۲۸ اسفند, ۱۴۰۳دسته‌بندی اعدام
این زندانیان محکوم به اعدام بدون اطلاع قبلی از بندهای زندان چابهار خارج شده و از طریق پرواز به زاهدان منتقل شدند
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۲۸ اسفند‌ماه – بر اساس گزارش‌های دریافتی، روز شنبه ۱۲ اسفند‌ماه، دست‌کم ۱۵ زندانی بلوچ محکوم به اعدام با اتهامات قتل و جرایم مرتبط با مواد مخدر، به‌طور ناگهانی از زندان چابهار به زندان مرکزی زاهدان منتقل شدند. این انتقال، بدون اطلاع قبلی به خانواده‌های آن‌ها صورت گرفته و موجب نگرانی از اجرای قریب‌الوقوع احکام اعدام شده است.
بر اساس اطلاعات منتشرشده توسط منابع حقوق بشری، هویت شش تن از زندانیان منتقل‌شده به شرح زیر احراز شده است:
جواد بلیده (عزیزی) و منصور بلیده (عزیزی)، هر دو فرزندان نواب و اهل روستای دنسر از توابع شهرستان قصرقند
محمدامین برهانزهی، فرزند نوشروان و اهل ایرانشهر
راشد شهیکی، فرزند مهرداد و اهل ایرانشهر
جاسم سیرازهی
انتقال ناگهانی و قرنطینه در زندان زاهدان
به گفته منابع محلی، صبح یک‌شنبه ۱۲ اسفند، این زندانیان محکوم به اعدام بدون اطلاع قبلی از بندهای زندان چابهار خارج شده و از طریق پرواز به زاهدان منتقل شدند. هم‌اکنون، این افراد در قرنطینه زندان مرکزی زاهدان نگهداری می‌شوند.
بی‌خبری خانواده‌ها و نگرانی از اجرای احکام اعدام
منابع مطلع گزارش داده‌اند که خانواده‌های زندانیان پس از پیگیری‌های مکرر، هیچ پاسخی از سوی مقامات قضایی و مسئولان زندان دریافت نکرده‌اند. عدم شفافیت در مورد سرنوشت این افراد، نگرانی‌ها را درباره احتمال اجرای فوری احکام اعدام افزایش داده است.
برخی از خانواده‌های این زندانیان اعلام کرده‌اند که در برخی پرونده‌های قتل، روند سازش همچنان در جریان بوده و انتقال ناگهانی این افراد بدون اطلاع قبلی، نگرانی‌های شدیدی را ایجاد کرده است.
این انتقال در حالی انجام شده که در ماه‌های اخیر، روند اعدام زندانیان بلوچ به‌شدت افزایش یافته است. سازمان‌های حقوق بشری بارها نسبت به اجرای احکام اعدام در غیاب دادرسی عادلانه و بدون رعایت استانداردهای بین‌المللی هشدار داده‌اند.
خانواده‌های این زندانیان و فعالان حقوق بشر خواستار توقف اجرای این احکام و رسیدگی عادلانه به پرونده‌های آن‌ها هستند.
منشور جهانی حقوق بشر به عنوان یک سند بین‌المللی مهم، حقوق اساسی و بنیادین تمامی انسان‌ها را بدون در نظر گرفتن نژاد، رنگ، جنس، زبان، دین، عقیده سیاسی یا هر نظر دیگر، اصل و نسب ملی یا اجتماعی، دارایی، تولد یا هر وضعیت دیگری، تضمین می‌کند.
ماده سوم این منشور صراحتاً بیان می‌کند: هر فرد حق حیات دارد. این حق مشمول هیچگونه محرومیتی نمی‌شود مگر به موجب حکم صادره از دادگاهی صالح در اثر ارتکاب جرمی که مطابق قانون، جرم محسوب شود.
حکم اعـدام به عنوان بالاترین مجازات، به طور مستقیم با این ماده از منشور جهانی حقوق بشر در تضاد است. چرا که:
حق حیات: حق حیات به عنوان یک حق بنیادین و غیر قابل سلب مطرح می‌شود. حکم اعـدام این حق را سلب می‌کند.
عدم برگشت‌پذیری: در صورت اجرای حکم اعدام، امکان جبران اشتباه قضایی وجود ندارد.
شکنجه و رفتار غیرانسانی: برخی از روش‌های اجرای حکم اعـدام به عنوان شکنجه و رفتار غیرانسانی تلقی می‌شوند که این خود مغایر با مفاد منشور جهانی حقوق بشر است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر