۷ فروردین, ۱۴۰۴دسته‌بندی گزارش ویژه
زندان شیبان در استان خوزستان، شهرستان باوی
زندان شیبان در استان خوزستان، شهرستان باوی، بخش ویس و در بزرگراه شوشتر – اهواز قرار گرفته است. این زندان در سال ۱۳۹۴ افتتاح شده است.
زندان شیبان از نظر شرایط بهداشتی، تغذیه، درمان، و امکانات رفاهی وضعیت بسیار نامناسبی دارد. برخوردهای غیرانسانی، شکنجه، توهین و تحقیر، فساد در ارائه خدمات، و عدم توجه به نیازهای اولیه و انسانی زندانیان در این زندان رایج است و هیچ کنترلی روی این زندان وجود ندارد. ارزیابی‌های اولیه حاکی از آن است که در این زندان بین ۱۰ تا ۱۲ هزار زندانی در شرایط بسیار سخت و غیربهداشتی محبوس هستند.
معرفی و افشای مسئولان زندان شیبان اهواز
رئیس زندان: خسرو طرفی
معاون: زارعی
مسئول داخلی زندان و معاون او: فردی به نام اهوازی و معاونش نوایی
مسئول حفاظت: احمدی
قاضی ناظر بر زندان: آخوندی به نام حاجی کوکی
مسئول اجرای احکام: ذوالفقاری
تعداد بندها و وضعیت بندها
زندان شیبان شامل ۱۰ بند است. بندهای ۶ و ۷ به شکل سوله‌های بزرگ و دو طبقه ساخته شده‌اند. هر طبقه دارای ۱۵ اتاق است و هر اتاق بین ۳۵ تا ۴۰ زندانی را در خود جای می‌دهد. یعنی در هر طبقه بطور متوسط نزدیک به ۱۱۰۰ زندانی محبوس هستند.
بند ۱ بند انفرادی، برای زندانیانی است که به دلایل مختلف تنبیه شده و به این بند منتقل می‌شوند.
بند ۲ قرنطینه برای زندانیان جدیدالورود.
بند ۳ بند بیماران مبتلا به بیماری سل و معتادان به متادون. این بند از نظر بهداشتی وضعیت بسیار نامطلوبی دارد. بیماری‌های مختلف در این بند بیداد می‌کند و زندانیان از نظر بهداشتی و سلامتی، وضعیت فجیعی دارند.
تماس مسئولان با زندانیان از طریق یک پنجره که روی یک درب همیشه بسته تعبیه شده است، تأمین می‌گردد.
در زندان شیبان بسیاری از زندانیان به بیماری سل یا ایدز مبتلا می‌شوند و پس از آن است که زندانی را به بند ۳ منتقل کرده و به حال خود رها می‌کنند و از کمترین رسیدگی درمانی و پزشکی محروم می‌مانند.
بند ۴، محل نگهداری زندانیانی است که در زندان مشغول به کار هستند یا به بیگاری وادار می‌شوند.
بند ۵، بند زندانیان امنیتی است. کلیه زندانیان سیاسی که با اتهامات مخالفت با نظام دستگیر و محکوم می‌شوند، در این بند محبوس هستند.
بندهای ۶ و ۷، زندانیان با جرائم عمومی شامل کلاهبرداری، سرقت، جرائم مالی، مواد مخدر، و جرائم مسلحانه در این دو بند نگهداری می‌شوند.
بند ۸، مخصوص زندانیان با اتهام داعش یا افراد مرتبط با جرائم مشابه می‌باشد.
هواخوری
در زندان شیبان، هواخوری هر بند جداگانه است و هیچ تداخلی بین بندها وجود ندارد. زندانیان تنها در برخی مواقع، مانند رفت‌وآمد به بهداری یا بخش‌های فرهنگی، ممکن است یکدیگر را ببینند.
زندانیان پس از صدور حکم از زندان سپیدار به زندان شیبان منتقل می‌شوند. این انتقال معمولاً به‌صورت ناگهانی و در ساعات پایانی شب که تلفن‌ها بسته شده، اعلام می‌شود و پیش از اینکه تلفن‌ها باز شود، زندانی را منتقل می‌کنند.
زندانیان با ون‌هایی بسیار کثیف و شلوغ، که هر کدام ۴۰ تا ۵۰ نفر را حمل می‌کنند، منتقل می‌شوند. این ون‌ها شرایط بسیار نامناسبی دارند و زندانیان در حین انتقال با دست‌بند و پابند در فضای بسیار محدود کنار هم می‌نشینند. آنان ابتدا به بند ۲ که محل قرنطینه است، منتقل شده و سپس بسته به اینکه چه اتهامی داشته باشند، آنان را به یکی از بندها منتقل می‌کنند.
وضعیت غذا
در زندان شیبان، کیفیت غذا بسیار پایین و تقریبا زیر صفر است. زندانیان اغلب برای سیر شدن به سهم‌های دولتی بسنده می‌کنند. کسانی که امکان مالی دارند، از غذای زندان استفاده نکرده و خودشان سهم غذا را به دیگران می‌دهند. زندانیانی که توان مالی ندارند، برای دریافت غذای بهتر مجبور به انجام کارهایی مانند شستن لباس یا آشپزی برای سایرین می‌شوند.
بدلیل پایین بودن کیفیت غذای زندان، زندانیان عموما دچار بیماری‌های گوارشی هستند.
ملاقات
هر بند روز خاصی ملاقات دارد. ملاقات حضوری تنها در صورت داشتن آشنا یا شرایط خاص ممکن است. ملاقات‌های اغلب به‌صورت کابینی و در زمان محدود انجام می‌شود.
فروشگاه
موادی که در فروشگاه زندان بفروش می‌رسد، کیفیت بسیار پایینی دارد. مواد غذایی مانند سیب‌زمینی، پیاز، و میوه‌های خراب، با قیمت‌های گزاف به زندانیان عرضه می‌شوند. سیب زمینی و پیاز را در بسته‌های ۵ کیلویی می‌فروشند. وقتی این بسته‌ها باز می‌شوند، دستکم دو کیلو از مواد داخل آن خراب است و اگر زندانی بخواهد مواد را برگرداند، قبول نمی‌کنند.
فروشگاه زندان گهگاه ۵۰ پرس چلوکباب را برای فروش به هزار زندانی می‌آورد که فقط به تعداد محدودی می‌رسد. سیگار و قهوه نیز به تعداد محدود و کیفیت پایین در فروشگاه بفروش می‌رسد.
درمان و دارو
وضعیت درمانی بسیار وخیم است. در بهداری زندان اصلا دارویی وجود ندارد. داروهای مورد نیاز زندانیان به‌سختی در دسترس آنان قرار می‌گیرند و مصرف دارو باید تحت نظر بهداری و در همان محل انجام شود. اگر قرص به زندانی بدهند همانجا یک عدد داده می‌شود و همانجا هم باید بخورد. زندانیان اغلب با کمبود امکانات پزشکی و دارویی مواجه هستند.
وقتی هم زندانی به این وضعیت اعتراض کند، پاسخ می‌دهند: «مجبور نبودی جرم کنی همینه زندانه پارک یا هتل که نیست زندانه اونجا با پول خودت هم بخواهی زندگی کنی سخته».
سرویس بهداشتی و حمام
در سوله ۶ و ۷ فقط ۴ سرویس بهداشتی وجود دارد. از ۲۰ حمام موجود در این بندها، تنها ۱۰ تا ۱۲ حمام به‌طور فعال کار می‌کنند و بقیه به دلیل مشکلات لوله‌کشی خراب هستند. در نتیجه، زندانیان باید در ساعات خلوت برای استفاده از حمام اقدام کنند و در دسترسی به حمام و سرویس بهداشتی با ازدحام و مشکلات جدی روبرو هستند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر