۱۲ آبان, ۱۴۰۳دستهبندی حقوق بشر
محمد داوری، به ۳ سال زندان، منع خروج از کشور با ابطال گذرنامه، منع فعالیت در فضای مجازی و اقامت اجباری(تبعید) به شهرستان بردسیر کرمان بابت اتهام توهین به خامنهای محکوم شده است
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۱۲ آبانماه ۱۴۰۳، فعال کارگری محمد داوری در زندان عادلآباد شیراز از خدمات درمانی و رسیدگی پزشکی محروم است. محمد داوری از تیرماه ۱۴۰۳، مبتلا به بیماری گال شده اما مقامات زندان از رسیدگی پزشکی و انتقال وی به مراکز درمانی خارج از زندان ممانعت به عمل میآورند. وی به دلیل خارش شدید پوست آرامش نداشته و به همین دلیل امکان استراحت و خوابیدن هم ندارد.
محمد داوری اواخر آبانماه ۱۴۰۲ توسط شعبه اول دادگاه انقلاب شیراز به ریاست سید محمود ساداتی محاکمه شد و حکم وی که شامل زندان، تبعید و محرومیتهای اجتماعی بود صادر گردید.
محمد داوری، به ۳ سال زندان، منع خروج از کشور با ابطال گذرنامه، منع فعالیت در فضای مجازی و اقامت اجباری(تبعید) به شهرستان بردسیر کرمان بابت اتهام توهین به خامنهای محکوم شده است. همین دادگاه وی را به ۱.۵ سال زندان تعزیری بابت اتهام تبلیغ علیه نظام به نفع گروههای معاند در فضای مجازی محکوم کرده است.
جلسه دادرسی به اتهامات محمد داوری در تاریخ ۲۸ آبان ۱۴۰۲ به صورت غیابی در مراجع قضایی برگزار شده بود.
یکی از دوستان نزدیک به محمد داوری در رابطه با اتهامات و صدور حکم وی گفته است، دادگاه بابت طرح اتهام به خامنهای هیچ مصداقی را اعلام نکرده است.وی در ادامه گفت، بخش دیگر این پرونده در دادگاه کیفری شیراز در حال بررسی است.
محمد داوری متولد ۱۳۷۳ در استان کهگیلویه و بویراحمد است. وی دارای مدرک کارشناسی عمران از دانشگاه آزاد یاسوج و دانشجوی مقطع کارشناسی علوم سیاسی دانشگاه گلستان شیراز میباشد.
کوثر دهبان زاده، محبوس در سلول انفرادی، محروم از تماس
زندانی سیاسی غلامحسین کلبی بیش از ۳۰سال زندان، محروم از فضایی برای قدم زدن
نقض حقوق بشر با انجام نشدن رسیدگی پزشکی به زندانیان
محرومیت زندانیان از رسیدگی پزشکی نقض چندین اصل مهم در قوانین حقوق بشری بینالمللی است. این عمل با موارد زیر مغایرت دارد:ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: که به صراحت بیان میکند هیچکس نباید تحت شکنجه یا رفتار یا مجازاتهای بیرحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد. عدم ارائه مراقبتهای پزشکی میتواند نوعی رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز تلقی شود.
ماده ۱۰ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی:
این ماده تأکید میکند که با تمامی افرادی که از آزادیشان محروم شدهاند، باید به صورت انسانی و با احترام به کرامت ذاتی آنها رفتار شود. محرومیت از مراقبت پزشکی، مغایر با این ماده است.
قوانین استاندارد حداقل رفتار با زندانیان (قوانین نلسون ماندلا): این قوانین که توسط سازمان ملل متحد تدوین شدهاند، به صراحت بیان میکنند که زندانیان باید به خدمات درمانی مناسب دسترسی داشته باشند و شرایط بهداشتی و درمانی زندانها باید استانداردهای لازم را داشته باشد.
محرومیت از خدمات پزشکی به عنوان شکلی از شکنجه یا رفتار غیرانسانی در بسیاری از اسناد حقوق بشری محکوم شده و نقض کرامت انسانی افراد به شمار میرود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر