۲۰ خرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی اعدام
این خبر به‌روز می‌شود
مقاومت مردمی در برابر موج اعدام‌ها، یکی از نشانه‌های زنده بودن جامعه مدنی ایران است؛ جامعه‌ای که با وجود سرکوب، سانسور، و فضای امنیتی سنگین، حاضر به سکوت در برابر مرگ انسان‌ها در پای چوبه‌های دار نیست
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۲۰خرداد ۱۴۰۳، در هفتاد و دومین هفته از کارزار سراسری «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، صدای مخالفت با احکام اعدام بار دیگر در خیابان‌ها و فضاهای عمومی شهرهای مختلف ایران طنین‌انداز شد. این کارزار که اکنون به یکی از پایدارترین و گسترده‌ترین حرکت‌های اعتراضی علیه مجازات اعدام تبدیل شده، روز سه‌شنبه ۲۰ خرداد ۱۴۰۴، با شرکت گسترده مردم در شهرهایی نظیر تهران، شیراز، فسا، شاهرود، صومعه‌سرا، کازرون، کرج، کرمانشاه و گرگان ادامه یافت.
معترضان در این کارزار که نزدیک به ۱۷ ماه است به طور پیوسته ادامه دارد، با در دست گرفتن پلاکاردها و تصاویر زندانیان محکوم به اعدام، شعارهایی چون «اعدام نکنید»، «زندانی سیاسی آزاد باید گردد»، «لغو فوری حکم اعدام» و «این آخرین پیامه، اعدام کنی قیامه» را فریاد زدند. آن‌ها با این اقدام، مخالفت خود را با استفاده از اعدام به‌عنوان ابزار سرکوب، ترور روانی و تثبیت حاکمیت ابراز کردند.
بر اساس گزارش‌های منتشرشده توسط فعالان حقوق بشر و شهروندخبرنگاران، این هفته نیز معترضان در فضاهای عمومی، خیابان‌ها، پارک‌ها و میدان‌های اصلی شهرها با چهره آشکار یا با پوشاندن صورت‌های خود ، خواستار لغو مجازات اعدام شدند. این اعتراضات، با وجود تهدید و سرکوب، نسبت به هفته‌های گذشته از گستره جغرافیایی بیشتری برخوردار بود.
شکست حکومت در مهار کارزار ضد اعدام
هم‌زمان با افزایش دامنه اعتراضات، حکومت نیز تلاش کرده تا با فشار و تهدید، این کارزار را در نطفه خفه کند. گزارش‌ها حاکی از آن است که نیروهای امنیتی با احضار فعالان مدنی، تهدید خانواده‌های زندانیان، و اعمال فشار بر اقشار مختلف، قصد متوقف کردن این جنبش را دارند. اما تاکنون این اقدامات نه‌تنها مانع گسترش کارزار نشده، بلکه موجب همبستگی بیشتر مردم با آن شده است.
فعالان حقوق بشر می‌گویند مقاومت مردمی در برابر موج اعدام‌ها، یکی از نشانه‌های زنده بودن جامعه مدنی ایران است؛ جامعه‌ای که با وجود سرکوب، سانسور، و فضای امنیتی سنگین، حاضر به سکوت در برابر مرگ انسان‌ها در پای چوبه‌های دار نیست.
دیکتاتوری حاکم و ماشین اعدام؛ ابزاری برای سرکوب و بقای سیاسی
مجازات اعدام در دیکتاتوری مذهبی ایران همواره به عنوان ابزاری برای ایجاد رعب و تثبیت قدرت استفاده شده است. طی سال‌های اخیر، با اوج‌گیری اعتراضات اجتماعی به‌ویژه پس از خیزش انقلابی «زن، زندگی، آزادی»، دستگاه قضایی با سرعت و شدت بیشتری به صدور و اجرای احکام اعدام پرداخته است.
براساس گزارش نهادهای بین‌المللی، ایران در صدر کشورهای مجری اعدام قرار دارد و تنها در سال گذشته بیش از ۸۰۰ مورد اعدام رسمی ثبت شده است. بسیاری از این اعدام‌ها مربوط به زندانیان سیاسی، اقلیت‌های قومی و مذهبی، و یا متهمانی است که فرآیند دادرسی عادلانه برای آنان طی نشده است.
زندانی سیاسی ابراهیم خلیل صدیقی همدانی وضعیت وخیم جسمانی در زندان خوی؛ ادامه حبس در شرایط غیرانسانی
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نه‌تنها در داخل کشور، بلکه در خارج از مرزهای ایران نیز با حمایت گسترده روبه‌رو شده است. در هفته‌های اخیر، ایرانیان ساکن کشورهای مختلف اروپایی و آمریکای شمالی نیز به این کارزار پیوسته‌اند و با برگزاری تجمع‌های نمادین، نصب پوستر و اطلاع‌رسانی در شبکه‌های اجتماعی، حمایت خود را از قربانیان ماشین اعدام اعلام کرده‌اند.
این جنبش اجتماعی، امروز به یکی از ستون‌های مقاومت مدنی علیه فرهنگ مرگ و خشونت تبدیل شده است. با افزایش آگاهی عمومی، رشد همبستگی اجتماعی و بهره‌گیری از ابزارهای ارتباطی نوین، کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» همچنان راهی روشن برای ایستادگی در برابر سیاست‌های سرکوبگرانه و غیرانسانی سران حکومت پیش‌روی جامعه ایران قرار می‌دهد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر