۲۱ خرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
https://youtu.be/sh6Gi1599g8?t=4
مجاهد کورکور، زندانی سیاسی اهل ایذه، در صبح روز ۲۱ خرداد ۱۴۰۴ در زندان شیبان اهواز اعدام شد. این فرد در ۲۹ آذر ۱۴۰۱ طی یورش نیروهای امنیتی به منزلش، که شامل استفاده از سلاح نیمه‌سنگین و انفجار بود، دستور دستگیریش صادر شد
کانون حقوق بشر ایران، ۲۱ خردادماه ۱۴۰۴ – روز چهارشنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۴، جمعی از زندانیان بند ۴ زندان اوین طی تجمعی اعتراضی به اعدام مجاهد کورکور که صبح همان روز در زندان شیبان اهواز اجرا شد، با سردادن شعارهای ضد اعدام و حکومتی، اعتراض شدید خود را نسبت به این اقدام نشان دادند.
طی زمان هواخوری، خبر اجرای حکم اعدام به زندانیان بند ۴ اوین رسید؛ واکنشی خشمگین در میان آن‌ها مشاهده شد. نخست با یک دقیقه سکوت تجمع آغاز شد تا یاد مجاهد کورکور گرامی داشته شود. زندانیان در در کف هواخوری شعار «نه به اعدام» نوشته، سپس یکی از زندانیان دست‌نوشته‌ای با عنوان «نه به اعدام» را بالا برد.
هم‌زمان با ادامه تجمع، زندانیان با صدای بلند سرودهای اعتراضی «خون ارغوان‌ها» و «سوگند» را اجرا کردند. سپس شعارهایی با مضامین ضد حکومتی و ضد اعدام سر دادند، از جمله:
«قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان»
«هر یه نفر کشته شه، هزار نفر پشتشه»
«طناب دار جلاد بر گردن دماوند، هرگز اثر ندارد»
«جمهوری اعدامی نابود باید گردد»
«حکومت اعدامی نابود باید گردد»
در پایان تجمع، زندانیان همراه با هم سرود ملی «ای ایران، ای مرز پر گهر» را با احساس دغدغه و همبستگی اجرا کردند.
مجاهد کورکور، زندانی سیاسی اهل ایذه، در صبح روز ۲۱ خرداد ۱۴۰۴ در زندان شیبان اهواز اعدام شد. این فرد در ۲۹ آذر ۱۴۰۱ طی یورش نیروهای امنیتی به منزلش، که شامل استفاده از سلاح نیمه‌سنگین و انفجار بود، دستور دستگیریش صادر شد. در این عملیات علاوه بر کورکور، دو نفر دیگر به‌نام‌های حسین سعیدی و محمود احمدی کشته شدند. بازداشتی‌ها اعلام کرده‌اند که وی تحت شکنجه شدید قرار گرفته و به‌صورت سریع و بدون روند دادرسی منصفانه محاکمه شده است.
ابعاد حقوق بشری و نگرانی‌های بین‌المللی
اعدام مجاهد کورکور در ادامه روند افزایش استفاده از مجازات اعدام در ایران محسوب می‌شود که ماه‌ها است با اعتراض گسترده مواجه شده. سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر و کارشناسان سازمان ملل متحد بارها نسبت به استفاده ابزاری از اعدام هشدار داده و از جمهوری اسلامی خواسته‌اند این روند را متوقف کند. تجمع اعتراضی زندانیان اوین نمونه‌ای از اعتراض درونی در میان محکومان سیاسی است، جایی که حتی در فضای بسته زندان، صدای مخالفت با سیاست‌های دولت بلند می‌شود.
رفتار حکومت ایران در اعدام مجاهد کورکور و سرکوب صدای اعتراض زندانیان، موارد متعددی از نقض آشکار حقوق بشر را شامل می‌شود:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا برخورد غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.» اعدام تحت شکنجه و بدون دادرسی منصفانه، مصداق بارز نقض این ماده است.
ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هریک حق دارد… توسط یک دادگاه مستقل و بی‌طرف محاکمه شود.» محاکمه کورکور بدون رعایت این اصول، نقض آن محسوب می‌شود.
ماده ۱۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: بر حق داشتن وکیل و دادرسی منصفانه، علنی و بدون شکنجه تأکید دارد که در این پرونده رعایت نشده است.
ماده ۶ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: استفاده از مجازات اعدام تنها در شرایط بسیار محدود و پس از دادرسی عادلانه مجاز است؛ ولی در این مورد این معیار رعایت نشده است.
اصل تفکیک جرائم و حقوق زندانیان: تجمع اعتراضی زنان و مردان در بندهای مختلف و سرکوب آن، با نقض این اصل و موازین بین‌المللی تناقض دارد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر