۱۸ فروردین, ۱۴۰۴دستهبندی حقوق بشر
زندانی سیاسی حمید حسین نژاد حیدرانلو هم اکنون در زندان مرکزی ارومیه محبوس است. تایید حکم اعدام او در ۴ فروردین ۱۴۰۴، به وی ابلاغ شده است
کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۱۸ فروردینماه ۱۴۰۴ – خانم قزبست روزدار، مادر زندانی سیاسی حمید حسین نژاد حیدرانلو، در ویدئویی تأثیرگذار، از بیعدالتی، شکنجه و پروندهسازی علیه پسرش سخن گفته است؛ پسر ۳۹ سالهای که اکنون در بند سیاسی زندان مرکزی ارومیه در انتظار اجرای حکم اعدام به سر میبرد.
این مادر داغدار میگوید:
“من قزبست روزدار، مادر حمید حسین نژاد حیدرانلو هستم، اهل چالدران. دو سال است پسرم را بازداشت کردهاند. یک سال تمام بدون هیچ تماسی در بازداشتگاه بوده. در روزی که میگویند او درگیر شده، ما با پسرم و نوههایم در ترکیه بودیم. پاسپورتش مهر خروج دارد. حتی سیگنالهای تلفنش هم نشان میدهد آن روز خارج از ایران بوده. ولی باز هم او را بازداشت کردند و زیر شکنجه مجبورش کردند اعتراف کند. او بیسواد است و اصلاً نمیدانست چه امضا میکند.”
“حکم اعدام برای بیگناهی صادر شده. وکیلش بیگناهی او را ثابت کرده. من مادر هستم. دارم از درد میمیرم. نوههایم بیپدر ماندهاند. ما عدالت میخواهیم. کمکمان کنید.”
زندانی سیاسی حمید حسین نژاد حیدرانلو هم اکنون در زندان مرکزی ارومیه محبوس است. تایید حکم اعدام او در ۴ فروردین ۱۴۰۴، به وی ابلاغ شده است. او در دوران بازجویی و محاکمه از حق دسترسی به وکیل انتخابی محروم بود و در دادگاه همه اتهامات را رد کرده و اعلام کرد که در زمان درگیری به همراه خانوادهاش در سفر به ترکیه بوده است.
درباره حمید حسین نژاد حیدرانلوحمید حسین نژاد حیدرانلو، ۳۹ ساله، اهل روستای سگریک از توابع شهرستان چالدران، متأهل و دارای سه فرزند است. وی در ۲۴ فروردین ۱۴۰۲ در حوالی مرز چالدران توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. او ابتدا به بازداشتگاه مرزبانی چالدران منتقل شد و پس از چند ساعت بازجویی، قرار بازداشت او به وثیقه تبدیل شد. اما وزارت اطلاعات از آزادی وی جلوگیری کرده و او را به بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه منتقل کرد.
حمید حسن نژاد حیدرانلو به مدت ۱۱ ماه و ۱۰ روز در این بازداشتگاه تحت شکنجههای شدید جسمی و روانی قرار گرفت. او ۸ ماه از این مدت را در بازجوییهای امنیتی گذراند. فردی به نام استیری، که بازپرس پرونده بود، نقش مستقیمی در شکنجههای او داشت.
ماموارن اطلاعات تلاش میکردند که از وی اعترافاتی مبنی بر شرکت در درگیری مسلحانه و کمک به نیروهای حزب کارگران کردستان اخذ کنند. نهایتا ماموران اطلاعاتی با اعمال شکنجههای شدید، وی را مجبور به امضای اعترافات از پیش تعیین شده کردند.
وی بدون داشتن سواد کافی و تحت فشار، مجبور به امضای برگههایی شد که از پیش توسط بازجویان آماده شده بودند
صدور و تایید حکم اعدامدر اواخر تیرماه ۱۴۰۳، شعبه اول دادگاه انقلاب ارومیه به ریاست قاضی نجفزاده، وی را به اتهام بغی از طریق عضویت در پکک به اعدام محکوم کرد. دادگاه حمید حسین نژاد حیدرانلو چند دقیقه بیشتر طول نکشید و قاضی به استناد علم قاضی اقدام به صدور رای اعدام کرده است. بر اساس گزارشات رسیده، وزارت اطلاعات در پروندهسازی برای وی اعلام کرده که به دلیل کشته شدن برادر همسر حمید حسین نژاد حیدرانلو توسط ماموران مرزبانی وی در صدد گرفتن انتقام از آنها بوده است.
پس از اعتراض به حکم، پرونده به دیوان عالی کشور ارسال شد که این نهاد حکم را تأیید کرد.
حمید حسین نژاد حیدرانلو هماکنون در بند پذیرش ۲ زندان مرکزی ارومیه نگهداری میشود. در طول مدت بازداشت، وی تنها دو بار موفق به تماس تلفنی کوتاه با خانوادهاش شده است.
۹ طلافروش بلوچ، بازداشت، بلاتکلیفی و محرومیت از تماس و ملاقات
انتقال سالار طاهر افشار به زندان اوین برای تحمل حکم ۵ سال حبس
مغایرت شکنجه حمید حسین نژاد حیدرانلو با قوانین جهانی حقوق بشریشکنجه حمید حسین نژاد حیدرانلو مغایر با تعدادی از قوانین و معاهدات بینالمللی حقوق بشر است که بر منع مطلق شکنجه و رفتارهای غیرانسانی تأکید دارند. برخی از مهمترین این قوانین عبارتند از:
اعلامیه جهانی حقوق بشر (۱۹۴۸): ماده 5 این اعلامیه صریحاً میگوید: «هیچکس نباید تحت شکنجه، یا مجازاتها و رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.»
کنوانسیون ضد شکنجه و سایر مجازاتها یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز (۱۹۸۴): این کنوانسیون که توسط بسیاری از کشورها از جمله ایران تصویب نشده، به وضوح شکنجه را ممنوع میکند و کشورها را موظف میدارد تا هرگونه اعمال شکنجه را تحقیق و مجازات کنند.
میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی (۱۹۶۶): ماده 7 این میثاق بیان میکند که «هیچکس نباید تحت شکنجه یا مجازات یا رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.» ایران یکی از امضاکنندگان این میثاق است و به آن متعهد است.
قوانین بینالمللی حقوق بشر: ممنوعیت شکنجه یک اصل اساسی حقوق بینالملل عرفی است که کشورها باید آن را رعایت کنند، حتی اگر به معاهدات خاصی نپیوسته باشند.
کنوانسیون ژنو (۱۹۴۹): در زمینه جنگها و درگیریهای مسلحانه، این کنوانسیونها تضمین میکنند که اسیران جنگی و غیرنظامیان نباید تحت شکنجه یا رفتارهای غیرانسانی قرار بگیرند.
این قوانین بهوضوح شکنجه را به عنوان نقض حقوق اساسی انسانها شناسایی میکنند و کشورها را ملزم به جلوگیری و پاسخگویی به چنین رفتارهایی مینمایند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر