۳۱ خرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
بحران غذایی در زندان کرمان و قطع نان از جیره زندانیان، نشانه‌ای نگران‌کننده از گسترش مشکلات تأمین مایحتاج اولیه در مراکز تحت مدیریت دولت، به‌ویژه در دوران تنش‌های امنیتی است
کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۳۱خردادماه ۱۴۰۴ – در پی افزایش تنش‌های منطقه‌ای و شرایط شبه‌جنگی، گزارش‌های نگران‌کننده‌ای از وضعیت بحرانی زندانیان در زندان کرمان منتشر شده است. این گزارش‌ها ابعاد تازه‌ای از نقض حقوق بشر را در زندان‌های ایران، به‌ویژه در شرایط فعلی، برجسته می‌کنند. یکی از نزدیکان یک زندانی در زندان کرمان اعلام کرده است که طی روزهای اخیر، نان به عنوان یکی از اقلام اصلی غذای زندانیان، از وعده‌های غذایی حذف شده است. این وضعیت، سلامت و جان زندانیان را به‌شدت در معرض تهدید قرار داده است.
به گفته این منبع مطلع، مسئولان زندان به زندانیان اعلام کرده‌اند که «نان موجود نیست.» این موضوع نگرانی‌های جدی در خصوص بحران غذایی و سوءمدیریت منابع در زندان‌های ایران، به‌ویژه در استان‌های محروم، ایجاد کرده است. حذف نان نه‌تنها به معنای کمبود مواد غذایی است، بلکه نماد روشنی از وخامت اوضاع حقوق بشر در زندان‌ها و بی‌توجهی آشکار به حقوق اولیه زندانیان محسوب می‌شود.
وضعیت درمانی بحرانی و نقض آشکار حقوق بشر
بر اساس اطلاعات به‌دست‌آمده، بسیاری از زندانیان در زندان کرمان به بیماری‌های مختلف جسمی مبتلا هستند و حتی در شرایط عادی نیز نیازمند مراقبت‌های پزشکی مستمر بودند. اما هم‌اکنون و با تشدید تنش‌های منطقه‌ای و محدودیت‌های شدید داخلی، دسترسی به خدمات درمانی برای این زندانیان به‌شدت محدود شده است. کمبود دارو، بی‌توجهی مسئولان زندان و نبود پزشک متخصص، وضعیت جسمی و روحی زندانیان را بحرانی‌تر کرده است.
این بی‌توجهی سیستماتیک، علاوه بر ایجاد خطر جانی برای زندانیان بیمار، می‌تواند از منظر حقوق بشر به‌عنوان مصداق آشکار شکنجه و رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز تلقی شود. بر اساس میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، به‌ویژه ماده ۱۰ این میثاق، همه زندانیان حق برخورداری از رفتار انسانی و دسترسی به مراقبت‌های درمانی مناسب را دارند. اما گزارش‌های رسیده از زندان کرمان نشان می‌دهد که این حقوق به‌طور فاحش نقض شده است.
اعدام ۷زندانی در زندان‌های گناباد، شیراز، اراک، زنجان، سمنان، یاسوج، کرمانشاه و خرم‌آ‌باد
تاریخچه یک پاسدار جانی؛ محمد کرمی از زاهدان تا تحریم جهانی
نگرانی خانواده‌ها و افزایش فشارهای روانی
خانواده‌های زندانیان نیز در تماس‌های خود نگرانی‌های شدید خود را نسبت به جان و سلامت عزیزانشان ابراز کرده‌اند. به گفته منابع محلی، فضای عمومی زندان آکنده از اضطراب، ترس و ناامیدی است. قطع نان، نبود غذا و دارو، و محرومیت از خدمات درمانی پایه، فشار روانی سنگینی بر زندانیان وارد کرده است.
این فشارهای روانی می‌تواند مصداقی از شکنجه روحی محسوب شود که طبق کنوانسیون منع شکنجه، هرگونه رفتار یا شرایطی که باعث درد یا رنج شدید جسمی یا روانی شود، به‌عنوان شکنجه شناخته می‌شود. قطع نیازهای اساسی از جمله غذا و درمان، در شرایط کنونی نه‌فقط یک کوتاهی مدیریتی، بلکه یک اقدام آگاهانه برای افزایش فشار بر زندانیان ارزیابی می‌شود.
بحران غذایی در زندان کرمان و قطع نان از جیره زندانیان، نشانه‌ای نگران‌کننده از گسترش مشکلات تأمین مایحتاج اولیه در مراکز تحت مدیریت دولت، به‌ویژه در دوران تنش‌های امنیتی است. این بحران محدود به زندان کرمان نیست و کارشناسان بیم آن دارند که این وضعیت به سایر زندان‌های کشور نیز تسری یابد.
حق برخورداری از غذای کافی، به‌عنوان یکی از حقوق اولیه بشر در اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تصریح شده است. عدم تأمین غذای کافی در زندان‌ها، نقض مستقیم این حق است و می‌تواند عواقب حقوقی جدی برای مقامات مسئول به دنبال داشته باشد.
درخواست اقدام فوری از نهادهای مسئول و نهادهای بین‌المللی
با توجه به وخامت شرایط زندان کرمان و نقض آشکار حقوق بشر در این زندان، کارشناسان و فعالان حقوق بشر خواستار اقدام فوری نهادهای قضایی، سازمان زندان‌ها و نهادهای نظارتی داخلی و بین‌المللی شده‌اند. تأمین فوری غذا، نان و دارو برای زندانیان باید در اولویت قرار گیرد و نهادهای حقوق بشری باید این وضعیت را با دقت تحت نظارت قرار دهند.
سازمان ملل متحد، کمیساریای عالی حقوق بشر و نهادهای غیردولتی مدافع حقوق بشر باید توجه ویژه‌ای به وضعیت زندان‌های ایران، به‌ویژه در استان‌هایی نظیر کرمان، سیستان و بلوچستان و خوزستان داشته باشند که زندانیان بلوچ و اقلیت‌های مذهبی و قومی در آنها در معرض بیشترین آسیب‌ها قرار دارند.
حقوق بشر؛ قربانی بحران‌های سیاسی و امنیتی
متأسفانه روندها و شواهد نشان می‌دهند که در شرایط بحرانی و افزایش تنش‌های سیاسی، حقوق بشر در ایران به‌طور سیستماتیک قربانی می‌شود. قطع نان زندانیان و بی‌توجهی به وضعیت درمانی آنان در زندان کرمان تنها یک نمونه از روند گسترده‌تر نقض حقوق بشر در ساختار زندان‌ها و دستگاه قضایی کشور است.
عدم رعایت حداقل استانداردهای بین‌المللی در نگهداری از زندانیان، بی‌توجهی به کرامت انسانی، فشارهای روحی و جسمی، و محدودیت‌های شدید بر آزادی بیان و دسترسی به منابع غذایی و درمانی، مجموعه‌ای از اقدامات نگران‌کننده هستند که باید در سطح جهانی مورد پیگیری و بررسی قرار گیرند.
شرایط بحرانی در زندان کرمان و گزارش‌های نگران‌کننده از قطع نان و نبود خدمات درمانی، بار دیگر مسئله حقوق بشر در ایران را به صدر اخبار بازگردانده است. جامعه جهانی باید با حساسیت بیشتری به نقض گسترده حقوق زندانیان در ایران واکنش نشان دهد. حقوق بشر یک اصل جهانی است که در هیچ شرایطی، حتی در زمان جنگ یا تنش‌های امنیتی، نباید نقض شود.
نقض حقوق بشر در زندان کرمان به شکلی آشکار و مستند در حال وقوع است و این اقدامات با اصول بنیادین حقوق بشر در تعارض کامل قرار دارد. مهم‌ترین موارد نقض حقوق بشر در این زندان بر اساس اسناد بین‌المللی به شرح زیر است:
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر:
هر فردی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد. قطع نان و حذف وعده غذایی زندانیان مستقیماً این حق را به خطر انداخته و امنیت جانی زندانیان را تهدید می‌کند.
ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر:
هر فردی حق دارد از سطح مناسبی از زندگی، شامل تغذیه کافی، مراقبت‌های پزشکی و بهداشت برخوردار باشد. عدم دسترسی زندانیان به درمان و دارو، نقض صریح این ماده است.
ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی:
هرگونه شکنجه، رفتار غیرانسانی یا تحقیرآمیز ممنوع است. فشارهای روانی ناشی از گرسنگی، بی‌توجهی درمانی و اضطراب ناشی از وضعیت بحرانی، مصداق شکنجه روانی و رفتار غیرانسانی است.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی:
با تمام افراد محروم از آزادی باید با کرامت و احترام به شخصیت انسانی رفتار شود. شرایط موجود در زندان کرمان نشان از بی‌احترامی کامل به این اصل دارد.
این مجموعه از موارد نقض حقوق بشر در زندان کرمان، هشداری جدی برای نهادهای نظارتی داخلی و بین‌المللی است که ضرورت مداخله فوری برای پایان دادن به این وضعیت غیرقانونی و غیرانسانی را برجسته می‌کند.
هرگونه سکوت یا بی‌توجهی نسبت به این روند می‌تواند منجر به گسترش موارد مشابه در سایر زندان‌های کشور شود. سازمان‌های حقوق بشری و افکار عمومی جهانی باید خواستار پاسخگویی مقامات ایرانی و بهبود فوری شرایط زندان‌ها باشند. حفظ کرامت انسانی زندانیان و رعایت حقوق بشر، حتی در سخت‌ترین شرایط، تعهدی است که دولت‌ها نمی‌توانند از آن شانه خالی کنند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر