--> کلیپ سخنان مادر بیژن کاظمی: نمی دانم پسرم زنده است یا نه ~ کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، بازتاب خبرها و صدای کلیه زندانیان با هر عقیده و مرام و مسلک از ترک و لر و بلوچ و عرب و کرد و فارس

کلیپ سخنان مادر بیژن کاظمی: نمی دانم پسرم زنده است یا نه

۲۹ اسفند, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر


 https://youtu.be/8Yl-wywJQbA

کانون حقوق بشر ایران، پنج‌شنبه ۳۰ اسفند‌ماه ۱۴۰۳ – با گذشت بیش از دو ماه از بازداشت بیژن کاظمی، مادرش از وضعیت او بی اطلاع و در نگرانی است.

بیژن کاظمی زندانی سیاسی آزاد شده، روز ۳۰ دی ماه ۱۴۰۳، بدون هیچ احضار و یا ابلاغیه ای در کوهدشت بازداشت و به سلول انفرادی زندان خرم آباد منتقل شد. به گفته ضابطین او به ۲۰۹ اوین منتقل شده است.

وی طی این مدت از حق تماس و ملاقات با خانواده محروم بوده و خانواده اش در بی خبری و نگرانی از وضعیت وی به سر می برند.

به گفته خانم شهناز خسروی مادر بیژن کاظمی، «ضابطین، برخورداری او از حقوق شهروندی را مشروط به همکاری دانسته‌اند که جز اعتراف اجباری معنایی نمی‌تواند داشته باشد.

فایل صوتی خانم شهناز خسروی مادر بیژن کاظمی

خانم شهناز خسروی، مادر زندانی سیاسی بیژن کاظمی در فایل صوتی که از وی منتشر شده اینچنین می گوید:

«هم‌میهنان عزیز، درود بر شما!

من شهناز خسروی هستم، مادر بیژن کاظمی، زندانی سیاسی.

فرزندم بیژن در ۳۰ دی‌ماه ۱۴۰۳ بدون هیچ‌گونه احضار یا ابلاغ قبلی، توسط نیروهای وزارت اطلاعات در کوهدشت، لرستان بازداشت شد. او به مدت سه روز در سلول انفرادی بازداشتگاه اطلاعات خرم‌آباد نگهداری شد و سپس، بنا بر گفته‌ی ضابطین، به بند امنیتی ۲۰۹ اوین منتقل شد.

اکنون، با گذشت دو ماه، بیژن همچنان در بازداشت موقت به‌سر می‌برد و از حقوق اولیه‌ی انسانی و شهروندی خود محروم است؛ نه اجازه‌ی تماس تلفنی دارد، نه امکان ملاقات با خانواده و وکلایش. حتی وکلایش نیز تاکنون به پرونده‌ی او دسترسی نداشته‌اند.

متأسفانه، هنوز اتهام مشخصی علیه بیژن اعلام نشده است. ضابطین، برخورداری او از حقوق شهروندی را مشروط به همکاری دانسته‌اند. اما «همکاری» جز اعتراف اجباری چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟

پیگیری‌های مستمر ما بین دادسرای امنیت اوین، دادسرای جنایی ناحیه‌ی ۲۷ تهران، دادسرای کوهدشت و مجتمع قضایی کچویی دست به دست شده و هیچ نتیجه‌ای نداشته است. اطلاعات ضدونقیضی که به دست ما رسیده، تنها وضعیت بیژن را مبهم‌تر و نگران‌کننده‌تر کرده است.

ضابطین در دو تماس تلفنی، هرگونه ارتباط پرونده‌ی بیژن با ترور قاضی رازینی و قاضی مقیسه را قویاً تکذیب کرده و اخبار منتشرشده در رسانه‌ها را «کذب محض» خوانده‌اند. گرچه متاسفانه شواهد و قرائن حکایت از واقعیت دیگری دارند.

به‌نظر می‌رسد تنها جرم بیژن، سابقه‌ی زندانی بودنش است. بیژن قبلا در فروردین ۱۳۹۹ بازداشت و به اتهامات امنیتی بازداشت و به سه سال و نیم حبس محکوم شد. دو سال از این محکومیت را در زندان مرکزی خرم‌آباد، در میان مجرمان عادی گذراند و بعد با پابند الکترونیکی آزاد شد.

در طول این دو ماه بازداشت، بیژن تنها یک تماس کوتاه، آن هم در روزهای ابتدایی بازداشت با ما داشته است. اکنون ۵۷ روز است که حتی صدای او را نشنیده‌ایم و این بسیار نگران‌کننده است.

بیژن از بیماری‌های متعددی که از دوران حبسش در یکی از محروم‌ترین زندان‌های ایران برایش به‌جا مانده، رنج می‌برد. تا وقتی که حتی صدای فرزندم را نمی‌شنوم، چگونه می‌توانم مطمئن باشم که زنده است؟

برای یک مادر، حتی گفتن این جمله سخت است… خیلی سخت… من نمی‌دانم پسرم زنده است یا نه.»

تبریک نوروز ۱۴۰۴ – پیام امید و آزادی برای ایرانیان

افشای سیدکاظم موسوی، معروف به «سید سکه»؛ قسمت سوم

نقض قوانین حقوق بشری با بازداشت‌های خودسرانه

بازداشت‌های خودسرانه یا بازداشت‌هایی که بدون حکم قضایی معتبر، دلایل قانونی، یا رعایت حقوق متهم صورت می‌گیرند، با چندین قانون و اصول حقوق بشری مغایرت دارند. این اصول به صورت جهانی به رسمیت شناخته شده‌اند و در اسناد مختلف بین‌المللی منعکس شده‌اند:

اعلامیه جهانی حقوق بشر (UDHR):

ماده 9: «هیچ‌کس نباید در معرض دستگیری، بازداشت یا تبعید خودسرانه قرار گیرد.» این ماده به‌وضوح بازداشت‌های بدون دلیل قانونی را محکوم می‌کند.

میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR):

ماده 9: «هر فردی حق دارد از آزادی و امنیت شخصی برخوردار باشد. هیچ‌کس نباید خودسرانه دستگیر یا بازداشت شود.» همچنین، این ماده تأکید دارد که در صورت بازداشت، فرد باید بدون تأخیر به دلایل بازداشت آگاه شود و به دادگاه ارائه گردد تا حق اعتراض به قانونی بودن بازداشت را داشته باشد.

کنوانسیون منع شکنجه و سایر رفتارها یا مجازات‌های ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز (CAT):

بازداشت‌های خودسرانه، به‌ویژه اگر همراه با شکنجه یا رفتارهای غیرانسانی باشد، به وضوح با این کنوانسیون مغایرت دارد.

قواعد حداقل استاندارد سازمان ملل برای رفتار با زندانیان (قواعد نلسون ماندلا):

این قواعد بر اصول رفتار انسانی با بازداشت‌شدگان و احترام به کرامت انسانی آن‌ها تأکید دارد و بازداشت‌های غیرقانونی با این اصول در تضاد است.

بازداشت‌های خودسرانه به‌طور مکرر توسط نهادهای حقوق بشری جهانی مانند سازمان ملل متحد و سازمان‌های غیردولتی محکوم شده و بسیاری از این نهادها از دولت‌ها خواسته‌اند تا از چنین اقداماتی اجتناب کنند و به حقوق اولیه افراد احترام بگذارند.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک



اشتراک:

Related Posts:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نوشته‌های پر بیننده

بایگانی وبلاگ

بازدید وبلاگ

10,052