۱۴ اسفند, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
زندانیان سیاسی محبوس در زندان لاکان، برای وادار کردن مقامات به رسیدگی فوری به وضعیت فریبرز سبقت اللهی، دست به تحصن زده‌اند
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۱۴ اسفند‌ماه ۱۴۰۳ – زندانی سیاسی فریبرز سبقت اللهی پس از یک دوره سخت بیماری توام با تشنج و محرومیت از رسیدگی پزشکی به مراکز درمانی منتقل شد. روز سه شنبه ۱۴ اسفند ۱۴۰۳، فریبرز سبقت اللهی پس از تشنج و وخامت حال و پس از اعتراضات زندانیان به محرومیت رسیدگی پزشکی به وی، به بیمارستان اعزام شد.
گزارش‌ها حاکی از آن است که زندانیان سیاسی محبوس در زندان لاکان، برای وادار کردن مقامات به رسیدگی فوری به وضعیت آقای سبقت اللهی، دست به تحصن زده‌اند. زندانیان بند میثاق نیز همچنان در کریدور بند به اعتراض خود ادامه می‌دهند.
فریبرز سبقت اللهی، ۵۰ ساله، اهل و ساکن آستارا پس از گذشت ۸ ماه بازداشت در بند میثاق زندان لاکان رشت در بلاتکلیفی به سر می برد.
فریبرز سبقت اللهی در تاریخ ۲۷تیرماه ۱۴۰۳، توسط ماموران اطلاعات در شهر آستارا بازداشت شد. وی ابتدا به بازداشتگاه اداره اطلاعات آستارا و پس از چند روز به بازداشتگاه اداره اطلاعات رشت منتقل شد.
او پس از پایان دوران بازجویی به بند امنیت و پس از مدتی به بند میثاق زندان لاکان رشت منتقل شد. وی پس از بازداشت به شدت تحت شکنجه فیزیکی و روحی قرار داشت. ماموران اطلاعاتی به منظور اخذ اعترافات اجباری وی را تهدید کرده بودند که در صورت همکاری نکردن، خانواده وی در خطر و تهدید جانی قرار دارند. شکنجه‌گران به منظور تحقیر او در زندان به گردنش طنابی بسته و وی را به این وضعیت در زندان می‌گرداندند.
فریبرز سبقت اللهی در یکی از شعب دادسرای رشت در رابطه با «عضویت در گروه‌های مخالف نظام» تفهیم اتهام شده است. اما زمان مشخصی برای دادگاه وی معین نشده است.
انتقال ناگهانی زندانیان سیاسی خسرو رهنما و اسدالله هادی به زندان قزلحصار
دکتر حسن باقری نیا؛ محکومیت به ۶ سال زندان توسط دادگاه انقلاب مشهد
محرومیت فریبرز سبقت اللهی از رسیدگی پزشکی نقض چندین اصل مهم در قوانین حقوق بشری بین‌المللی است. این عمل با موارد زیر مغایرت دارد:
ماده 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر: که به صراحت بیان می‌کند هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتار یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد. عدم ارائه مراقبت‌های پزشکی می‌تواند نوعی رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز تلقی شود.
ماده 10 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: این ماده تأکید می‌کند که با تمامی افرادی که از آزادی‌شان محروم شده‌اند، باید به صورت انسانی و با احترام به کرامت ذاتی آنها رفتار شود. محرومیت از مراقبت پزشکی، مغایر با این ماده است.
قوانین استاندارد حداقل رفتار با زندانیان (قوانین نلسون ماندلا): این قوانین که توسط سازمان ملل متحد تدوین شده‌اند، به صراحت بیان می‌کنند که زندانیان باید به خدمات درمانی مناسب دسترسی داشته باشند و شرایط بهداشتی و درمانی زندان‌ها باید استانداردهای لازم را داشته باشد.
محرومیت از خدمات پزشکی به عنوان شکلی از شکنجه یا رفتار غیرانسانی در بسیاری از اسناد حقوق بشری محکوم شده و نقض کرامت انسانی افراد به شمار می‌رود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر