۲۱ خرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
در پی اعدام زندانی سیاسی مجاهد کورکور در زندان شیبان اهواز، زنان زندانی در بند نسوان زندان اوین با سردادن شعارهایی علیه اعدام و سران دیکتاتوری حاکم، اعتراض خود را به این اقدام نشان دادند
به گزارش منابع مطلع، روز دوشنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۴، زنان زندانی سیاسی در بند نسوان زندان اوین پس از اطلاع از اجرای حکم اعدام مجاهد کورکور، با سردادن شعارهایی تند و اعتراضی، واکنش خود را نسبت به این اقدام نشان دادند.
شعارهایی نظیر:
«مرگ بر دیکتاتور»
«مرگ بر حکومت اعدامی»
«قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان»
«قسم به سربداران، ایستاده‌ایم تا پایان»
«بند زنان اوین، هم‌صدا و هم‌پیمان، تا لغو حکم اعدام، ایستاده‌ایم تا پایان»
«سر برود، جان برود، آزادی هرگز نرود»
در فضای بند زنان طنین‌انداز شد. این اقدام اعتراضی در داخل یکی از شدیداً کنترل‌شده‌ترین بخش‌های زندان‌های دیکتاتوری حاکم، بار دیگر مقاومت و پایداری زندانیان سیاسی، به‌ویژه زنان، را در برابر خشونت سیستماتیک حاکم بر زندان‌ها نمایان ساخت.
اعدام مجاهد کورکور؛ مثالی بارز از نقض عدالت، حقوق بشر و سناریوسازی حکومتی
اعدام مجاهد کورکور؛ مثالی بارز از نقض عدالت، حقوق بشر و سناریوسازی حکومتی
صبح روز دوشنبه ۲۱ خرداد، مجاهد کورکور، زندانی سیاسی اهل ایذه، در زندان شیبان اهواز اعدام شد. وی یکی از بازداشت‌شدگان خیزش‌های مردمی آبان و آذر ۱۴۰۱ بود که در تاریخ ۲۹ آذر همان سال، طی حمله سنگین نیروهای امنیتی به منزلش در روستای پرسیلا، به شدت مجروح و سپس بازداشت شده بود.
براساس گزارش‌های موثق، در جریان این یورش، مأموران امنیتی با به‌کارگیری سلاح‌های نیمه‌سنگین و انفجار منزل، نه تنها مجاهد کورکور را به شدت مجروح کردند، بلکه دو تن از ساکنان روستا به نام‌های «حسین سعیدی» و «محمود احمدی» نیز جان خود را از دست دادند.
پس از بازداشت، کورکور بلافاصله تحت شدیدترین شکنجه‌های فیزیکی و روحی قرار گرفت و مراحل بازجویی و دادرسی او بدون رعایت اصول دادرسی عادلانه انجام شد. گفته می‌شود وی در تمام طول مدت بازداشت، از حق دسترسی آزاد به وکیل مستقل محروم بوده و اعترافات اخذشده از وی تحت شکنجه مبنای صدور حکم اعدام قرار گرفته است.
واکنش‌های داخلی و بین‌المللی
در پی اجرای حکم اعدام کورکور، موجی از اعتراضات در فضای مجازی، از سوی فعالان حقوق بشر، سازمان‌های بین‌المللی و کاربران ایرانی به راه افتاده است. بسیاری از فعالان، این اعدام را در ادامه روند سرکوب مخالفان سیاسی و ایجاد رعب و وحشت در میان معترضان و منتقدان نظام دانسته‌اند.
اعتراضات زنان زندانی در زندان اوین نیز بازتابی مستقیم از این فضای اعتراضی گسترده است. بند زنان زندان اوین همواره محل نگهداری بسیاری از فعالان مدنی، سیاسی، روزنامه‌نگاران و کنشگران حوزه زنان بوده و اکنون نیز به یکی از مراکز مقاومت مدنی در برابر اعدام و سرکوب بدل شده است.
تشدید فشارها بر سمیه رشیدی؛ انتقال به بند ۲۰۹ اوین
مرگ سامان میردورقی در زیر شکنجه ماموران اطلاعات اندیمشک
اعدام مجاهد کورکور و همچنین برخورد با زنان معترض در زندان اوین، مصداق آشکار نقض حقوق بشر بر اساس اسناد بین‌المللی است. این اقدامات با مفاد زیر از قوانین بین‌المللی مغایرت دارند:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتار یا مجازات ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.» اعدام تحت شکنجه، مصداق بارز نقض این ماده است.
ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هر فردی حق دارد با برابری کامل، توسط یک دادگاه مستقل و بی‌طرف به‌طور عادلانه و علنی محاکمه شود.» دادگاه‌های مربوط به مجاهد کورکور از این اصل تخطی کرده‌اند.
ماده ۱۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: بر حق داشتن وکیل و دادرسی عادلانه تأکید دارد که در پرونده کورکور رعایت نشده است.
ماده ۶ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: «حق حیات از حقوق بنیادین بشر است» و اعمال حکم اعدام بدون رعایت تشریفات قانونی، نقض آشکار این ماده تلقی می‌شود.
اصل تفکیک جرائم در زندان‌ها نیز در خصوص زنان سیاسی اوین رعایت نمی‌شود و رفتارهای تهدیدآمیز با آن‌ها، ناقض اصل ۷ «کنوانسیون منع شکنجه» محسوب می‌شود.
اعدام مجاهد کورکور و سرکوب اعتراضات زنان زندانی در زندان اوین، بار دیگر توجه‌ها را به وضعیت بحرانی حقوق بشر در ایران جلب کرده است. واکنش سریع زندانیان زن، که با تمام محدودیت‌ها صدای اعتراض خود را بلند کردند، نشان‌دهنده عمق نارضایتی و خواست تغییر در بطن جامعه ایران، حتی در بسته‌ترین محیط‌های آن است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر