۱۵ اسفند, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
مقامات قضایی و زندان با مخالفت اعزام به مرخصی استعلاجی وحید چاوران، در واقع این زندانی سیاسی را تحت شکنجه قرار داده‌اند
کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۱۵ اسفند‌ماه ۱۴۰۳ – زندانی سیاسی وحید چاوران که مدت‌ها است در زندان ایلام به بیماری ویروسی مبتلا شده است. وضعیت جسمی او وخیم گزارش شده است. به گفته یک منبع مطلع، «وی در زندان به یک بیماری ویروسی مبتلا و حالش خیلی بد شده. بطوریکه بیش از اندازه ضعیف شده است».
همین منبع می افزاید: «خانواده او تلاش کردند که با وثیقه برای او مرخصی استعلاجی بگیرند، ولی با این مرخصی برای درمان او موافقت نشده است.»
رسیدگی پزشکی در زندان ایلام بسیار سطحی است و پاسخگوی بیماری وحید چاوران نمی‌باشد. مقامات قضایی و زندان با مخالفت اعزام به مرخصی استعلاجی در واقع این زندانی سیاسی را تحت شکنجه قرار داده‌اند.
وحید چاوران روز جمعه ۲تیرماه ۱۴۰۲ حین خروج از کشور دستگیر و پس از مدتی به بازداشتگاه اداره اطلاعات ایلام منتقل شد.
پیش از این در فروردین ماه ۱۴۰۲، ماموران امنیتی به منظور دستگیری او به منزلش یورش برده ولی موفق به بازداشت او نشده بودند.
در دیماه ۱۴۰۲، شعبه دوم دادگاه انقلاب ایلام به ریاست قاضی رجب محمدی، زندانی سیاسی وحید چاوران را به ۱۲سال زندان و تبعید به زاهدان محکوم کرد. این حکم در بهمن ماه ۱۴۰۳ تایید شد. دادگاه تجدیدنظر علاوه بر تایید حکم قبلی تایید کرد که مدت زندان در زاهدان و بدون امکان معاشرت بایستی سپری شود.
فریبرز سبقت اللهی، تشنج های مداوم و انتقال دیرهنگام به مراکز درمانی
انتقال ناگهانی زندانیان سیاسی خسرو رهنما و اسدالله هادی به زندان قزلحصار
زندانی کردن بیماران، به ویژه آن‌هایی که مانند وحید چاوران به بیماری‌های سخت مبتلا هستند، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵):
این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر