۸ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی گزارش ویژه
ناگفته‌هایی از رنج بی‌پایان زنان زندانی در سایه‌ی فساد، بی‌عدالتی و بی‌توجهی در در زندان قرچک ورامین
کانون حقوق بشر ایران، یک شنبه ۸ تیرماه ۱۴۰۴ – زندان قرچک ورامین که مربوط به زنان است، به دلیل کمبود فضا، امکانات بهداشتی ضعیف، و رفتارهای غیرانسانی کارکنان زندان، محیطی ناامن و ناپایدار برای زندانیان زن است. زنان زندانی در زندان قرچک ورامین، اغلب با موارد زیر مواجه‌اند:
شکنجه و آزار جسمی و روحی: گزارش‌های بسیاری از اعمال شکنجه، از جمله ضرب و شتم و آزار جنسی، توسط مأموران امنیتی وجود دارد.
محرومیت از امکانات بهداشتی: بسیاری از زنان زندانی به محصولات بهداشتی دسترسی ندارند، و شرایط غیربهداشتی باعث بروز بیماری‌های جسمی و روانی می‌شود.
انزوای اجتماعی: محدودیت در ملاقات با خانواده و ارتباطات اجتماعی فشار روانی مضاعفی بر زنان زندانی وارد می‌کند.
زندان قرچک ورامین در بزرگراه ورامین – تهران، جاده قلعه نو، بخش قلعه نو، شهرستان ری واقع شده است. این زندان در یک منطقه بیابانی واقع شده است.
زنان زندانی مالی – حبس طولانی با وجود رد مال
زندان زنان قرچک ورامین، محل نگهداری زندانیان با جرائم مواد مخدر، قتل، مالی و .. است. بسیاری از ساکنان این زندان نه‌تنها متهمان با جرائم کم‌اهمیت‌اند، بلکه برخی حتی پس از پرداخت جریمه یا رد مال نیز همچنان پشت میله‌ها باقی مانده‌اند. مسئولان زندان قرچک ورامین به دلایل نامشخص، اسناد و مدارک ارائه‌شده برای مرخصی یا آزادی مشروط را نپذیرفته‌اند و هیچ پاسخ شفافی ارائه نمی‌دهند.
اعدام ۱۰ زندانی از جمله یک زن در زندان‌های یاسوج، اردبیل، تبریز، قم و خرم‌آباد
زندان اوین؛ تخریب بند ۲۰۹ و سکوت حکومت – فیلم از گروه راستی آزمایی کانون حقوق بشر ایران
۱۵ میلیارد تومان وثیقه برای بیمار سرطانی
یکی از زندانیان زن در زندان قرچک ورامین که ابتدا با بیماری سرطان پوست وارد زندان شده بود، در دوران حبس به سرطان رحم نیز مبتلا شده و پزشکی قانونی دستور تخلیه فوری لگن او را داده است. با وجود تأیید پزشک، برای مرخصی درمانی این زن زندانی، وثیقه‌ای ۱۵ میلیارد تومانی درخواست شده که تأمین آن غیرممکن است.
موارد متعددی از فوت زندانیان زن به دلیل بی‌توجهی به وضعیت سلامتی آن‌ها گزارش شده است. از جمله یک زن زندانی به نام «عاطفه بنایی» که علیرغم وخامت حالش و اعتراض‌های متعدد سایر زندانیان، سرانجام در زندان فوت کرد. مدیریت زندان قرچک ورامین با این توجیه که «تمارض کرده»، از ارائه رسیدگیهای ضروری درمانی و پزشکی به او امتناع کرده بود.
زندانیان بیمار؛ بدون دارو و امید
زندانیان مبتلا به بیماری‌های سخت همچون ایدز، سرطان و بیماری‌های قلبی، نه‌تنها از خدمات درمانی مناسب محروم‌اند، بلکه حتی اجازه ورود داروهای تجویز‌شده توسط پزشکان خارج از زندان را نیز ندارند. یک زندانی مبتلا به ایدز، با وجود پایان دوره محکومیتش از ۹ ماه پیش، هنوز زندانی است؛ زیرا توانایی پرداخت ۱۸۰ میلیون تومان برای آزادی‌اش را ندارد.
زندان قرچک ورامین از نظر بهداشتی در شرایط بسیار وخیمی قرار دارد. تنها دو حمام در بند قابل استفاده‌اند که آن‌ها نیز فاقد در و قفل‌اند و دیوارهای نم‌کشیده آن با لکه‌های زرد و سفید پوشیده شده‌اند. سیستم فاضلاب غیربهداشتی است و موش‌ها آزادانه رفت‌وآمد می‌کنند.
کیفیت غذا در پایین‌ترین سطح قرار دارد؛ از برنج کپک‌زده تا آبگوشت‌های فاسد به زندانیان داده می شود. آب آشامیدنی آلوده است و شماری زندانیان به عفونت های گوارشی مبتلا شده اند. زنان باید با قیمت بالا، آب آشامیدنی سالم خریداری کنند.
عدم ارائه خدمات و امکانات
زنان زندانی در زندان قرچک ورامین از امکانات اولیه همچون خودکار رنگی، لاک غلط‌گیر یا حتی روزنامه محروم‌اند. دستگاه تصفیه آب از کار افتاده و هیچ جایگزینی برای آن در نظر گرفته نشده است. سیستم سرمایشی یا بیش از حد سرد است یا گرمای طاقت‌فرسا ایجاد می‌کند و موجب بیماری های واگیردار پوستی برای زندانیان می شود. هیچ برنامه توانمندسازی یا آموزش موثر برای زنان وجود ندارد.
بسیاری از زندانیان در زندان قرچک ورامین به دلیل ضعف در سامانه ثنا، فرصت دفاع از خود در دادگاه‌ها را از دست داده‌اند. ابلاغیه‌ها با تأخیر به دست زندانیان می‌رسد و روند رسیدگی به پرونده‌ها کند و غیرشفاف است. برخی حتی بلاتکلیف در زندان نگهداری می‌شوند و به‌دلیل از دست رفتن مهلت‌های قانونی، از حق اعتراض محروم می‌مانند.
رشوه، اخاذی و زندانیان زن محکومان به اعدام
بدلیل فساد رایج در میان مسئولان زندان قرچک ورامین ، برخی از محکومان به اعدام با پرداخت مبالغ کلان به صغری خدادادی و یا دیگر عوامل زندان، آزاد می شوند. این در حالی است که بسیاری دیگر از زنان محکوم به اعدام، از جمله متهمان به قتل یا قاچاق مواد مخدر، همچنان در بلاتکلیفی به‌سر می‌برند و صدای آن‌ها شنیده نمی‌شود. حدود ۱۵۰ تا ۱۷۰ زن با حکم اعدام در این زندان حضور دارند.
زنان زندانی نه‌تنها از حمایت‌های حقوقی و خانوادگی محروم‌اند، بلکه به‌شدت از بیان مشکلات خود در هراسند. ترس از لغو مرخصی، تهدید به انتقال به انفرادی یا اعمال فشار بیشتر، آن‌ها را به سکوت واداشته است. موارد متعدد تعرض، خشونت کلامی، تحقیر و توهین نیز توسط برخی مأموران نسبت به زنان زندانی گزارش شده، بی‌آن‌که پیگیری یا برخوردی با آنان صورت گیرد.
سرنوشت مبهم زنان خارجی؛ گروگان در زندان
زنی به نام «لیفن یان» از کشور چین، بدون آشنایی به زبان فارسی، بدون مترجم، در زمان بازداشت نتوانسته از خود دفاع کند. او معتقد است به‌عنوان گروگان نگهداری می‌شود. شریک او با پرداخت ۲۵۰ هزار دلار آزاد شده، اما یان همچنان زندانی است. شاکی پرونده این زن خارجی، رئیس شرکت فولاد مبارکه معرفی شده است.
یک زندانی با اتهامات مالی به نام مریم هاشمی، با وجود گذراندن ۱۰ سال حبس در زندان قرچک ورامین و با وجود پرداخت رد مال، هنوز آزاد نشده و به بیماری‌های مختلف مبتلا گردیده است. او به دیگر زندانیان گفته: «می‌دانم مرگم همین‌جاست.»
خانم مسنی به نام مامان میترا، ۶۷ ساله، که بدلیل بدهی ۶۷۰ میلیون تومانی، زندانی شده است، عمل قلب باز انجام داده، اما از دریافت داروهای حیاتی‌اش محروم مانده و در شرایط وخیم جسمی به سر می برد.
زندان قرچک ورامین فضایی فراموش شده
زندان قرچک ورامین ، نه‌تنها محلی برای نگهداری مجرمان نیست، بلکه به فضای فراموش‌شده‌ای بدل شده که در آن، حقوق انسانی، بهداشتی، درمانی و قانونی به‌طور سیستماتیک نقض می‌شود. این زندان پیش از آنکه محلی برای اصلاح و بازپروری باشد، به گور خاموشی برای آرزوها، سلامت و کرامت زنان زندانی تبدیل شده است. گزارش‌های متعدد از فساد، تبعیض، سوءمدیریت و بی‌عدالتی، ضرورت بازنگری فوری در نحوه اداره این نهاد را بیش از پیش نشان می‌دهد.
ضروری است که كميسر عالي حقوق بشر، گزارشگر ويژه ملل متحد در امور ايران (خانم ساتو) و دیگر مراجع بين المللي مدافع حقوق بشر رفتار ضدانساني با زندانيان بخصوص زندانیان زن را محکوم نموده و با زندانیان گفتگو کنند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر