۲۳ اسفند, ۱۴۰۳دستهبندی حقوق بشر
علت بازداشت حیدر محمدی درگیری وی با یک مامور اداره آگاهی در اتوبان همدان چند روز قبل از بازداشت و به قتل رسیدن وی بوده است
کانون حقوق بشر ایران، پنجشنبه ۲۳ اسفندماه ۱۴۰۳ – یک جوان بازداشتی در زیر شکنجه ماموران اداره آگاهی نهاوند به قتل رسید. این جوان حیدر محمدی (حسنوند) نام داشت. وی روز چهارشنبه ۲۲اسفندماه ۱۴۰۳ ساعت ۹ صبح توسط نیروهای اداره آگاهی نهاوند با ضرب و شتم بازداشت شد. این بازداشت توام با ضرب و شتم مقابل چشمان خواهر و مادر سالخوردهاش انجام شد.
به گفته منابع مطلع ساعت ۱۵۰۰ روز چهارشنبه ۲۲ اسفندماه با خانواده وی تماس گرفته شده و به آنها اطلاع داده شده که وی فوت کرده و برای تحویلگیری جسدش مراجعه کنند. بروی پیکر حیدر محمدی آثار شکنجه و کبودی حاصل از آن کاملا مشهود بود. ماموران آگاهی به خانواده وی اجازه گرفتن عکس و فیلمبرداری از جسد داده نشده است.
علت بازداشت حیدر محمدی درگیری وی با یک مامور اداره آگاهی در اتوبان همدان چند روز قبل از بازداشت و به قتل رسیدن وی بوده است.
حیدر محمدی، ۳۷ ساله، فرزند غلامرضا، مجرد و اهل خرم آباد بود.
بازداشت و ناپدید شدن کریم جلیلی از معترضان مسجدسلیمانی در پی تهدیدات تلفنی
۳زندانی بلوچ، بازداشت و بلاتکلیفی ۴۰۰ روزه، در زندان عادلآباد شیرازمغایرت شکنجه با قوانین جهانی حقوق بشری
شکنجه زندانیان مغایر با تعدادی از قوانین و معاهدات بینالمللی حقوق بشر است که بر منع مطلق شکنجه و رفتارهای غیرانسانی تأکید دارند. برخی از مهمترین این قوانین عبارتند از:
اعلامیه جهانی حقوق بشر (۱۹۴۸): ماده 5 این اعلامیه صریحاً میگوید: «هیچکس نباید تحت شکنجه، یا مجازاتها و رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.»
کنوانسیون ضد شکنجه و سایر مجازاتها یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز (۱۹۸۴): این کنوانسیون که توسط بسیاری از کشورها از جمله ایران تصویب نشده، به وضوح شکنجه را ممنوع میکند و کشورها را موظف میدارد تا هرگونه اعمال شکنجه را تحقیق و مجازات کنند.
میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی (۱۹۶۶):
ماده 7 این میثاق بیان میکند که «هیچکس نباید تحت شکنجه یا مجازات یا رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.» ایران یکی از امضاکنندگان این میثاق است و به آن متعهد است.
قوانین بینالمللی حقوق بشر: ممنوعیت شکنجه یک اصل اساسی حقوق بینالملل عرفی است که کشورها باید آن را رعایت کنند، حتی اگر به معاهدات خاصی نپیوسته باشند.
کنوانسیون ژنو (۱۹۴۹): در زمینه جنگها و درگیریهای مسلحانه، این کنوانسیونها تضمین میکنند که اسیران جنگی و غیرنظامیان نباید تحت شکنجه یا رفتارهای غیرانسانی قرار بگیرند.
این قوانین بهوضوح شکنجه را به عنوان نقض حقوق اساسی انسانها شناسایی میکنند و کشورها را ملزم به جلوگیری و پاسخگویی به چنین رفتارهایی مینمایند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر