۲۰ اسفند, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
زندانی سیاسی راحله راحمی پور، ۷۲ سال سن دارد. وی علارغم داشتن بیماری‌های متعدد از جمله تومور مغزی به دستور مقامات زندان از رسیدگی پزشکی محروم است
کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۲۰ اسفند‌ماه ۱۴۰۳ – زندانی سیاسی راحله راحمی پور از خانواده دادخواهان پیش از این توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران بابت اتهام اجتماع و تبانی و فعالیت تبلیغی علیه نظام به ۵سال و ۱۰ ماه حبس محکوم شده بود. دادگاه تجدید نظر حکم زندان وی را به ۴سال و ۲ماه زندان کاهش داد.
این حکم توسط شعبه ۲۱ دادگاه تجدید نظر تهران صادر شده است.
زندانی سیاسی راحله راحمی پور ، ۷۲ سال سن دارد. وی علارغم داشتن بیماری‌های متعدد از جمله تومور مغزی به دستور مقامات زندان از رسیدگی پزشکی محروم است. با توجه به کهولت سن و مشکلات جسمی و نوسان شدید فشار خون و التهابات شدید ناشی از تومور مغزی، مراجع پزشکی تایید کرده‌اند که وی توانایی تحمل دوران زندان را ندارد اما مقامات قضایی به این موضوع توجهی ندارند.
محرومیت از رسیدگی پزشکی به منظور انجام یک شکنجه جسمی و روانی پنهان است که دررابطه با راحله راحمی پور اعمال می‌شود. وی علاوه بر بیماری‌های ذکر شده، به بیماری‌های تالاسمی مینور، بیماری قلبی، ضربان بالای قلب، آب مروارید، دیابت، درد مفاصل و دفرمه شدن انگشتان پای مبتلا است. وی تا کنون ۳بار آنژیو قلب انجام داده است.
زندانی سیاسی راحله راحمی پور از خانواده جان‌باختگان دهه ۶۰ است. برادرش حسین راحمی پور ، از اعضای مجاهدین خلق بوده که در سال ۱۳۶۲ اعدام شده و برادرزاده خردسالش پس از تولد در زندان اوین مفقود شده است.
زندانی سیاسی راحله راحمی پور ، درآبان‌ماه ۱۳۹۸ نیز بازداشت و به مدت یک ماه در سلول انفرادی بند ۲ سپاه تحت بازجویی بود. وی در اواخر آبان‌ماه ۱۴۰۲ پس از حضور در دادسرای اوین بازداشت و به زندان اوین منتقل شد.
علی یونسی و امیرحسین مرادی، تخفیف حکم زندان
زندان گنبدکاووس ، قتلگاه کرامت انسانی
نقض قوانین جهانی حقوق بشر با زندانی کردن راحله راحمی پور
زندانی کردن بیماران، به ویژه آن‌هایی که مانند راحله راحمی پور به بیماری‌های سخت مبتلا هستند، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵): این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر