منتقل شوند.
واحدها فضای کافی برای زندانیان ندارند و زندانیان از حداقل حقوق و شرایط مناسب محروم هستند.
زندان قزلحصار زیر نظر تهران است، در حالی که ندامتگاه (زندان مرکزی کرج) تحت نظر کرج اداره می شود. هدف از این انتقال، بهره‌کشی از زندانیان در کارخانه‌ها است.
افرادی در سطوح بالای مدیریت ندامتگاه وجود دارند که می‌خواهند این شرایط سخت را برای به دست آوردن پول از کار زندانیان به آنها تحمیل کنند.
هیچ برنامه‌ای برای حل مشکلاتی همچون کمبود فضا، کف خوابی، کریدور خوابی، بهداشت، تهویه، درمان و رسیدگی به بیماری‌های زندانیان، از جمله HIV در زندان قزلحصار وجود ندارد. در طول روز، بسیاری از زندانیان از مواد مخدر استفاده می‌کنند که این وضعیت بسیار دردناک و تأسف‌برانگیز است.
زندان فردوس: بیگاری و محرومیت در پس دیوارهای زندان – گزارش از داخل زندان
زندانی سیاسی حسن ودایی پور خطاب به مقامات زندان: نیازی به عفو شما ندارم
بیگاری از زندانیان، یا به کار گرفتن اجباری آنها بدون پرداخت دستمزد منصفانه یا در شرایط غیرانسانی، نقض چندین ماده از قوانین و معاهدات بین‌المللی حقوق بشری است. مهم‌ترین این موارد عبارتند از:
اعلامیه جهانی حقوق بشر (1948):
ماده 4: به صراحت هرگونه “برده‌داری و کار اجباری” را ممنوع می‌کند.
ماده 23: این ماده به حق کار و دریافت دستمزد منصفانه برای هر شخص اشاره دارد.
میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (1966):
ماده 8: این ماده ممنوعیت صریح کار اجباری را ذکر می‌کند. تنها کارهایی که به حکم قانون برای مجازات قضایی باشد، آن هم تحت شرایط منصفانه و انسانی، استثناء است.
کنوانسیون‌های سازمان بین‌المللی کار (ILO):
کنوانسیون 29 سازمان بین‌المللی کار (1930): کار اجباری را در هر شکل و برای هر فردی، به‌ویژه زندانیان، ممنوع می‌کند. فقط در صورتی که کار طبق قانون و با رعایت حقوق کارگران باشد، مجاز است.
کنوانسیون 105 سازمان بین‌المللی کار (1957):
این کنوانسیون نیز کار اجباری را به‌طور کامل ممنوع کرده است، به ویژه اگر به‌عنوان نوعی تنبیه یا سرکوب مخالفان سیاسی یا عقیدتی به کار گرفته شود.
کنوانسیون علیه شکنجه (1984):
این کنوانسیون هر گونه رفتار تحقیرآمیز یا ظالمانه با زندانیان را ممنوع کرده و بیگاری و کار اجباری در شرایط نامناسب می‌تواند مصداق شکنجه یا رفتار غیرانسانی باشد.
بیگاری از زندانیان به‌طور کلی ناقض این اصول و قوانین حقوق بشری است و در موارد بسیاری به‌عنوان ابزاری برای سرکوب و کنترل زندانیان استفاده می‌شود، که جامعه بین‌المللی آن را محکوم می‌کند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر