در ابتدای آبان‌ماه، پس از وخامت حال جسمی، ایوب پرکار به‌صورت اورژانسی از زندان شیبان به یکی از مراکز درمانی اهواز منتقل شد، اما پیش از تکمیل درمان، به زندان بازگردانده شد. از آن زمان تاکنون، وضعیت جسمی او رو به وخامت گذاشته و جانش در خطر جدی است
این زندانی در روزهای اخیر به دلیل شدت درد در ناحیه شکم و عفونت ناشی از بیماری فتق در شرایط اورژانسی قرار دارد. منابع نزدیک به زندان گفته‌اند که تنها داروهای مسکن به او داده می‌شود و هیچ اقدام درمانی مؤثری برای نجات جانش صورت نگرفته است.
در ابتدای آبان‌ماه، پس از وخامت حال جسمی، ایوب پرکار به‌صورت اورژانسی از زندان شیبان به یکی از مراکز درمانی اهواز منتقل شد، اما پیش از تکمیل درمان، به زندان بازگردانده شد. از آن زمان تاکنون، وضعیت جسمی او رو به وخامت گذاشته و جانش در خطر جدی است
ایوب پرکار، متولد ۱۳۳۲ و اهل روستای پیرلوحه تبریز، از دی‌ماه ۱۳۸۷ تاکنون بیش از ۱۷ سال را در زندان سپری کرده است. وی ابتدا در دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمدرضا پورعباسی به اتهام «محاربه از طریق همکاری با سازمان مجاهدین خلق» به اعدام محکوم شد. این حکم بعدها در مرحله تجدیدنظر به ۲۰ سال حبس تعزیری کاهش یافت.
او در طول این سال‌ها در زندان‌های متعددی از جمله اوین تهران، فجر بهبهان، کارون اهواز، کانون شوشتر و در نهایت شیبان اهواز نگهداری شده و حتی یک روز نیز از حق مرخصی برخوردار نبوده است.
به گفته نزدیکان، او از بیماری‌های متعددی از جمله فتق پیشرفته، واریکوسل گرید ۳ و ساییدگی شدید زانو رنج می‌برد که بخشی از آن‌ها ناشی از شکنجه‌های دوران بازجویی و نبود درمان مناسب در دوران حبس است.
بی‌توجهی مسئولان و افزایش نگرانی خانواده
منابع مطلع گزارش داده‌اند که با وجود تأکید پزشکان بر لزوم عمل فوری، مسئولان زندان شیبان نسبت به وضعیت بحرانی او بی‌تفاوت هستند.
خانواده این زندانی سیاسی بارها با ارسال درخواست به مقامات قضایی و سازمان زندان‌ها، خواستار انتقال فوری او به بیمارستان شده‌اند، اما هیچ پاسخی دریافت نکرده‌اند.
یکی از هم‌بندی‌های ایوب پرکار گفته است:
«او به‌سختی قادر به راه رفتن است و درد شدید اجازه خواب و استراحت به او نمی‌دهد. مسئولان می‌دانند حالش وخیم است، اما به‌جای درمان، با بی‌رحمی او را رها کرده‌اند.»
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر: حق حیات، آزادی و امنیت فردی.
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: منع شکنجه و رفتار یا مجازات ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: الزام به رفتار انسانی و احترام به شأن ذاتی زندانیان.
توضیح:
خودداری از درمان پزشکی زندانیان، نوعی شکنجه و بی‌توجهی عامدانه به حق حیات آنان است. در پرونده ایوب پرکار، محرومیت از درمان، طولانی‌شدن حبس و عدم دسترسی به مراقبت پزشکی مناسب، مصداقی روشن از نقض تعهدات بین‌المللی دیکتاتوری حاکم بر ایران در زمینه حقوق بشر است.
به‌رغم هشدارهای مکرر نهادهای بین‌المللی درباره وضعیت زندانیان سیاسی در ایران، رویه‌ای خطرناک از محرومیت درمانی در زندان‌ها ادامه دارد؛ رویه‌ای که می‌تواند به مرگ تدریجی زندانیان بیمار مانند ایوب پرکار بینجامد. خانواده و فعالان حقوق بشر خواستار مداخله فوری نهادهای بین‌المللی برای نجات جان او شده‌اند.
ابراز نگرانی مای ساتو از خطر اعدام شش زندانی سیاسی
محکومیت سه زندانی سیاسی عرب در اهواز به ۴۰ سال زندان و تبعید
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر