۱۶ فروردین, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
در حال حاضر وضعیت روح الله خسروی در حالت نگران‌کننده‌ای قرار دارد، زیرا نه‌تنها بیش از ۲۰ ماه است که هیچ دادگاهی برای او برگزار نشده، بلکه برخوردهای امنیتی و تنبیهی علیه او شدت گرفته است
کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۱۶ فروردین‌ماه ۱۴۰۴ – روح الله خسروی، زندانی سیاسی اهل ایذه، پس از انتقال از زندان سپیدار اهواز به زندان دزفول، اکنون بیش از ۱۰ روز است که در شرایطی تحقیرآمیز و غیراستاندارد، در بند قرنطینه و با دست‌وپای زنجیر شده نگهداری می‌شود.
بنا به گزارش منابع مطلع، این انتقال در ادامه‌ی فشارها و آزارهای سیستماتیک علیه این زندانی صورت گرفته است. روح الله خسروی پیش از این نیز در اعتراض به بلاتکلیفی خود پس از ۱۹ ماه بازداشت، دست به اعتصاب غذا زده بود. به گفته نزدیکان او، مقامات قضایی و امنیتی با نادیده گرفتن اصل تفکیک جرائم و حقوق قانونی متهمان، نه‌تنها از رسیدگی به پرونده‌اش خودداری کرده‌اند، بلکه با اعمال تنبیهاتی چون انتقال به زندان‌های دور از محل سکونت و نگهداری در شرایط نامناسب، تلاش دارند فشار روحی و جسمی بر او را افزایش دهند.
او همچنین در بهمن‌ماه ۱۴۰۳ به دلیل انتشار یک فایل صوتی افشاگرانه، به مدت ۲۵ روز در سلول انفرادی محبوس شد. در این فایل صوتی، روح الله خسروی با شرح وضعیت خود، از جامعه جهانی، از جمله کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل و مسئول حقوق بشر سازمان ملل، مای‌ساتو، درخواست کمک کرده بود. او در این پیام صوتی همچنین از شکنجه‌های شدید، اخذ اعترافات اجباری و پرونده‌سازی جدید علیه خود پرده برداشت.
در حال حاضر وضعیت روح الله خسروی در حالت نگران‌کننده‌ای قرار دارد، زیرا نه‌تنها بیش از ۲۰ ماه است که هیچ دادگاهی برای او برگزار نشده، بلکه برخوردهای امنیتی و تنبیهی علیه او شدت گرفته است.
اقدامات خلاف قانون مقامات زندان دزفول
منابع آگاه تأکید دارند که مقامات زندان دزفول، برخلاف ضوابط و حتی آیین‌نامه سازمان زندان‌ها، از انتقال او به بند عمومی خودداری کرده‌اند و او را همچنان در قرنطینه با غل و زنجیر نگه می‌دارند؛ اقدامی که نه‌تنها ناقض حقوق اولیه زندانیان است، بلکه مصداق شکنجه‌ی روانی و جسمی به شمار می‌رود.
اتهاماتی که علیه روح الله خسروی مطرح شده شامل «تبلیغ علیه نظام، اخلال در نظم عمومی، همکاری با گروه‌های معاند نظام و بغی» است. با این حال، طی این مدت هیچ‌گونه محاکمه‌ای صورت نگرفته و هیچ رأیی از سوی دادگاه صادر نشده است.
این در حالی است که پرونده روح الله خسروی در دادگاه انقلاب اهواز در جریان است، اما روند بررسی به‌گونه‌ای کند و مبهم پیش می‌رود که نشانه‌هایی از دادرسی عادلانه در آن دیده نمی‌شود. بسیاری از فعالان حقوق بشر معتقدند هدف از چنین بلاتکلیفی‌ها، فرسایش روحی زندانیان و شکستن مقاومت آن‌هاست.
زندانیان سیاسی در ایران اغلب به اتهامات کلی و مبهمی مانند «بغی» یا «همکاری با گروه‌های معاند» متهم می‌شوند؛ اتهاماتی که در بسیاری موارد بر اساس «اعترافات» تحت شکنجه و بدون حضور وکیل در مراحل بازجویی شکل می‌گیرند.
نگهداری زندانیان در شرایط نامناسب
گزارش‌های پیشین از زندان شیبان اهواز نیز حاکی از شرایط نامناسب، نبود سیستم گرمایشی در فصل سرما، و کمبودهای شدید بهداشتی و پزشکی هستند؛ وضعیتی که زندانیان بارها نسبت به آن اعتراض کرده‌اند. پس از یکی از این اعتراض‌ها، تماس تلفنی روح الله خسروی با خانواده‌اش قطع شد و همین مسئله به انتقال تنبیهی او به سپیدار انجامید.
هم‌اکنون نیز در زندان دزفول، شرایط جسمی و روحی روح الله خسروی نگران‌کننده گزارش شده و خانواده‌اش به شدت نگران سلامتی او هستند. آنها خواستار رسیدگی فوری به وضعیت این زندانی و انتقال وی به بند عمومی هستند.
اتهام «بغی» علیه کریم خجسته؛ انتقال به زندان لاکان رشت
شکنجه، نه عدالت، فراخوان عفو بین الملل در آستانه قطع عضو ۳زندانی
بازداشت و بلاتکلیفی روحالله خسروی، یکی از جدی‌ترین نمونه‌های نقض‌های حقوق بشر محسوب می‌شود. این عمل، نه تنها آزادی فردی را سلب می‌کند، بلکه می‌تواند به سلامت جسمی و روانی فرد نیز آسیب جدی وارد کند.
ماده‌های مرتبط در منشور جهانی حقوق بشر عبارتند از:
ماده ۵: هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا مجازات یا رفتار یا کیفر بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.
ماده ۹: هیچ‌کس نباید خودسرانه دستگیر، بازداشت یا تبعید شود.
ماده ۱۰: هر فرد حق دارد که در تمام موارد دادرسی عادلانه و علنی در مورد هر اتهامی که علیه او مطرح می‌شود، توسط یک دادگاه مستقل و بی‌طرف که به موجب قانون تأسیس شده است، به طور کامل مورد رسیدگی قرار گیرد.
به استناد به قوانین بالا، بازداشت و بلاتکلیفی زندانیان به معنای نقض آشکار حقوق اساسی فردی است که در منشور جهانی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است.
سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر بارها خواستار پایان دادن به آزار زندانیان سیاسی در ایران شده‌اند. نگهداری افراد در سلول انفرادی طولانی‌مدت، استفاده از غل و زنجیر، و ممانعت از تماس با خانواده یا وکیل، نقض صریح میثاق‌های بین‌المللی از جمله میثاق حقوق مدنی و سیاسی و کنوانسیون منع شکنجه محسوب می‌شود.
پرونده روحالله خسروی، بازتابی از وضعیت گسترده نقض حقوق زندانیان سیاسی در ایران است؛ وضعیتی که نه‌تنها زندگی شخصی آنها را ویران می‌کند، بلکه نشانگر بحران ساختاری در سیستم قضایی و امنیتی کشور است
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر