۷ فروردین, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
دادگاه حمید حسین نژاد حیدرانلو چند دقیقه بیشتر طول نکشید و قاضی به استناد علم قاضی اقدام به صدور رای اعدام کرده است
کانون حقوق بشر ایران، پنج‌شنبه ۷ فروردین‌ماه ۱۴۰۴ – دیوان عالی کشور حکم اعدام حمید حسین نژاد حیدرانلو را تأیید و روز دوشنبه، ۴ فروردین ۱۴۰۴، به وی ابلاغ کرد. زندانی سیاسی حمید حسین نژاد حیدرانلو در دوران بازجویی و محاکمه از حق دسترسی به وکیل انتخابی محروم بود. وی در دادگاه همه اتهامات را رد کرده و اعلام کرد که در زمان درگیری به همراه خانواده‌اش در سفر به ترکیه بوده است.
وزارت اطلاعات در پرونده‌سازی برای وی اعلام کرده که به دلیل کشته شدن برادر همسر حمید حسین نژاد حیدرانلو توسط ماموران مرزبانی وی در صدد گرفتن انتقام از آنها بوده است.
دادگاه حمید حسین نژاد حیدرانلو چند دقیقه بیشتر طول نکشید و قاضی به استناد علم قاضی اقدام به صدور رای اعدام کرده است. پس از اعتراض وی به حکم دادگاه، این حکم به دیوان عالی ارجاع داده شده است.
او ۳۹ ساله، اهل روستای سگریک از توابع شهرستان چالدران، متأهل و دارای سه فرزند است.
حمید حسین نژاد حیدرانلو در ۲۴ فروردین ۱۴۰۲ در حوالی مرز چالدران توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. او ابتدا به بازداشتگاه مرزبانی چالدران منتقل شد و پس از چند ساعت بازجویی، قرار بازداشت او به وثیقه تبدیل شد. اما وزارت اطلاعات از آزادی وی جلوگیری کرده و او را به بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه منتقل کرد.
وی به مدت ۱۱ ماه و ۱۰ روز در این بازداشتگاه تحت شکنجه‌های شدید جسمی و روانی قرار گرفت. او ۸ ماه از این مدت را در بازجویی‌های امنیتی گذراند. فردی به نام استیری، که بازپرس پرونده بود، نقش مستقیمی در شکنجه‌های او داشت.
ماموارن اطلاعات تلاش می‌کردند که از وی اعترافاتی مبنی بر شرکت در درگیری مسلحانه و کمک به نیروهای حزب کارگران کردستان اخذ کنند. نهایتا ماموران اطلاعاتی با اعمال شکنجه‌های شدید، وی را مجبور به امضای اعترافات از پیش تعیین شده کردند.
وی بدون داشتن سواد کافی و تحت فشار، مجبور به امضای برگه‌هایی شد که از پیش توسط بازجویان آماده شده بودند.
صدور و تأیید حکم اعدام
در اواخر تیرماه ۱۴۰۳، شعبه اول دادگاه انقلاب ارومیه به ریاست قاضی نجف‌زاده، وی را به اتهام بغی از طریق عضویت در پ‌ک‌ک به اعدام محکوم کرد. پس از اعتراض به حکم، پرونده به دیوان عالی کشور ارسال شد که این نهاد حکم را تأیید کرد.
حمید حسین نژاد حیدرانلو هم‌اکنون در بند پذیرش ۲ زندان مرکزی ارومیه نگهداری می‌شود. در طول مدت بازداشت، وی تنها دو بار موفق به تماس تلفنی کوتاه با خانواده‌اش شده است.
نامه زندانی محکوم به قطع عضو هادی رستمی به سازمان‌های حقوق بشری
زندان شیبان اهواز؛ شکنجه‌گاهی خاموش دور از چشم جهان
شکنجه زندانیان مغایر با تعدادی از قوانین و معاهدات بین‌المللی حقوق بشر است که بر منع مطلق شکنجه و رفتارهای غیرانسانی تأکید دارند. برخی از مهم‌ترین این قوانین عبارتند از:
اعلامیه جهانی حقوق بشر (۱۹۴۸): ماده 5 این اعلامیه صریحاً می‌گوید: «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه، یا مجازات‌ها و رفتارهای بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.»
کنوانسیون ضد شکنجه و سایر مجازات‌ها یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز (۱۹۸۴): این کنوانسیون که توسط بسیاری از کشورها از جمله ایران تصویب نشده، به وضوح شکنجه را ممنوع می‌کند و کشورها را موظف می‌دارد تا هرگونه اعمال شکنجه را تحقیق و مجازات کنند.
میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (۱۹۶۶): ماده 7 این میثاق بیان می‌کند که «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا مجازات یا رفتارهای بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.» ایران یکی از امضاکنندگان این میثاق است و به آن متعهد است.
قوانین بین‌المللی حقوق بشر: ممنوعیت شکنجه یک اصل اساسی حقوق بین‌الملل عرفی است که کشورها باید آن را رعایت کنند، حتی اگر به معاهدات خاصی نپیوسته باشند.
کنوانسیون ژنو (۱۹۴۹): در زمینه جنگ‌ها و درگیری‌های مسلحانه، این کنوانسیون‌ها تضمین می‌کنند که اسیران جنگی و غیرنظامیان نباید تحت شکنجه یا رفتارهای غیرانسانی قرار بگیرند.
این قوانین به‌وضوح شکنجه را به عنوان نقض حقوق اساسی انسان‌ها شناسایی می‌کنند و کشورها را ملزم به جلوگیری و پاسخگویی به چنین رفتارهایی می‌نمایند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر