۱۹ خرداد, ۱۴۰۴دستهبندی حقوق بشر
پیام ستاری از اهالی بوکان، در جریان اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱، بازداشت و در بازداشتگاه آگاهی شهرستان بوکان تحت شکنجه و تجاوز جنسی قرار گرفته بود
کانون حقوق بشر ایران، ۱۹ خردادماه ۱۴۰۴ – پیام ستاری، زندانی سیاسی کرد ۳۴ ساله، پس از بیش از یک سال و نیم حبس در زندان بوکان، اقدام به خودکشی کرد. این زندانی سیاسی از بازداشتشدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ است که به دلیل افشای تجاوز در بازداشتگاه، مورد تهدید و بیعدالتی مضاعف قرار گرفت.
پیام ستاری از اهالی بوکان، در جریان اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱، بازداشت و در بازداشتگاه آگاهی شهرستان بوکان تحت شکنجه و تجاوز جنسی قرار گرفته بود. عامل این تجاوز، علی بیگ محمدی، از مأموران آگاهی این شهرستان معرفی شده است.
اعتراف در دادگاه و سکوت سیستم قضاییپیام ستاری در جریان محاکمهاش، موضوع تجاوز را به اطلاع علی زاهد، دادستان وقت بوکان رسانده بود. اما طبق اسناد و اظهارات منابع محلی، دادستان تحت فشار نهادهای امنیتی و با همکاری بازپرس پرونده کمال رزاقپور، نهتنها رسیدگی به موضوع را متوقف کرد، بلکه از ارجاع پرونده برای معاینه پزشکی قانونی یا بررسی در سطح استانی نیز جلوگیری کرد.
بهاینترتیب، یکی از مهمترین گزارشهای مربوط به تجاوز در بازداشتگاههای ایران بدون هیچگونه پیگیری قضایی، مسکوت گذاشته شد.
بازداشت مجدد و تهدید از سوی قاضی
پس از آزادی موقت، پیام ستاری بار دیگر بازداشت شد و بدون هیچ مدرک و دلیل روشنی، اکنون بیش از یک سال و نیم در زندان بوکان به سر میبرد. به گفته منابع مطلع، علت اصلی بازداشت مجدد او، تلاش برای دادخواهی و پیگیری پرونده تجاوز بوده است.
در این دور از بازداشت، امین ولایی، قاضی شعبه ۱ کیفری شهرستان میاندوآب، بهجای بررسی شکایت و ارائه عدالت، پیام ستاری را تحت فشار قرار داده تا در مورد پرونده تجاوز سکوت کند. طبق گزارشها، این قاضی تهدید کرده است که در صورت ادامه دادخواهی، اتهام جدیدی مبنی بر “داشتن و حمل سلاح کلاشینکف” به پرونده اضافه خواهد شد.
این در حالی است که اطرافیان و همبندان پیام ستاری، تأکید کردهاند که او هیچگاه مسلح نبوده و هیچگونه ارتباطی با سلاح یا اقدامات خشونتآمیز نداشته است.
طبق گزارش همبندیهای وی در زندان بوکان، پیام ستاری در ماههای اخیر دچار وخامت شدید روحی و روانی شده و امید خود را به احقاق حق و رسیدگی قضایی عادلانه از دست داده است. در نتیجه این فشارهای روانی و تهدیدهای مداوم، او اقدام به خودکشی کرده است. منابع محلی اشاره کردهاند که وضعیت جسمی و روحی او بسیار نگرانکننده است.
اعدام ۶زندانی از جمله یک زن در زندانهای اراک، ایرانشهر، رجاییشهر کرج، قم، کرمان و قزلحصار
پیام ستاری، نماد سرکوب عدالتخواهی و نقض حقوق بشر توسط سران حکومت
داستان پیام ستاری تنها یک نمونه از صدها مورد سرکوب سیستماتیک زندانیان سیاسی در ایران است که در سالهای اخیر، بهویژه پس از اعتراضات ۱۴۰۱، تشدید شده است. وی درحالی با خشونت، تجاوز، بازداشت مجدد، و تهدید به اتهامات ساختگی روبروست که تنها «جرم» او، شرکت در اعتراضات مردمی و تلاش برای افشای حقیقتی تلخ بوده است.
محرومیت از رسیدگی قضایی، فساد در سیستم دادگستری، استفاده ابزاری از اتهامات امنیتی و قضایی برای ساکتکردن شاکیان و شاهدان، و بیتفاوتی نسبت به جنایات در بازداشتگاهها، همگی مؤلفههایی هستند که شرایط را برای بازتولید چنین فجایعی در زندانهای ایران فراهم کردهاند.ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر:
هیچکس نباید تحت شکنجه یا مجازات یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.
تجاوز جنسی در دوران بازداشت، مصداق روشن شکنجه و رفتار غیرانسانی است که ناقض صریح این ماده است.
ماده ۷ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی:
هیچکس نباید تحت شکنجه یا رفتار یا مجازات بیرحمانه، غیرانسانی یا خفتآور قرار گیرد.
تجاوز جنسی، بازداشت طولانیمدت، و تهدید به صدور حکم ساختگی، همگی مواردی از رفتارهای تحقیرآمیز و غیرانسانی هستند.
ماده ۱۰ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی:
همه افراد محبوس باید با انسانیت و احترام نسبت به شأن ذاتی انسانیشان رفتار شوند.
عدم رسیدگی به شکایت پیام ستاری و نادیدهگرفتن وضعیت روحی او، نقض کامل این اصل اساسی است.
ماده ۱۴ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی:
حق برخورداری از دادرسی عادلانه، علنی و توسط دادگاهی صالح، مستقل و بیطرف برای هر فرد تضمین شده است.
در این پرونده، بیتوجهی مطلق به شکایت پیام، عدم پیگیری قضایی، و تهدید او به اتهامسازی امنیتی، نقض آشکار این ماده است. مواد نقض شده در اعلامیه جهانی حقوق بشر عبارتند از:
ماده ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر:
هر کس بدون هیچگونه تمایز، باید از تمامی حقوق و آزادیهای مندرج در این اعلامیه برخوردار باشد.
تبعیض ساختاری علیه پیام ستاری بهعنوان یک زندانی سیاسی کرد، و عدم پیگیری حقوق او، نشاندهنده محرومسازی از حقوق بنیادین به دلیل گرایش سیاسی و قومی است.
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر:
هر فردی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد.
تهدید به صدور حکم سنگین، بیتوجهی به وضعیت روانی زندانی، و سوقدادن او به خودکشی، همه از مصادیق نقض حق امنیت و حیات هستند.
این موارد نشان میدهند که در برخورد با پیام ستاری، اصول بنیادین حقوق بشر نهتنها نادیده گرفته شده بلکه عامدانه و بهشکل سیستماتیک نقض شدهاند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر