۶ فروردین, ۱۴۰۴دسته‌بندی اعدام
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در سال ۱۴۰۳ توانست از یک اعتصاب محدود در زندان قزلحصار به یک کارزار گسترده در ۳۸ زندان کشور تبدیل شود
کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۶ فروردین ماه ۱۴۰۴ – کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» که از ۹ بهمن‌ماه ۱۴۰۲ در اعتراض به موج گسترده اعدام‌ها آغاز شد، به یکی از بزرگ‌ترین حرکت‌های اعتراضی داخل زندان‌های ایران تبدیل شده است. این کارزار که با اعتصاب غذای جمعی زندانیان سیاسی زندان قزلحصار آغاز شد. در طول یک سال گذشته بدون وقفه ادامه یافته و اکنون به ۳۸ زندان در سراسر کشور گسترش یافته است. این جنبش اعتراضی، به رغم تشدید سرکوب‌ها و افزایش اعدام‌ها، نه‌تنها متوقف نشده، بلکه حمایت‌های بین‌المللی را نیز به خود جلب کرده است.
حکومت ایران در سال ۱۴۰۳ با افزایش چشمگیر اعدام‌ها، تلاش کرد تا فضای رعب و وحشت را در جامعه تشدید کند. طبق گزارش‌های حقوق بشری، میزان اعدام‌ها نسبت به سال ۱۴۰۲ ۴۱.۶ درصد افزایش یافته است. در مجموع، ۱۱۵۲ نفر در سال گذشته در ایران اعدام شدند که این آمار، ایران را به یکی از کشورهای دارای بالاترین نرخ اعدام در جهان تبدیل کرده است.
در میان اعدام‌شدگان، ۷زندانی سیاسی نیز بدون برگزاری دادگاه‌های عادلانه و با اتهامات ساختگی به جوخه‌های اعدام سپرده شدند. این روند نشان می‌دهد که حکومت ایران از اعدام نه به عنوان ابزاری برای اجرای عدالت، بلکه به عنوان یک روش سیستماتیک برای سرکوب مخالفان و ایجاد وحشت در جامعه استفاده می‌کند.
بررسی روند کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نشان می‌دهد که در سه ماهه اول سال ۱۴۰۳، ۹ زندان به آن پیوستند. در سه ماهه دوم، این تعداد به ۲۱ زندان افزایش یافت و در سه ماهه سوم به ۲۷ زندان رسید. در نهایت، تا پایان سال ۱۴۰۳، این کارزار در ۳۸ زندان شکل گرفت که نشان‌دهنده تأثیرگذاری و رشد روزافزون این جنبش اعتراضی است.
حکومت ایران در سال ۱۴۰۳ با افزایش چشمگیر اعدام‌ها، تلاش کرد تا فضای رعب و وحشت را در جامعه تشدید کند. طبق گزارش‌های حقوق بشری، میزان اعدام‌ها نسبت به سال ۱۴۰۲ ۴۱.۶ درصد افزایش یافته است. با این حال، برخلاف تصور مقامات، این سرکوب نه‌تنها باعث عقب‌نشینی معترضان نشد، بلکه موجب گسترش اعتراضات در زندان‌های مختلف کشور شد.
در هفته پایانی سال ۱۴۰۳، زندانیان ۳۸ زندان کشور با اعتصاب غذا در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» شرکت کردند. زندان‌های مشارکت‌کننده عبارت‌اند از:
تهران و کرج: زندان اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین
اصفهان و قزوین: زندان چوبیندر قزوین، زندان اراک، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان
خوزستان و فارس: زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)
جنوب و شرق کشور: زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس
شمال کشور: زندان جوین، زندان مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند زنان و مردان)، زندان رودسر، زندان حویق تالش
غرب وشمال غربی کشور: زندان خرم‌آباد، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب
کردستان: زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران
علاوه بر گسترش این کارزار به زندان‌های مختلف کشور، این جنبش اعتراضی توانسته است حمایت‌های قابل توجهی از سوی فعالان حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی به دست آورد. این کارزار با جلب توجه نهادهای حقوق بشری جهانی، فشارهای بین‌المللی را بر حکومت ایران افزایش داده است.
جاوید رحمان، گزارشگر ویژه پیشین سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران، از این کارزار تقدیر کرده و آن را نمادی از مقاومت در برابر سرکوب دانسته است.
مای ساتو، گزارشگر ویژه فعلی سازمان ملل، این کارزار را «تعهدی تزلزل‌ناپذیر به عدالت و حقوق بشر» توصیف کرده است.
سازمان عفو بین‌الملل، دیدبان حقوق بشر و چندین نهاد حقوق بشری اروپایی و آمریکایی از اعتراضات داخل زندان‌ها و مطالبات زندانیان برای لغو احکام اعدام حمایت کرده‌اند.
اهمیت کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»
ایستادگی در برابر سرکوب: این کارزار نشان داده است که حتی در فضای بسته و تحت کنترل زندان‌ها، اعتراض و مقاومت علیه بی‌عدالتی و اعدام‌ها همچنان ادامه دارد.
ایجاد همبستگی میان زندانیان: با پیوستن زندانیان از نقاط مختلف کشور، این کارزار به یک حرکت سراسری در میان زندانیان سیاسی و حتی برخی زندانیان عادی تبدیل شده است.
افزایش فشارهای بین‌المللی: حمایت‌های گسترده جهانی از این حرکت اعتراضی، فشارهای سیاسی و حقوقی را بر حکومت ایران افزایش داده است.
بی‌اثر شدن سرکوب: برخلاف انتظار مقامات، افزایش اعدام‌ها نه‌تنها باعث سکوت مردم نشد، بلکه باعث افزایش نارضایتی و اعتراضات داخل زندان‌ها شد.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»؛ اعتراضی که توقف ندارد
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در سال ۱۴۰۳ توانست از یک اعتصاب محدود در زندان قزلحصار به یک کارزار گسترده در ۳۸ زندان کشور تبدیل شود. با افزایش اعدام‌ها، تلاش حکومت برای سرکوب این حرکت ادامه خواهد داشت، اما تجربه یک سال گذشته نشان داده که مقاومت در برابر اعدام‌ها و سرکوب، متوقف‌نشدنی است.
فعالان حقوق بشر تأکید دارند که سال ۱۴۰۴ می‌تواند سالی سرنوشت‌ساز برای این کارزار باشد. با توجه به رشد روزافزون این جنبش و حمایت‌های بین‌المللی، این حرکت اعتراضی همچنان یکی از مهمترین چالش‌های پیش‌روی حکومت در سال آینده خواهد بود.
زندانیان شرکت کننده در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» اعلام کرده‌اند که در سال ۱۴۰۴، قصد دارند حمایت‌های بین‌المللی بیشتری را برای این کارزار جذب کرده و فشارها بر حکومت را افزایش دهند. زندانیان و خانواده‌های آن‌ها در تلاش هستند تا صدای اعتراض خود را به مجامع بین‌المللی برسانند و مانع از اجرای احکام اعدام‌های گسترده شوند.
همچنین انتظار می‌رود که این اعتراضات از دیوارهای زندان فراتر رفته و به یک موج اعتراضی فراگیر در سطح جامعه تبدیل شود. با ادامه سرکوب و افزایش اعدام‌ها، می‌رود تا کارزار«سه‌شنبه‌های نه به اعدام» به یکی از مهمترین جنبش‌های ضد اعدام در سال‌های اخیر تبدیل خواهد شد.
تجمع خانواده های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام همزمان با آغاز سال نو + کلیپ
مهمترین وقایع ایران و جهان در سال ۱۴۰۳
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر