۲۵ خرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
با گذشت بیش از چهار ماه از بازداشت «امیر بلوچ»، نوجوان ۱۷ ساله اهل سنت، وی همچنان در بازداشت موقت و بلاتکلیف در بند ۳ زندان زاهدان به سر می‌برد، در حالی که دادگاه برای آزادی او وثیقه تعیین کرده است
کانون حقوق بشر ایران، ۲۵ خردادماه ۱۴۰۴ – بر اساس گزارش منابع محلی، امیر بلوچ، طلبه مدرسه دینی «منبع‌العلوم» کوهون و اهل روستای اوریز در منطقه سرکور شهرستان سرباز، روز یک‌شنبه ۷ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ توسط نیروهای لباس‌شخصی اداره اطلاعات بدون ارائه حکم قضایی و با اعمال خشونت بازداشت شد.
شاهدان عینی گفته‌اند که مأموران امنیتی حوالی ساعت ۱۱:۱۵ صبح با دو خودرو وارد روستای ملک‌آباد شده و امیر را از مقابل یک مغازه کبابی صدا زده‌اند. وی پس از مراجعه به خودرو، بدون توضیح و با خشونت به داخل آن منتقل و به مکانی نامعلوم برده شده است.
با وجود تعیین وثیقه یک و نیم میلیارد تومانی از سوی دادگاه در ۲۷ اسفندماه برای آزادی این نوجوان، نهادهای امنیتی همچنان از آزادی او جلوگیری کرده‌اند. به گفته خانواده امیر بلوچ، نیروهای امنیتی آزادی او را مشروط به توقف فعالیت‌های سیاسی برخی از بستگان وی، از جمله برادر، عمو و دایی‌اش کرده و خواستار معرفی آنان به نهادهای امنیتی شده‌اند؛ شرطی که از دید حقوقی خارج از روند قانونی محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران ضمن ابراز نگرانی از ادامه بازداشت این نوجوان، خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط او شده‌اند. آنها همچنین برخوردهای فراقانونی و فشارهای امنیتی بر خانواده این طلبه را نقض آشکار حقوق شهروندی و اصول دادرسی عادلانه می‌دانند.
بازداشت طولانی‌مدت و بلاتکلیف «امیر بلوچ» نوجوان اهل سنت در زاهدان، بازتابی از فضای فزاینده‌ی سرکوب در مناطق حاشیه‌ای ایران، به‌ویژه در استان سیستان و بلوچستان است. این منطقه که از محروم‌ترین مناطق کشور محسوب می‌شود، سال‌هاست با ترکیبی از تبعیض مذهبی، قومی و اقتصادی مواجه است.
پذیرش اعاده دادرسی محمدامین مهدوی شایسته، زندانی سیاسی محکوم به اعدام
بازداشت شهروندان به اتهام فعالیت مجازی درباره حملات اسرائیل
افزایش فشار بر روی فعالیت‌های مذهبی اهل سنت
در ماه‌های اخیر، نهادهای امنیتی ایران با شدت بیشتری نسبت به کنترل فعالیت‌های مذهبی و سیاسی اقلیت‌های قومی و مذهبی، به‌ویژه اهل سنت بلوچ، اقدام کرده‌اند. دستگیری‌های فراقانونی، نگه‌داشتن افراد در بازداشت‌های موقت بدون صدور حکم، و فشار بر خانواده‌ها برای کنترل فعالیت‌های سیاسی بستگان، روندی است که هم‌زمان با تشدید اعتراضات مردمی و افزایش نارضایتی عمومی در کشور، گسترش یافته است.
ممانعت از آزادی نوجوانی ۱۷ ساله با وجود تعیین وثیقه رسمی، و مشروط کردن آزادی او به «سکوت سیاسی» بستگانش، نه‌تنها نقض حقوق فردی بلکه تلاشی برای خاموش کردن صداهای منتقد از طریق ابزار فشار غیررسمی بر خانواده‌هاست.
در فضای کنونی که اعتراضات اجتماعی، بحران اقتصادی، و تزلزل در مشروعیت حاکمیت بیشتر شده، نهادهای امنیتی بیش از پیش به ابزار سرکوب‌های پیشگیرانه و بازداشت‌های هدفمند متوسل می‌شوند. بازداشت امیر بلوچ را می‌توان نمونه‌ای از این رویکرد امنیت‌محور دانست که هدف آن نه تنها حذف فعالان، بلکه ایجاد رعب در میان جامعه محلی است.
بازداشت و بلاتکلیفی امیر بلوچ، یکی از جدی‌ترین نمونه‌های نقض‌های حقوق بشر محسوب می‌شود. این عمل، نه تنها آزادی فردی را سلب می‌کند، بلکه می‌تواند به سلامت جسمی و روانی فرد نیز آسیب جدی وارد کند.
ماده‌های مرتبط در منشور جهانی حقوق بشر عبارتند از:
ماده ۵: هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا مجازات یا رفتار یا کیفر بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.
ماده ۹: هیچ‌کس نباید خودسرانه دستگیر، بازداشت یا تبعید شود.
ماده ۱۰: هر فرد حق دارد که در تمام موارد دادرسی عادلانه و علنی در مورد هر اتهامی که علیه او مطرح می‌شود، توسط یک دادگاه مستقل و بی‌طرف که به موجب قانون تأسیس شده است، به طور کامل مورد رسیدگی قرار گیرد.
به استناد به قوانین بالا، بازداشت و بلاتکلیفی زندانیان به معنای نقض آشکار حقوق اساسی فردی است که در منشور جهانی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر