۲۲ فروردین, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
ماه‌هاست که محمد بروغنی حتی یک روز نیز به مرخصی نیامده است و این در حالی است که خانواده‌اش در پیگیری‌های مکرر با دیوار سکوت و بی‌پاسخی از سوی مسئولان مواجه شده‌اند
کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۲۲ فروردین‌ماه ۱۴۰۳ – زندانی سیاسی محمد بروغنی، از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ که در حال گذراندن دوران محکومیت خود در زندان است، با وجود شرایط جسمی نامناسب و نیاز فوری به درمان، از دریافت مرخصی درمانی محروم مانده است.
یک منبع نزدیک به خانواده محمد بروغنی تأیید کرده که وضعیت جسمی وی نگران‌کننده است و درمان پزشکی او در میانه راه متوقف شده است. این در حالی است که پزشکان زندان نیز بر لزوم ادامه روند درمان تأکید کرده‌اند، اما مقامات قضایی و امنیتی همچنان با اعزام وی به مرخصی درمانی مخالفت می‌کنند.
به گفته این منبع، ماه‌هاست که محمد بروغنی حتی یک روز نیز به مرخصی نیامده است و این در حالی است که خانواده‌اش در پیگیری‌های مکرر با دیوار سکوت و بی‌پاسخی از سوی مسئولان مواجه شده‌اند. “نگرانی ما هر روز بیشتر می‌شود. نمی‌دانیم چرا با یک حق بدیهی و انسانی مخالفت می‌کنند. این بی‌توجهی، سلامت او را به خطر انداخته است.”
محمد بروغنی ابتدا در جریان اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ بازداشت و توسط دادگاه انقلاب اسلامی، به ریاست ابوالقاسم صلواتی، به اتهام «محاربه» به اعدام محکوم شد. اتهام او حضور در اعتراضات خیابانی در منطقه پاکدشت عنوان شده بود؛ با این حال، پس از بررسی مجدد، دیوان عالی کشور حکم اعدام او را نقض و آن را به پنج سال حبس و ده سال تبعید به نائین در استان اصفهان تبدیل کرد.
این تخفیف در حکم، اگرچه از اعدام وی جلوگیری کرد، اما محمد بروغنی اکنون باید سال‌ها در تبعید و حبس دور از خانواده‌اش زندگی کند؛ در حالی‌که حتی دسترسی به ابتدایی‌ترین حقوق زندانی مانند درمان و مرخصی نیز از او دریغ شده است.
روایتی که چهره‌ای انسانی و زحمتکش از محمد بروغنی به نمایش می‌گذارد، جوانی که اکنون به دلیل شرکت در اعتراضاتی که خواستار آزادی و عدالت بودند، در زندان محبوس است.
اعدام ۴زندانی در زندان‌های اراک، گنبدکاووس، شیراز و برازجان
کشف پیکر نوجوان سوخت‌بر بلوچ عیسی نظری، پس از ۲۸ روز بی‌خبری
محرومیت محمد بروغنی از مرخصی درمانی، یکی از نمونه‌های روشن نقض حقوق اولیه زندانیان سیاسی در جمهوری اسلامی است. حق برخورداری از مراقبت‌های پزشکی، حتی در قوانین داخلی ایران نیز تصریح شده و بر اساس استانداردهای بین‌المللی، هر فرد بازداشتی حق دارد در صورت بیماری به درمان کافی و به موقع دسترسی داشته باشد.
در سال‌های اخیر، موارد متعددی از فوت زندانیان به دلیل عدم رسیدگی پزشکی و محرومیت از مرخصی درمانی گزارش شده است. کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل بارها هشدار داده‌اند که این نوع رفتارها مصداق «شکنجه سفید» و نقض فاحش کنوانسیون‌های بین‌المللی از جمله میثاق حقوق مدنی و سیاسی است.
فشار مضاعف به خانواده‌ها
علاوه بر شرایط جسمی و روانی دشوار زندانیان، خانواده‌های آنان نیز تحت فشارهای متعددی قرار دارند. مادران، پدران، همسران و فرزندان زندانیان سیاسی، اغلب در وضعیت اقتصادی نابسامانی هستند و با اضطراب و بی‌خبری از وضعیت عزیزان‌شان روزگار می‌گذرانند.
در مورد محمد بروغنی نیز، خانواده‌اش بارها تلاش کرده‌اند از طریق مراجعات حضوری و قانونی، امکان مرخصی درمانی او را فراهم کنند، اما تاکنون موفق نشده‌اند. سکوت مسئولان، بی‌پاسخ ماندن درخواست‌ها، و بی‌توجهی سیستماتیک، باعث افزایش اضطراب خانواده شده است.
محمد بروغنی تنها یک نمونه از ده‌ها و صدها زندانی سیاسی است که پس از خیزش سراسری ۱۴۰۱، در زندان‌های جمهوری اسلامی محبوس هستند. بسیاری از این زندانیان، مانند او، جوانانی هستند که برای زندگی بهتر، آزادی و عدالت به خیابان آمدند. اما اکنون در زندان‌ها، با احکام سنگین، شرایط سخت و بی‌توجهی مسئولان مواجه‌اند.
پرونده محمد بروغنی، بار دیگر این پرسش را مطرح می‌کند که چرا با وجود کاهش حکم از اعدام به حبس و تبعید، همچنان حقوق اولیه او نادیده گرفته می‌شود؟ چرا یک زندانی بیمار باید از درمان محروم شود؟ و چرا مقامات قضایی و امنیتی حاضر نیستند حتی در سطحی انسانی با این موضوعات برخورد کنند؟
درخواست روشن و مشخص خانواده و فعالان حقوق بشر، اعطای فوری مرخصی درمانی برای محمد بروغنی و پایان دادن به نقض سیستماتیک حقوق زندانیان سیاسی است. محرومیت از درمان، مجازاتی فراتر از حکم قانونی است و باید پایان یابد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر