۶ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی گزارش ویژه
بسیاری از زندانیانی که از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شده‌اند، از بیماری‌های مزمن رنج می‌برند و نیازمند داروهای خاص هستند. اما گزارش‌ها نشان می‌دهد که این زندانیان نه‌تنها از داروهای خود محروم‌اند
کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۶ تیرماه ۱۴۰۴ – در روزهای اخیر، موجی از نگرانی‌ها درباره وضعیت فاجعه‌بار زندانیانی که از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شده‌اند، در میان خانواده‌ها، نهادهای حقوق بشری ایجاد شده است. این زندانیان اکنون در شرایطی نگهداری می‌شوند که می‌توان آن را یکی از بدترین نمونه‌های نقض حقوق بشر در زندان‌های ایران دانست. شرایطی که نه تنها تهدیدی جدی برای سلامت جسمی و روانی زندانیان است، بلکه بیانگر سیاست‌های عامدانه برای بی‌توجهی به کرامت انسانی در نظام قضایی است.
تراکم شدید جمعیت؛ ۵۰ نفر در اتاق ۲۰ نفره
براساس اطلاعات موثق، اتاق‌هایی که در زندان تهران بزرگ برای ۲۰ نفر طراحی شده‌اند، اکنون محل نگهداری ۴۰ تا ۵۰ نفر زندانی هستند. این وضعیت اسفبار موجب شده است که اکثر زندانیان ناگزیر به خوابیدن روی زمین (کف‌خوابی) شوند. کف‌خوابی، علاوه بر آسیب‌های جسمی، مصداقی روشن از رفتار تحقیرآمیز و غیرانسانی با افراد بازداشت‌شده است. این زندانیان، بدون امکان جابجایی یا استراحت مناسب، روزها و شب‌های خود را در فضای بسیار محدود و آلوده سپری می‌کنند.
یکی دیگر از معضلات جدی در زندان تهران بزرگ، نبود تفکیک بین زندانیان با جرایم متفاوت است. زندانیان سیاسی، کیفری، بیمار، سالمند و حتی نوجوانان، بدون هیچ‌گونه طبقه‌بندی، در یک مکان مشترک نگهداری می‌شوند. این امر فشار روحی و روانی مضاعفی را به افراد وارد کرده و سلامت آنها را به خطر انداخته است. سالمندان و بیماران مزمن در میان این زندانیان، در معرض تهدیدهای جدی‌تری قرار دارند و عملاً از ابتدایی‌ترین امکانات درمانی محروم هستند.
فاجعه غذایی؛ زندانیان گرسنه‌اند
یکی از بحران‌های اصلی زندانیان، محرومیت از غذای کافی و مناسب است. گزارش‌های دریافتی حاکی از آن است که در روزهای اخیر، بسیاری از زندانیان منتقل‌شده هیچ‌گونه غذایی دریافت نکرده‌اند یا وعده‌های غذایی در حداقل‌ترین حالت ممکن بوده است. گرسنگی به معضل جدی تبدیل شده و زندانیان با ضعف جسمی، افت فشار و کاهش شدید انرژی مواجه‌اند. این در حالی است که بسیاری از آنها به دارو و تغذیه خاص نیاز دارند.
نبود امکانات بهداشتی و آب آشامیدنی
زندان تهران بزرگ از نظر زیرساخت‌های بهداشتی نیز در وضعیت فاجعه‌باری قرار دارد. برای هر ۷۰ تا ۸۰ نفر، تنها یک سرویس بهداشتی و یک روشویی وجود دارد و حدود هر ۹۰ نفر باید از یک حمام استفاده کنند. در گرمای شدید تابستان، این شرایط منجر به شیوع بیماری‌های پوستی، عفونی و مشکلات بهداشتی فراوان شده است.
آب آشامیدنی نیز معضلی جدی‌ست. آب زندان به شدت شور و غیرقابل نوشیدن گزارش شده و زندانیان ناچارند آب معدنی با قیمت بالا از فروشگاه زندان تهیه کنند، که برای افراد فاقد توان مالی ممکن نیست.
بسیاری از زندانیانی که از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شده‌اند، از بیماری‌های مزمن رنج می‌برند و نیازمند داروهای خاص هستند. اما گزارش‌ها نشان می‌دهد که این زندانیان نه‌تنها از داروهای خود محروم‌اند، بلکه هیچ‌گونه خدمات درمانی یا دسترسی به بهداری نیز ندارند. این بی‌توجهی نهادهای مسئول، جان بسیاری را در معرض خطر جدی قرار داده است.
گرمازدگی، نبود پنکه و خفگی در سوله‌ها
ساختمان‌های زندان تهران بزرگ به‌صورت سوله‌هایی با سقف‌های شیروانی ساخته شده‌اند. در فصل تابستان، این سوله‌ها به دلیل جذب گرمای بالا، مانند کوره‌هایی آهنی عمل می‌کنند. زندانیان از وسایل سرمایشی مانند پنکه یا کولر محروم‌اند و بسیاری از آنان دچار علائم گرمازدگی، سردرد و افت فشار شده‌اند. این وضعیت، به‌ویژه برای سالمندان و بیماران، خطر مرگ را در پی دارد.
کشته شدن چهره‌های کلیدی زندان اوین
بحران در زندان قرچک ورامین، پس از انتقال ناگهانی زنان زندانی سیاسی از اوین
زندان تهران بزرگ، حتی در زمینه ارتباط زندانیان با خانواده‌های‌شان نیز عملکردی غیرانسانی دارد. زندانیان برای برقراری تماس تلفنی باید ساعت‌ها در صف بایستند. تعداد تلفن‌ها بسیار محدود است و زمان مکالمه کوتاه و پر از اختلال است. این مسئله موجب افزایش اضطراب و فشار روانی بر زندانیان شده است، به‌خصوص برای آنهایی که از وضعیت عزیزان‌شان بی‌خبرند.
بی‌توجهی عامدانه مقامات مسئول
آنچه این بحران انسانی را وخیم‌تر می‌کند، بی‌تفاوتی و بی‌مسئولیتی مقامات زندان تهران بزرگ و نهادهای بالادستی است. با وجود گزارش‌های متعدد از رسانه‌ها و نهادهای حقوق بشری، هیچ اقدامی برای بهبود شرایط صورت نگرفته است. زندانیان نه تنها شکایات‌شان شنیده نمی‌شود، بلکه در بسیاری از موارد با تهدید، تنبیه و برخوردهای تحقیرآمیز مواجه می‌شوند.
شرایط توصیف‌شده در زندان تهران بزرگ، مصداق بارز نقض موارد متعدد از اسناد بین‌المللی حقوق بشر است. از جمله:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتارهای ظالمانه و غیر انسانی قرار گیرد.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: با همه افراد محروم از آزادی باید با انسانیت و احترام رفتار شود.
قواعد نلسون ماندلا (سازمان ملل): زندانیان باید به خدمات بهداشتی، غذا، آب آشامیدنی و تماس با خانواده دسترسی داشته باشند.
درخواست فوری برای اقدام بین‌المللی
در شرایطی که نقض حقوق زندانیان در زندان تهران بزرگ ادامه دارد و مقامات دیکتاتوری حاکم به بی‌توجهی عامدانه خود ادامه می‌دهند، جامعه بین‌المللی، سازمان ملل متحد، نهادهای حقوق بشری باید برای فشار بر سران حکومت به منظور پایان دادن به این وضعیت فاجعه‌بار وارد عمل شوند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر