۱۴ فروردین, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
مادر بیژن کاظمی، پیش از این گفته بود که ضابطین پرونده، برخورداری او از حقوق شهروندی را مشروط به همکاری دانسته‌اند که جز اعتراف اجباری معنایی نمی‌تواند داشته باشد
کانون حقوق بشر ایران، پنج‌شنبه ۱۴فروردین‌ماه ۱۴۰۴ – پس از گذشت ۲.۵ ماه از بازداشت بیژن کاظمی، خانواده او با وجود وعده های داده شده در بی خبری و نگرانی از سرنوشتش قرار دارند.
با گذشت بیش از دو ماه از بازداشت بیژن کاظمی، وی همچنان در بازداشت موقت به سر می‌برد و از حقوق اولیه خود محروم است. اتهامات مطرح‌شده علیه او از سوی نهادهای مختلف امنیتی با یکدیگر تناقض دارند و همچنان ابهامات زیادی در خصوص محل نگهداری او وجود دارد.
بر اساس نوشته های مادر این زندانی سیاسی در پیج شخصی خود، در نخستین روز فروردین‌ماه ۱۴۰۴، یکی از مسئولان پرونده از استان لرستان با خانواده وی تماس گرفته و مکالمه‌ای ۲۳ دقیقه‌ای انجام داده است. اما این تماس نه‌تنها منجر به شفاف‌سازی درباره وضعیت این فرد نشده، بلکه نگرانی‌های خانواده‌اش را افزایش داده است.
همچنین در این تماس، وعده ملاقات با بیژن کاظمی داده شده بود که تاکنون عملی نشده است. مادر وی، با تأکید بر بی‌اطلاعی از شرایط او، از مردم خواسته‌است که صدای او و فرزند بی گناهش باشند.
بیژن کاظمی پیش از این نیز تجربه بازداشت را داشته و در سال‌های گذشته نیز مدتی را در زندان سپری کرده است. اکنون با گذشت ۷۴ روز از بازداشت اخیر، همچنان خبری از او در دست نیست و خانواده‌اش در انتظار روشن‌شدن وضعیت وی هستند.
خانم شهناز خسروی مادر بیژن کاظمی، پیش از این گفته بود که ضابطین پرونده، برخورداری او از حقوق شهروندی را مشروط به همکاری دانسته‌اند که جز اعتراف اجباری معنایی نمی‌تواند داشته باشد.
بیژن کاظمی روز ۳۰ دی ماه ۱۴۰۳، بدون هیچ احضار و یا ابلاغیه ای در کوهدشت بازداشت و به سلول انفرادی زندان خرم آباد منتقل شد. به گفته ضابطین او به ۲۰۹ اوین منتقل شده است.
وی طی این مدت از حق تماس و ملاقات با خانواده محروم بوده و خانواده اش در بی خبری و نگرانی از وضعیت وی به سر می برند.
بازداشت‌های خودسرانه یا بازداشت‌هایی که بدون حکم قضایی معتبر، دلایل قانونی، یا رعایت حقوق متهم صورت می‌گیرند، با چندین قانون و اصول حقوق بشری مغایرت دارند. این اصول به صورت جهانی به رسمیت شناخته شده‌اند و در اسناد مختلف بین‌المللی منعکس شده‌اند:
اعلامیه جهانی حقوق بشر (UDHR):
ماده 9: «هیچ‌کس نباید در معرض دستگیری، بازداشت یا تبعید خودسرانه قرار گیرد.» این ماده به‌وضوح بازداشت‌های بدون دلیل قانونی را محکوم می‌کند.
میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR):
ماده 9: «هر فردی حق دارد از آزادی و امنیت شخصی برخوردار باشد. هیچ‌کس نباید خودسرانه دستگیر یا بازداشت شود.» همچنین، این ماده تأکید دارد که در صورت بازداشت، فرد باید بدون تأخیر به دلایل بازداشت آگاه شود و به دادگاه ارائه گردد تا حق اعتراض به قانونی بودن بازداشت را داشته باشد.
کنوانسیون منع شکنجه و سایر رفتارها یا مجازات‌های ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز (CAT):
بازداشت‌های خودسرانه، به‌ویژه اگر همراه با شکنجه یا رفتارهای غیرانسانی باشد، به وضوح با این کنوانسیون مغایرت دارد.
قواعد حداقل استاندارد سازمان ملل برای رفتار با زندانیان (قواعد نلسون ماندلا):
این قواعد بر اصول رفتار انسانی با بازداشت‌شدگان و احترام به کرامت انسانی آن‌ها تأکید دارد و بازداشت‌های غیرقانونی با این اصول در تضاد است.
بازداشت‌های خودسرانه به‌طور مکرر توسط نهادهای حقوق بشری جهانی مانند سازمان ملل متحد و سازمان‌های غیردولتی محکوم شده و بسیاری از این نهادها از دولت‌ها خواسته‌اند تا از چنین اقداماتی اجتناب کنند و به حقوق اولیه افراد احترام بگذارند
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر