۱۰ فروردین, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
آرمین خدایاری که متولد سال ۱۳۸۴ از زنجان می باشد به ۳ سال حبس تعزیری محکوم شده، که ۱ سال و ۹ ماه آن قابل اجرا است
کانون حقوق بشر ایران، یک‌شنبه ۱۰ فروردین‌ماه ۱۴۰۴ – جوانترین زندانی سیاسی زندان لاکان رشت، آرمین خدایاری (احسان خدایاری) است که تنها ۲۰ سال از بهار عمرش گذشته است.
آرمین خدایاری روز ۲۵ شهریور ۱۴۰۳ به اتهام تبلیغ علیه نظام، توسط مأموران انتظامی در رشت بازداشت شد.
آرمین خدایاری ۲نوبت در ماه‌های آبان و سپس دی ۱۴۰۳ یک بار بصورت حضوری و یک بار هم بصورت آنلاین دادگاهی شد.او بدون حق دسترسی به وکیل و محاکمه عادلانه، توسط قاضی مهدی راسخی در شعبه ۳ دادگاه انقلاب، با اتهام تبلیغ علیه نظام به ۳ سال حبس تعزیزی محکوم گردید.
منابع مطلع به کانون حقوق بشر ایران گفتند دلیل اصلی صدور این حکم، مقاومت وی در برابر بازجویان و سرخم نکردن در برابر قاضی عنوان شده است.
بازداشت جوانان و نوجوانان و انتقال آنها به بازداشتگاهها و زندانها در دیکتاتوری ولایت فقیه، دهه‌ها است که جریان دارد و جوانان زندانی در زندانهای این نظام، بدون برخورداری از کمترین حق و حقوق خود، در معرض انواع و اقسام آسیب ها و بزه‌ها قرار می گیرند. آنان همچنین مورد سوءاستفاده روسای زندانها و مأموران آنها قرار گرفته و روح و روانشان بشدت آسیب می بیند.
افشای فساد سازمان‌یافته در زندان تهران بزرگ؛ از قاچاق مواد مخدر تا سرکوب زندانیان
فریدون فرج‌نژاد، عامل شکنجه سیستماتیک زندانیان در زندان قزلحصار
بازداشت معترضان به وضعیت موجود در ایران مانند آرمین خدایاری، نقض چندین ماده از قوانین حقوق بشر بین‌المللی است. این قوانین بین‌المللی در اسناد مختلفی، از جمله اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، به صراحت بیان شده‌اند. برخی از موارد نقض قوانین حقوق بشر در رابطه با این موضوع به شرح زیر است:
حق آزادی بیان و عقیده:
طبق ماده 19 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 19 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فردی حق دارد عقاید خود را به‌طور آزادانه بیان کند، و این حق شامل آزادی جست‌وجو، دریافت و انتشار اطلاعات و ایده‌ها، بدون مداخله از سوی مقامات دولتی است. بازداشت معترضان به دلیل ابراز عقیده، نقض آشکار این حق است.
حق آزادی تجمع مسالمت‌آمیز:
ماده 20 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 21 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی بر حق مردم برای تجمع مسالمت‌آمیز تأکید دارند. بازداشت و سرکوب معترضان مسالمت‌آمیز، نقض این حق محسوب می‌شود.
ممنوعیت شکنجه و رفتارهای غیرانسانی:
ماده 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 7 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی شکنجه و رفتارهای غیرانسانی و تحقیرآمیز را ممنوع کرده است. گزارش‌های زیادی از شکنجه و بدرفتاری با معترضان بازداشت‌شده در ایران وجود دارد که نقض این ماده را نشان می‌دهد.
حق دادرسی عادلانه:
طبق ماده 10 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 14 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فردی حق دارد که پرونده‌اش در دادگاهی عادلانه، علنی و توسط یک دادگاه مستقل و بی‌طرف بررسی شود. در بسیاری از موارد، معترضان در ایران بدون دسترسی به وکیل و محاکمه عادلانه بازداشت و محکوم می‌شوند، که این امر نقض این حق است.
حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی:
ماده 3 اعلامیه جهانی حقوق بشر تصریح می‌کند که هر فردی حق دارد از زندگی، آزادی و امنیت شخصی برخوردار باشد. بازداشت‌های خودسرانه و بدون دلیل قانونی از سوی مقامات، نقض این حق اساسی است.
در مجموع، سرکوب و زندانی کردن معترضان در ایران نقض صریح چندین ماده از اسناد بین‌المللی حقوق بشری محسوب می‌شود و این اقدامات از سوی نهادهای حقوق بشری بین‌المللی به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفته است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر