۱۰ فروردین, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
پژمان مرادی در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۴۰۰ در روستای دیوزناو از توابع شهرستان سروآباد، استان کردستان، بازداشت شد. از آن زمان تاکنون، نهادهای امنیتی و قضایی هیچ توضیحی درباره وضعیت و محل نگهداری او ارائه نکرده‌اند
کانون حقوق بشر ایران، یک‌شنبه ۱۰ فروردین‌ماه ۱۴۰۴ – بیش از ۳سال از بازداشت پژمان مرادی، شهروند اهل روانسر، توسط نیروهای امنیتی می‌گذرد، اما همچنان هیچ اطلاعی از سرنوشت او در دسترس نیست.
پژمان مرادی در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۴۰۰ در روستای دیوزناو از توابع شهرستان سروآباد، استان کردستان، بازداشت شد. از آن زمان تاکنون، نهادهای امنیتی و قضایی هیچ توضیحی درباره وضعیت و محل نگهداری او ارائه نکرده‌اند.
به گفته خانواده‌اش، پژمان مرادی برای ماهیگیری به این منطقه رفته بود اما توسط اطلاعات سپاه بازداشت شد. خانواده وی ابتدا تصور کردند که وی در دریاچه غرق شده است اما اهالی محل به آنها گفتند، وی توسط اطلاعات سپاه بازداشت شده است.
خانواده وی در این مدت، بارها به نهادهای امنیتی و قضایی در سنندج، کرمانشاه و مریوان مراجعه کرده‌اند اما هیچ پاسخ شفافی دریافت نکرده‌اند. پژمان مرادی در این مدت هیچ تماسی با خانواده خود نداشته و مقامات از هرگونه اطلاع‌رسانی در مورد وضعیت او خودداری می‌کنند
پس از پیگیری‌های مکرر خانواده پژمان مرادی متوجه شده‌اند، وی توسط اطلاعات سپاه ربوده و پس از ۷ ماه به زندان سنندج منتقل شده است. وی در این مدت بازداشت از داشتن حق وکیل و ملاقات با خانواده محروم بوده است. این موضوع باعث نگرانی بیشتر خانواده‌اش از وضعیت سلامتی وی شده است.
پرونده پژمان مرادی در سامانه ثنا قوه قضاییه که مربوط به احضاریه‌ها و ابلاغیه‌های شهروندان است ثبت شده است. پرونده وی در اردیبهشت ۱۴۰۱ به شعبه اول اجرای احکام دادسرای عمومی و انقلاب کرمانشاه ثبت شده است اما همچنان هیچ ارگانی مسئولیت بازداشت وی را برعهده نگرفته و از محل بازداشت وی نیز اطلاعی در دست نیست.
خانواده وی در پیگیری وضعیت وی به اطلاعات سپاه سروآباد و اطلاعات سپاه مریوان مراجعه کرده‌بودند. آنها در آنجا متوجه می‌شوند، ماموران اطلاعات سپاه عکس پژمان مرادی را داشته و به آنها می‌گویند، این ماهیگیر آنجا چه‌کار داشته است.
آرمین خدایاری؛ جوانترین زندانی سیاسی زندان لاکان رشت
فشای فساد سازمان‌یافته در زندان تهران بزرگ؛ از قاچاق مواد مخدر تا سرکوب زندانیان
ناپدید شدن ناگهانی و بدون توضیح این مکانیک متأهل و پدر یک کودک ۵ ساله، نگرانی‌های زیادی را برای خانواده و نزدیکانش ایجاد کرده است.
پژمان مرادی هیچ سابقه کیفری یا قضایی ندارد و طبق قوانین بین‌المللی، عدم پذیرش مسئولیت بازداشت افراد از سوی حکومت، مصداق بارز «ناپدیدسازی قهری» و جنایت علیه بشریت محسوب می‌شود.
ناپدیدسازی قهری یک ابزار سرکوب سیاسی است که باعث آسیب‌های جدی روحی و روانی به فرد بازداشت‌شده و خانواده او می‌شود. در حالی که چهارمین نوروز بدون پژمان مرادی سپری می‌شود، خانواده او همچنان در بی‌خبری مطلق و انتظار طاقت‌فرسا به سر می‌برند. حق خانواده پژمان مرادی و دیگر ناپدیدشدگان قهری است که از وضعیت عزیزان خود مطلع شوند. دادخواهی و پیگیری سرنوشت این افراد، تنها راه جلوگیری از تکرار این جنایت است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر