۳ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
در شرایط جنگی، اولویت اصلی باید حفظ جان و سلامت زندانیان باشد. در چنین وضعیتی، نگهداری زندانیان در محیط‌های بسته، بخصوص در زندان وکیل آباد مشهد، پرخطر و فاقد استانداردهای بهداشتی، تهدیدی جدی برای جان آنان محسوب می‌شود
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۳ تیرماه ۱۴۰۴ – در ادامه اعمال فشارهای فزاینده بر زندانیان سیاسی، گزارش‌های موثق حاکی از آن است که تماس‌های تلفنی روزانه زندانیان سیاسی زندان وکیل آباد مشهد از صبح روز جمعه ۳۰ خرداد ۱۴۰۴، به‌طور کامل قطع شده است. این اقدام در حالی صورت گرفته که خانواده‌ها و وکلای زندانیان از علت این محدودیت ناگهانی بی‌اطلاع‌اند. همزمان ملاقات‌های حضوری نیز به‌طور یک‌جانبه لغو شده و به ملاقات کابینی (پشت شیشه) تغییر یافته است؛ موضوعی که نگرانی‌های جدی درباره سلامت و وضعیت روحی زندانیان در پی داشته است.
این اتفاق در شرایطی روی داده که بمباران اخیر زندان اوین تهران، توجه افکار عمومی و نهادهای حقوق بشری را به وضعیت نگران‌کننده زندانیان سیاسی در ایران جلب کرده است. روز دوشنبه ۲۶ خرداد ۱۴۰۴، بر اثر بمباران شدید زندان اوین، چندین بخش از جمله بند ۴، بند زنان، سالن ورزش، کتابخانه، و ساختمان بهداری به شدت آسیب دید. گزارش‌های شاهدان عینی از شکسته‌شدن شیشه‌ها و مجروح‌شدن تعدادی از زندانیان خبر می‌دهند. همچنین از سرنوشت تعدادی از زندانیان بند ۲۰۹، به‌ویژه پس از انتقال‌شان به مکانی نامعلوم، خبری در دست نیست.
در واکنش به موج امنیتی اخیر، دستگاه قضایی به‌جای کاهش فشارها و آزادسازی زندانیان، محدودیت‌های بیشتری علیه زندانیان سیاسی اعمال کرده است. به‌طور خاص در زندان وکیل آباد مشهد، زندانیان سیاسی با قطع کامل تماس‌های تلفنی روبه‌رو شده‌اند؛ اقدامی که در فضای بی‌اطمینانی و نگرانی خانواده‌ها نسبت به سلامت عزیزانشان، عملاً نوعی شکنجه روانی محسوب می‌شود.
علاوه بر آن، ملاقات‌های حضوری که از معدود فرصت‌های ارتباط مستقیم زندانی با خانواده‌اش محسوب می‌شود، لغو و به ملاقات کابینی محدود شده است. این تصمیم بدون هیچ توضیح قانونی یا رسمی اتخاذ شده و با واکنش منفی نهادهای مدنی و مدافع حقوق بشر مواجه شده است.
در شرایط جنگی، قانون نادیده گرفته می‌شود
براساس قوانین بین‌المللی و حتی قوانین داخلی ایران، در شرایط بحران ملی مانند جنگ، اولویت اصلی باید حفظ جان و سلامت زندانیان باشد. در چنین وضعیتی، نگهداری زندانیان در محیط‌های بسته، بخصوص در زندان وکیل آباد مشهد، پرخطر و فاقد استانداردهای بهداشتی، تهدیدی جدی برای جان آنان محسوب می‌شود.
با این حال، نه تنها اقدام موثری برای کاهش جمعیت زندانیان، خصوصاً زندانیان سیاسی و عقیدتی، صورت نگرفته، بلکه محدودیت‌های فیزیکی و روانی آنان روز به روز افزایش می‌یابد.
بمباران زندان اوین و تخریب بخش‌هایی از آن، در حالی رخ داد که هیچ واکنش شفاف یا رسمی از سوی مقامات مسئول ارائه نشده است. گزارش‌هایی مبنی بر انتقال زندانیان بند ۲۰۹ به مکان نامعلوم، و بی‌خبری کامل خانواده‌ها از وضعیت آنان، نگرانی‌ها را نسبت به تکرار فجایع پیشین در زندان‌های ایران افزایش داده است.
سابقه مدیریت امنیتی زندان‌ها، از جمله مواردی چون آتش‌سوزی مرگبار زندان اوین در سال ۱۴۰۱، یادآور آن است که نادیده‌گرفتن جان زندانیان، به یک رویه نگران‌کننده در نظام قضایی و امنیتی ایران تبدیل شده است.
بازداشت مرتضی اسدی و موج گسترده بازداشت‌ها در استان‌های مختلف ایران
تخلیه هدفمند زندان مهاباد؛ گامی امنیتی برای سرکوب زندانیان سیاسی
محرومیت از تماس با خانواده
قطع کامل تماس‌های تلفنی زندانیان سیاسی در زندان وکیل آباد بدون حکم یا توضیح قانونی، نقض ماده ۱۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است.
لغو ملاقات حضوری
تبدیل ملاقات حضوری به کابینی بدون علت قانونی، ناقض حق زندانیان برای حفظ ارتباط مؤثر با خانواده است.
شرایط خطرناک نگهداری در شرایط جنگی
عدم رعایت اصول ایمنی برای زندانیان در شرایط بحرانی، ناقض اصل منع رفتار غیرانسانی در کنوانسیون منع شکنجه است.
اعمال تبعیض بر مبنای عقیده سیاسی
تمایز آشکار در برخورد با زندانیان سیاسی در مقایسه با زندانیان عادی، در زندان وکیل آباد مشهد مصداق تبعیض ساختاری و نقض ماده ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر است.
نهادهای حقوق بشری بار دیگر خواهان دخالت فوری شورای حقوق بشر سازمان ملل و گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران شده‌اند تا با نظارت مؤثر، از تکرار فجایعی چون بمباران اوین و اعمال فشار بر زندانیان سیاسی جلوگیری شود. در شرایطی که بحران سیاسی و نظامی شدت یافته، جامعه جهانی مسئولیتی جدی در قبال حفاظت از جان زندانیان سیاسی در ایران دارد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر