۲۰ آبان, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
در اواخر تیر ماه ۱۴۰۳، حکم اعدام زندانی سیاسی حمید حسین نژاد حیدرانلو توسط شعبه اول دادگاه انقلاب ارومیه به ریاست قاضی نجف‌زاده، به اتهام بغی به اعدام صادر شد
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، یک‌شنبه ۲۰آبان‌ماه ۱۴۰۳، زندانی سیاسی حمید حسین نژاد حیدرانلو پس از صدور حکم اعدام همچنان در زندان مرکزی ارومیه زندانی است. به گزارش منبع مطلع، در شرایطی برای زندانی سیاسی حمید حسین نژاد حیدرانلو حکم اعدام صادر شد که او حتی نمی‌توانست به خوبی فارسی صحبت کند و سواد کافی نداشت.
این منبع می‌گوید: «او را به مدت چندین ماه مورد شکنجه قرار داده و از او تا توانستند اعتراف اجباری گرفتند و وادار به امضاء برگه‌هایی شد که بازجویان بر علیه او از قبل آماده کرده بودند».
زندانی سیاسی حمید حسین نژاد حیدرانلو در تاریخ ۲۴فروردین‌ماه ۱۴۰۲، در حوالی مرز چالدران توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه منتقل شد. در اواخر تیر ماه ۱۴۰۳، حکم اعدام زندانی سیاسی حمید حسین نژاد حیدرانلو توسط شعبه اول دادگاه انقلاب ارومیه به ریاست قاضی نجف‌زاده، به اتهام بغی به اعدام صادر شد.
محرومیت از حق دسترسی به وکیل انتخابی
زندانی سیاسی حمید حسین نژاد حیدرانلو در دوران بازجویی و محاکمه از حق دسترسی به وکیل انتخابی محروم بود. وی در دادگاه همه اتهامات را رد کرده و اعلام کرد که در زمان درگیری به همراه خانواده‌اش در سفر به ترکیه بوده است.
وزارت اطلاعات در پرونده‌سازی برای وی اعلام کرده که به دلیل کشته شدن برادر همسر حمید حسین نژاد حیدرانلو توسط ماموران مرزبانی وی در صدد گرفتن انتقام از آنها بوده است.
دادگاه حمید حسین نژاد حیدرانلو چند دقیقه بیشتر طول نکشید و قاضی به استناد علم قاضی اقدام به صدور رای اعدام کرده است. پس از اعتراض وی به حکم دادگاه، این حکم به دیوان عالی ارجاع داده شده است.
وی متولد ۱۳۶۴ و پدر ۳فرزند است. وی سال‌ها است که به شغل کاسبکاری در مرز چالدران مشغول بوده است.
زندانی سیاسی وریشه مرادی، صدور حکم اعدام توسط دادگاه انقلاب تهران
آزاد عباسی، کاهش حکم حبس به یک سال در دادگاه تجدیدنظر
مغایرت شکنجه با قوانین جهانی حقوق بشری
اعلامیه جهانی حقوق بشر (۱۹۴۸): ماده ۵ این اعلامیه صریحاً می‌گوید: «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه، یا مجازات‌ها و رفتارهای بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.»
کنوانسیون ضد شکنجه و سایر مجازات‌ها یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز (۱۹۸۴):
این کنوانسیون که توسط بسیاری از کشورها از جمله ایران تصویب نشده، به وضوح شکنجه را ممنوع می‌کند و کشورها را موظف می‌دارد تا هرگونه اعمال شکنجه را تحقیق و مجازات کنند.
میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (۱۹۶۶):
ماده ۷ این میثاق بیان می‌کند که «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا مجازات یا رفتارهای بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.» ایران یکی از امضاکنندگان این میثاق است و به آن متعهد است.
قوانین بین‌المللی حقوق بشر: ممنوعیت شکنجه یک اصل اساسی حقوق بین‌الملل عرفی است که کشورها باید آن را رعایت کنند، حتی اگر به معاهدات خاصی نپیوسته باشند.
کنوانسیون ژنو (۱۹۴۹): در زمینه جنگ‌ها و درگیری‌های مسلحانه، این کنوانسیون‌ها تضمین می‌کنند که اسیران جنگی و غیرنظامیان نباید تحت شکنجه یا رفتارهای غیرانسانی قرار بگیرند.
این قوانین به‌وضوح شکنجه را به عنوان نقض حقوق اساسی انسان‌ها شناسایی می‌کنند و کشورها را ملزم به جلوگیری و پاسخگویی به چنین رفتارهایی می‌نمایند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر