تحلیل‌گران معتقدند دستگاه امنیتی از بازداشت شهروندان خارجی مانند ۲زندانی بریتانیایی به عنوان نوعی «سرمایه سیاسی» در مذاکرات و تنش‌های بین‌المللی استفاده می‌کند
کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۲۳ آبان‌ماه ۱۴۰۴ – دو زندانی بریتانیایی، کریگ فورمن و لیندزی فورمن، در اعتراض به بلاتکلیفی پرونده و عدم رسیدگی قضایی، دست به اعتصاب غذا زده‌اند؛ اقدامی که بار دیگر پرونده سیاست دیرینه دیکتاتوری حاکم در گروگان‌گیری شهروندان دوتابعیتی و خارجی برای باج‌گیری سیاسی از کشورهای غربی را به صدر توجهات بین‌المللی بازگردانده است.
به گفته خانواده این ۲زندانی بریتانیایی، آنها روز گذشته در تماسی کوتاه با پسرشان، جو بنت، اعلام کرده‌اند که «غذا نخوردن تنها قدرتی است که در اختیار دارد.» این جمله، نشان‌دهنده شدت فشارهای روحی و شرایط دشوار زندان برای این زندانی بریتانیایی است.
جو بنت در گفت‌وگویی با رسانه‌ها گفته است که:
«نمی‌دانم اعتصاب غذا چقدر ادامه داشته یا چقدر می‌تواند ادامه پیدا کند. مادرم گفته سردرگم است و هم از دولت بریتانیا و هم مقام‌های ایران ناامید شده است.»
بنابر گفته خانواده، تماس‌های تلفنی نامنظم، بی‌اطلاعی از روند پرونده و شرایط سخت زندان، این زن ۶۳ ساله را به نقطه‌ای رسانده که اعتصاب غذا را تنها شیوه اعتراض می‌داند. کریگ فورمن نیز به نشانه همراهی و اعتراض به وضعیت بازداشت، وارد اعتصاب شده است.
بازداشت در سفر؛ تبدیل گردشگران به گروگان
این زوج بریتانیایی که در یک سفر جهانی با موتورسیکلت به ایران وارد شده بودند، دی‌ماه سال گذشته در کرمان توسط نیروهای اطلاعات سپاه بازداشت شدند. مقام‌های قضایی دیکتاتوری حاکم بلافاصله آنان را به «جاسوسی» متهم کردند و مدعی شدند که این زوج در پوشش گردشگری و پژوهش، در چند استان به «جمع‌آوری اطلاعات» مشغول بوده‌اند.
این اتهامات در شرایطی مطرح شده که موارد مشابه در سال‌های اخیر بارها نشان داده است که دیکتاتوری حاکم بازداشت شهروندان غربی را به ابزاری برای تبادل، امتیازگیری و فشار سیاسی بر دولت‌های اروپایی تبدیل کرده است. کارشناسان حقوق بشر و تحلیل‌گران سیاسی، این روند را «دیپلماسی گروگان‌گیری» و بخشی از استراتژی رسمی حکومت برای مقابله با فشارهای بین‌المللی می‌دانند.
بررسی جامعه‌شناختی و سیاسی اعتراضات آبان ۹۸
پخش زنده پرده برداشتن از یک جنایت سازمان‌یافته، پشت بند ۴ زندان اوین – ویدئو
بی‌خبری و بلاتکلیفی؛ حلقه تکراری در سیاست گروگان‌گیری
پس از گذشت ماه‌ها از بازداشت، خانواده ۲زندانی بریتانیایی، همچنان از روند رسیدگی قضایی بی‌اطلاع‌اند و هیچ داده روشنی درباره زمان دادگاه یا وضعیت حقوقی آنان در دست نیست. نهادهای حقوق بشری نیز بارها هشدار داده‌اند که دیکتاتوری حاکم از طولانی کردن بلاتکلیفی زندانیان دوتابعیتی برای افزایش فشار بر خانواده‌ها و دولت‌های غربی استفاده می‌کند.
این وضعیت، نگرانی درباره سلامت جسمی و روحی این دو زندانی را افزایش داده است، به‌ویژه اکنون که هر دو در اعتصاب غذا به سر می‌برند و هیچ اطلاعی از رسیدگی پزشکی یا شرایط نگهداری آنها در دست نیست.
تحلیل‌گران معتقدند دستگاه امنیتی از بازداشت شهروندان خارجی مانند ۲زندانی بریتانیایی به عنوان نوعی «سرمایه سیاسی» در مذاکرات و تنش‌های بین‌المللی استفاده می‌کند. پرونده‌های پیشین نشان داده که حکومت معمولاً زمانی حاضر به آزادی زندانیان خارجی می‌شود که:
پول‌های بلوکه‌شده آزاد شود،
توافقات سیاسی در پشت پرده شکل بگیرد،
یا کشور مقابل امتیازات کلیدی ارائه دهد.
بازداشت کریگ و لیندزی فورمن، در چنین چارچوبی، از نگاه بسیاری از ناظران، یک پرونده گروگان‌گیری سیاسی جدید ارزیابی می‌شود.
درخواست خانواده برای اقدام فوری
خانواده ۲زندانی بریتانیایی از دولت بریتانیا خواسته‌اند اقدامات فوری دیپلماتیک انجام دهد و برای آزادی شهروندان خود فشار بیشتری بر دیکتاتوری حاکم وارد کند. کارشناسان حقوق بشر نیز هشدار می‌دهند که ادامه اعتصاب غذا می‌تواند جان این دو زندانی را با خطر جدی روبه‌رو کند.
در حالی که نگرانی‌ها از بدرفتاری و شکنجه روانی با زندانیان در ایران افزایش یافته، جامعه جهانی بار دیگر با پرسشی مهم مواجه است:
تا چه زمانی دیکتاتوری حاکم می‌تواند شهروندان خارجی را به گروگان بگیرد و افکار عمومی جهان سکوت کند؟
مجموعه این رفتارها نشان می‌دهد که دیکتاتوری حاکم در پرونده این دو زندانی بریتانیایی، نه‌تنها به تعهدات بین‌المللی خود پایبند نبوده بلکه با استفاده ابزاری از شهروندان خارجی برای کسب امتیاز سیاسی، اصول بنیادین حقوق بشر را زیرپا گذاشته است. این اقدامات بار دیگر سیاست سیستماتیک ایران در گروگان‌گیری، فشار روانی و قضایی و استفاده از «عدالت» به‌عنوان ابزار سرکوب را آشکار می‌کند
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر — حق حیات، آزادی و امنیت فرد
بازداشت به‌دلایل سیاسی و نگهداری این دو شهروند بریتانیایی در شرایط نامعلوم و خطرناک، نقض مستقیم حق امنیت فردی است.
ماده ۵ — منع شکنجه و رفتار یا مجازات ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز
بی‌خبری، فشار روحی، تهدید، اعتصاب غذا ناشی از بی‌پاسخ ماندن، و محرومیت از رسیدگی پزشکی مصداق شکنجه روانی و رفتار غیرانسانی است.
ماده ۹ — ممنوعیت بازداشت خودسرانه
فورمن‌ها بدون مدارک معتبر و تنها با اتهامات سیاسی و امنیتی بازداشت شده‌اند؛ این بازداشت مطابق معیارهای حقوقی بین‌المللی، «خودسرانه» و فاقد مشروعیت است.
ماده ۱۰ — حق دادرسی علنی و عادلانه
عدم دسترسی به وکیل مستقل، روشن نبودن زمان دادگاه، و رسیدگی پشت‌پرده، نقض آشکار حق دادرسی عادلانه است.
ماده ۱۳ میثاق حقوق مدنی و سیاسی — حق ارتباط با نمایندگی دیپلماتیک
ممانعت از ارتباط منظم با سفارت بریتانیا و فشار برای اعتراف‌گیری، از جمله موارد ثبت‌شده نقض این ماده است.
ماده ۱۹ — حق آزادی بیان و عقیده
اتهام «جاسوسی» علیه گردشگران و پژوهشگران، مصداق جرم‌انگاری فعالیت‌های مدنی و محدود کردن آزادی‌های بنیادین است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر